عباس عطار (۹ فروردین ۱۳۲۳ – ۵ اردیبهشت ۱۳۹۷) عکاس ایرانی بود.
او دانشآموخته رشته مطبوعات و ارتباطات در انگلستان بود و در دهه ۱۹۷۰، به دلیل روزنامهنگاری در بیافرا، ویتنام و آفریقای جنوبی و مقالات گسترده خود در مورد ادیان در سالهای بعد، شناخته شد. وی از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳، عضو سیپا پرس، از ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۰ عضو گاما بود و در ۱۹۸۱ به مگنوم فوتوز (آژانس عکس مگنوم) پیوست و در ۱۹۸۵ عضو تمام وقت مگنوم شد؛ او همچنین از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ رئیس دورهای مگنوم بود.
سال ۱۹۵۲ به همراه خانوادهاش، وقتی ده ساله بود، از ایران مهاجرت کرد. در عکسی خانوادگی که بدرقه کنندگان خانواده عطار از او و پدر، مادر و سه برادرش گرفتهاند عباس ده ساله، دوربین عکاسی بر گردن آویخته است. چهار سال بعد اولین عکسهایش را در ۱۴ سالگی، در زمان استقلال الجزایر گرفت. از سال ۱۳۴۹ پس از پایان تحصیلاتش در رشته ارتباطات در بریتانیا حرفه عکاسی را آغاز کرد. در ۲۶ سالگی، عکسهایش در مجلات جهان به چاپ رسید؛ عکسهایی با قالب سیاسی و اجتماعی. از جنگها و انقلاب «بیافرا» در آفریقا تا بنگلادش و ویتنام و خاورمیانه و شیلی و آفریقای جنوبی، همراه با روایتی از آپارتاید. از ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۹ «عباس» از پشت دوربین عکاسیاش به انقلاب اسلامی ایران نگریست و لحظات بهیادماندنی ایرانیها را روی کاغذهای عکاسی ماندگار کرد و همانطور که خودش گفت برای تاریخ عکس گرفت.
در ۱۹۶۱، پس از آنکه عکسهایش جهانی شد، به آژانس عکس «مگنوم» پیوست. تاریخ تأسیس «مگنوم» به ۱۹۴۷ بازمیگشت؛ آژانسی که عکاس مشهور فرانسوی «هنری کارتیه برسون» به همراه «رابرت کاپا» و چند عکاس جنگ تشکیل دادند که برای ثبت وقایع سیاسی و اجتماعی جهان گرد هم آمده بودند؛ زمانی که عباس، ۳سال بیشتر نداشت. سالها بعد، یعنی در ۵۴ سالگی (از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱)، رئیس دورهای آژانس عکس «مگنوم» شد.
یک سال پیش از آنکه او رئیس دورهای آژانس شود، بعد از ۱۷ سال دوری از سرزمینش به ایران بازگشت. دستاورد این سفر، کتابی شد به نام «روزشمار ایران ۲۰۰۲–۱۹۷۱» که علاوه بر عکسها، شامل یادداشتهای روزانه عباس نیز هست و این یادداشتهای روزانه در ایام سفر کمک میکند تا زیباییشناسی شخصی عکسهایش برای بیننده شناسانده و معنی شود.
او از سال۱۹۸۳ تا ۱۹۸۶ به مکزیک سفر کرد و به عکاسی پرداخت. ۱۱ جلد کتابی که تاکنون از او به چاپ رسیده، تنها بخشی از فعالیتهای سیو ششساله او را شامل میشود. در پس چهره جدی عباس عطار – که گاهی خشک و بداخلاق به نظر میرسد– طنزی شرقی نهفته است.
عباس عطار در ۵ اردیبهشت ۱۳۹۷ به علت بیماری سرطان در سن ۷۴ سالگی در پاریس درگذشت.
گرامیداشت در گوگل
در مارس ۲۰۲۴ و به مناسبت هشتادمین سالگرد تولد عباس عطار، گوگل دودل روز ۲۹ مارس به عباس عطار اختصاص یافت.
کتابشناسی
Iran, la révolution confisquée, Clétrat, Paris 1980
Retornos a Oapan, FCE Rio de Luz, Mexico 1986
Return to Mexico, W.W.Norton, New York 1992
Allah O Akbar, voyages dans l’Islam militant, Phaidon, London 1994
Allah O Akbar, a journey through militant Islam, Phaidon, London 1994
Viaggio negli Islam del Mondo, Contrasto, Roma 2002
Voyage en chrétientés, La Martiniere, Paris 2000
Faces of Christianity, A.Abrams, New York 2000
Glaube-liebe-hoffnung, Knesebeck, Munchen 2000
IranDiary 1971-2002, Autrement, Paris 2002
IranDiario 1971-2005, Sagiattore, Milano 2006
Abbas, I Grandi Fotografi di Magnum, Hachette, Milano 2005
Sur la Route des Esprits, Delpire, Paris 2005
The children of Abraham, (exhibition catalogue), Intervalles, Paris 2006
In Whose Name?, Thames and Hudson, London 2009
"Ali, le Combat", Editions Sonatines, Paris 2011
"Les Enfants du lotus, voyage chez les bouddhistes", De la Martinière, Paris 2011
This article uses material from the Wikipedia فارسی article عباس عطار, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses. ®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.