ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابَوَیْه قمی(۹۲۳-۹۹۱ م) (۳۰۶-۳۸۱ق) معروف به شیخ صَدوُق و اِبنِ بابَوَیْه از علمای علم حدیث شیعه است.
معروفترین اثر او من لایحضر الفقیه یک مجموعه از احادیث در مورد احکام (فرعی) دین است که یکی از کتابهای چهارگانهٔ شیعه است. نخستین کسی که ابن بابویه را صدوق نامیده ابن ادریس حلی است، و پس از وی تا زمان شهید اول، علامه مجلسی، این لقب شهرت نداشتهاست.
شیخ صدوق شیخ صدوق | |
---|---|
عنوان(ها) | شیخ صَدوُق اِبنِ بابَوَیْه |
اطلاعات شخصی | |
زاده | محمد بن علی بن بابَوَیْهِ قمی ۳۰۶ |
درگذشته | ۳۸۱ |
محل دفن | حرم قبرستان ابنبابویه ۳۵°۳۵′۶٫۰۲″ شمالی ۵۱°۲۶′۹٫۲۳″ شرقی / ۳۵٫۵۸۵۰۰۵۶°شمالی ۵۱٫۴۳۵۸۹۷۲°شرقی |
محل اقامت | قم، شهر ری، مشهد، بلخ |
آثار معروف | من لایحضره الفقیه عللالشرایع کمالالدین و تمامالنعمة التوحید خصال |
تحصیلات | قم، شهر ری، مشهد |
استادان | محمد بن حسن ولید قمی احمد بن علی بن ابراهیم قمی علی بن محمد قزوینی جعفر بن محمد بن شاذان و … |
شاگردان
|
در قم متولد شد. تولدش با آغاز نیابت حسین بن روح سومین نایب خاص حجت بن حسن همزمان بودهاست. پدرش صدوق اول علی بن حسین بن موسی بن بابویه، فقیه شیعه و در زمان حسن عسکری و حجت بن حسن میزیست و مورد احترام آنان بود. (هر دو پدر و پسر معروف به ابن بابویه و صدوقَین هستند.)
وی از طرف رکن الدوله دیلمی پادشاه ری دعوت شد و نزد او و وزیرش صاحب بن عباد میزیست و ریاست روحانی شیعیان به او واگذار شد. به شهرهای خراسان، ماوراءالنهر، نیشابور، بلخ و بخارا سفر کرد و برای زیارت به حجاز و عراق رفت و در شهرهای کوفه و بغداد، علما از معلوماتش استفاده کردند و به ایران بازگشت و در سال ۳۸۱ در ری درگذشت.
بهخاطر سختگیری بر شیعیان زندگی در قم برایش مشکل بود و به طرف یکی از روستاهای بلخ، که ساکنان آن همه شیعه بودند، مهاجرت کرد. یکی از سادات بلخ به نام شریف الدین ابو عبدالله محمد بن حسین، معروف به نعمت، از او درخواست کرد که مانند کتاب من لایحضره الطبیب، نوشتهٔ زکریای رازی، او هم کتابی در علم فقه به نگارش درآورد تا مورد استفادهٔ کسانی قرار گیرد که به فقها دسترسی ندارند. و او من لایحضره الفقیه را تألیف نمود.
صدوق استادان زیادی داشتهاست. عبدالرحیم ربانی شیرازی ۲۵۲ تن از آنها را نام بردهاست، که گروهی از آنها در زمرهٔ مشاهیر وقت بودهاند. برخی از آنان عبارتند از:
برخی از استادان او کسانی همچون عبدالواحد ابن محمد نیشابوری، حاکم بیهقی و محمد ابن عمر ابن جعابی هستند.
شیخ مفید از مشهورترین شاگردان اوست.
شیخ طوسی نوشتهاست که شیخ صدوق ۳۰۰ جلد کتاب تألیف کردهاست و نجاشی ۱۹۸ کتاب از وی نام بردهاست. برخی از مهمترین آثارش عبارتاند از:
وی در سال ۳۸۱، در هفتادوپنجسالگی، در شهر ری درگذشت و همانجا مدفون گردید. بعدها گورستان ابنبابویه در اطراف محل دفن او ساخته شد.
This article uses material from the Wikipedia فارسی article شیخ صدوق, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.