Grykske Mytology

De mytology jout ferklearrings foar it ûntstean fan de wrâld, de himellichems, de minsken, de goaden, it kwea, sykten, natoerferskynsels, en de oereleminten ierde, wetter, fjoer en loft. Hja foarme de grûnslach foar it leauwen en tinken fan de âlde Griken.

Dit artikel is in stobbe oer kultuer. Jo wurde útnûge en foegje jo witten hjir ta.

De Griken leauden dat der in protte ferskillende goaden en oare mytyske wêzens bestienen. It meastepart dêrfan wiene healgoaden. Hja wienen dêrom polyteïstysk (poly = soad en teos = god) en ferearen in mannichte panteon oan goaden en goadinnen. Dat polyteïsme hat ûnder mear de oarsaak west dat lokale kulten feriene waarden ta ien pan-Helleenske godstsjinst, lykas dat ek in gefal wie mei de Egyptyske mytology. De goadeferhalen waarden mûnling oerlevere, wat nei alle gedachten de reden is dat út en troch pleatslike farianten en tsjinstridige feiten opdûke.

Yn de Grykske wrâld waarden offers brocht om de goaden geunstich te stimmen of harren te tankjen. Soks barde meastentiids op in alter. Sa'n alter stie yn in temenos, in hillich domein, dêr't soms ek in timpel yn stie. It offer wie faak in lânbouprodukt; in bloedjefte wie meastal in (sûn) bist. Yn myten wurdt wol sein fan minske-offers, bygelyks it ferhaal dêr't Agamemnon syn dochter Ifiginea offeret om fan Artemis in geunstige wyn te krijen om nei Troaje ôffarre te kinnen.

De Grykske goaden beskikten oer in ferskaat oan bûtengewoane krêften, koenen minskestalten oannimme en har hâlde en drage as minsken, mei ynbegryp fan alle gebrekken. Underinoar waarden faak machtsspultsjes spile, en emoasjes as gleonens, lilkens, fleurigens en jaloerskens wienen harren net frjemd.