سید موسی نامجو: وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران

او در فاصله سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ فرمانده دانشکده افسری نیروی زمینی بود. وی در حادثه سقوط پرواز هرکولس سی-۱۳۰ نیروی هوایی ارتش ایران در سال ۱۳۶۰ کشته شد.

جناب سید موسی نامجو
نام تولد	سید موسی نامجوی
زاده	۲۶ آذر ۱۳۱۷ بندر انزلی، ایران
درگذشته	۶ مهر ۱۳۶۰ (۴۲ سال) کهریزک، استان تهران، ایران
مدفن	قطعه ۲۴ بهشت زهرا، تهران
وفاداری	ایران
شاخه نظامی	ارتش شاهنشاهی ایران ارتش جمهوری اسلامی ایران
سال‌های خدمت	۱۳۶۰–۱۳۳۷
درجه	سرهنگ
فرماندهی	دانشکده افسری
جنگ‌ها و عملیات‌ها	جنگ ایران و عراق
نشان‌ها	نشان نصر (درجهٔ ۱)
آلما ماتر	دانشکده افسری
همسر(ان)	افسانه طلوعی (ا. ۱۳۴۹–۱۳۶۰)
پنجمین وزیر دفاع ملی
دوره مسئولیت ۲۶ مرداد ۱۳۶۰ – ۷ مهر ۱۳۶۰
رئیس‌جمهور	محمدعلی رجایی
نخست‌وزیر	محمدجواد باهنر محمدرضا مهدوی کنی
پس از	جواد فکوری
پیش از	محمد سلیمی

سید موسی نامجو در ۲۶ آذر ۱۳۱۷ در بندر انزلی زاده شد. تاریخ تولد وی در شناسنامه ۱۰ آبان ۱۳۱۷ می‌باشد، اما تاریخ درست وی همان ۲۶ آذر است. پدر وی حافظ قرآن بود. دوم دبیرستان بود که با خانواده به تهران آمد ولی همچنان زندگی سختی را می‌گذراند. او در تهران هم به علت احتیاج مبرم کار می‌کرد. رشته مورد علاقه‌اش پزشکی بود ولی به علت احتیاج مادی وارد مدرسه نظام شد. پس از سه سال با عنوان یکی از بهترین شاگردان دبیرستان نظام دیپلم ریاضی گرفت و وارد دانشکده افسری شد. سپس با مدرک لیسانس نقشه‌برداری (درجه ستوان دومی) در سال ۱۳۴۰ از دانشکده افسری فارغ‌التحصیل شد. او پیش از انقلاب ۱۳۵۷ به سمت عضو هیئت علمی دانشکده افسری منصوب شد که این مسئولیت، بعد از انقلاب به ریاست دانشکده، ارتقاء یافت. وی اولین فرمانده دانشکده افسری جمهوری اسلامی ایران بود که در سال ۱۳۵۸ دست اندر کار تحول اساسی در دانشکده افسری بود، پس از کشته شدن مصطفی چمران، نماینده فرمانده کل قوا (سید روح‌الله خمینی) در شورای عالی دفاع بود و مدتی بعد در نقش وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح به خدمت پرداخت.

نامجو در سال ۱۳۴۹ ازدواج کرد. ثمره این ازدواج، ۳ فرزند (۲ پسر و یک دختر) است.

آشنایی با ناصر رحیمی و شیفتگی نسبت به او از اتفاقات مهم زندگی نامجو است. رحیمی یکی از نظامیان شاخص به‌‎لحاظ مذهبی بود که فوق لیسانس فلسفه داشت و از مبارزین سرسخت علیه بهائیت بوده و بر روی بحث‌های مذهبی تسلط داشته است. بعد از فوت رحیمی نیز از روی ارادتی که به وی داشت نام فرزند پسر خود را ناصر گذاشت.

وی مخالف شرایط محیط رژیم سلطنت و جو حاکم بر ارتش شاهنشاهی بود و در جریانات انقلاب ۱۳۵۷ نقش داشت. او از جریانات سیاسی گذشته و اتفاقات جریان «نهضت ملی» آگاهی کامل داشت؛ او نسبت به روح‌الله خمینی علاقه قلبی داشت و وی را سدی در مقابل انحرافات می‌شناخت و سخت نگران انحراف انقلاب بود.

 

وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران در حادثه سقوط پرواز هرکولس سی-۱۳۰ نیروی هوایی ارتش ایران ۱۳۶۰ همراه با تعدادی از فرماندهان نظامی دیگر کشته شد. این گروه در حال بازگشت از مأموریت بررسی وضعیت جبهه‌ها پس از عملیات موفق‌آمیز عملیات ثامن‌الائمه بودند.

در آن زمان دلیل سقوط این هواپیما، حمله هواپیماهای عراقی عنوان شد؛ اما پس از آن مشخص شد که این روایت درست نیست و خلبان و کمک خلبان هواپیما موفق شده‌اند، پس از وقوع یک انفجار، آن را در حوالی کهریزک بر روی زمین بنشانند؛ هر چند به علت شدت برخورد با زمین، بسیاری از مسافران آن کشته شدند.

نورالدین کیانوری دربارهٔ علل مرگ جواد فکوری (که یکی از کشته‌شدگان این سانحه می‌باشد)، اتفاقی بودن سانحه هوایی را صراحتاً زیر سؤال برد و دست «عوامل دشمن» را در کار دید. ابوالحسن بنی صدر نیز در مصاحبه‌های مختلف سقوط این هواپیما را کار خود حکومت می‌داند و معتقد است هواپیما بی‌دلیل در آسمان منفجر نشده‌است.

افراد و اشخاص دیگری همچون محمود خرم‌دل؛ کمک خلبان این پرواز، سرهنگ صولتی؛ سر خلبان پرواز، ناخدا هوشنگ صمدی؛ فرمانده تکاوران دریایی مدافع خرمشهر و محمدعلی شریف‌النسب؛ از فرماندهان میانی ارتش در دوران جنگ، نیز این واقعه را صد در صد مشکوک و حاصل شلیک موشک پدافند خودی به هواپیما ذکر نموده‌اند.

• خیابان «گرگان» که یکی از خیابان‌های قدیمی تهران است، به نام نامجو نام‌گذاری شده‌است.
• در بهمن‌ماه سال ۱۳۹۵ از سردیس ایشان در گیلان رونمایی شد.
• در شهرکرد خیابانی بنام او نامگذاری شده‌است.

• ۱۱ وزیر دفاع؛ از دولت موقت تا دولت دهم بولتن‌نیوز