سید کریم امیری فیروزکوهی (زادهٔ ۱۲۸۸ در فرحآباد (فیروزکوه) – درگذشتهٔ ۱۳۶۳ خورشیدی در تهران) از شاعران معاصر ایرانی بود.
امیربانو کریمی فرزند اوست.
سید کریم امیری فیروزکوهی | |
---|---|
زاده | ۱۲۸۸ خورشیدی فرحآباد (فیروزکوه) |
درگذشته | ۱۳۶۳ تهران |
آرامگاه | آستانه امامزاده طاهر در صحن عبدالعظیم حسنی |
پیشه | شاعر |
فرزند(ان) | امیربانو، شهلا، انوشه، سید مصطفی قلی |
پدر و مادر | سید مصطفیقلی منتظمالدوله |
خویشاوندان | مظاهر مصفا(داماد) علی مصفا(نوه) |
سید کریم امیری فیروزکوهی فرزند سید مصطفیقلی منتظمالدوله از سادات فیروزکوه بود. در فرحآباد فیروزکوه متولد شد. پدرش از رجال اروپا رفته عهد مظفری و آشنا به تمدن جدید و جد اعلایش امیر محمد حسین خان سردار از جمله فاتحان هرات و بانی دبستان خیریه ایتام در تهران بود که به دبستان فیروزکوهی مشهور است. امیر در هفت سالگی به تهران آمد. پدرش همان سال درگذشت و او تحت تربیت مادر قرار گرفت. تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در تهران در «مدارس سیروس»، «ثروت»، «سلطانی» و «کالج آمریکایی» گذراند. سپس به تحصیل منطق و کلام و حکمت همت گماشت و از محضر استادانی چون آقا شیخ عبدالنبی نوری و آقا سید حسین مجتهد کاشانی و سید محمد کاظم عصار و میرزا خلیل کمره ای استفاده کرد.
امیری فیروزکوهی شاعر غزل و قصیده و از شیفتگان صائب بود و به سبک هندی شعر میسرود. در شعر به «امیر» تخلص میکرد. در زبان عربی تبحر داشت و به آن زبان نیز شعر میسرود.
در تهران درگذشت و در آستانه امامزاده طاهر در صحن عبدالعظیم حسنی مدفون گردید.
آزاده را جفای فلک بیش میرسد | اول بلا به عافیتاندیش میرسد | |
از هیچ آفریده ندارم شکایتی | بر من هر آنچه میرسد، از خویش میرسد | |
چون لاله یک پیاله ز خون است روزیم | کان هم مرا ز داغ دل خویش میرسد | |
با خار نیز چون گل بی خار بودهام | زآن رو به جای نوش، مرا نیش میرسد | |
رنج غناست آنچه نصیب توانگر است | طبع غنی، به مردم درویش میرسد | |
دست از ستم مدار، کز این خلق نادرست | خیری اگر رسد، به ستمکیش میرسد | |
امروز نیز محنت فرداست روزیم | آن بندهام که رزق من از پیش میرسد | |
چیزی نمیرسد به تو بی خون دل، امیر | جان نیز بر لب تو به تشویش میرسد |
نمونهٔ دیگر:
نه وفای دوست دیدم، نه صفای همنفس را | که شتافتیم بسیار و نیافتیم کس را | |
چو دمی به جاست فرصت، نفسی مزن به غفلت | که مباد بر نیاری چو فرو بری نفس را | |
به رضا مگر گریزی ز بلا، که مرغ وحشی | ز صفای انس بر خود کند آشیان قفس را | |
چه عجب که سفله دائم سر سروری فرازد؟ | که به هر نسیم بینی به فلک رسیده خس را | |
همه دم به یک قرارم، که چو دیگران ندارم | نه دریغ بیش و کم را، نه هوای پیش و پس را | |
نه همین به جرم پیری ز نظر فکند ما را | که سخن دراز باشد من و عشق بوالهوس را | |
به جهان امیر بی کس چو غریب زیست عمری | که نه کس شناخت او را و نه او شناخت کس را |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به سید کریم امیری فیروزکوهی در ویکیگفتاورد موجود است. |
This article uses material from the Wikipedia فارسی article سید کریم امیری فیروزکوهی, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.