سید هاشم میردامادی: روحانی

در سال ۱۲۶۴ شمسی در نجف متولد شد. پدر او از روحانیون معروف و مقیم نجف بود. تحصیلات خود را در نجف انجام داد و نزد عالمان بزرگ آن عصر، محمدکاظم خراسانی و محمدحسین نائینی تلمذ نمود و به درجهٔ اجتهاد رسید. در سال ۱۳۱۰ هجری شمسی به مشهد رفت و در سال ۱۳۱۴ به دلیل سخنرانی تند علیه رضاشاه به سمنان تبعید شد. وی در سال ۱۳۳۹ به مشهد بازگشت و به تفسیر قرآن در مسجد گوهرشاد پرداخت. «رساله در رجعت»، «ترجمه کتاب سیف الامّه» از احمد نراقی، «شرح حال علماء بزرگ همراه داستان‌ها»، «خلاصه البیان فی تفسیر القرآن» و «تقریرات درس میرزای نائینی» و «جزواتی در علم اخلاق» از جملهٔ تالیفات اوست.

او در سال ۱۳۴۱ در سن ۷۷ سالگی در مشهد درگذشت و در جوار حرم علی ابن موسی الرضا به خاک سپرده شد. همسر او دختر سید میرزا ابراهیم نصرآبادی، از اهالی نصرآباد یزد بود و دختر او، خدیجه با سید جواد خامنه‌ای ازدواج کرد و فرزندشان سید علی خامنه‌ای شد.

نسب میرزا هاشم، با هفت واسطه به میر برهان‌الدین محمدباقر استرآبادی معروف به میرداماد، فیلسوف، متکلم و فقیه برجستهٔ دورهٔ صفویه می‌رسد. پدر میرداماد، سید شمس‌الدین محمد با دختر علی بن عبدالعالی معروف به محقق کرکی، فقیه مشهور دورهٔ شاه طهماسب صفوی، ازدواج کرد و به سبب این نسبت به میرداماد معروف شد؛ و میر برهان‌الدین که پسر او از دختر محقق کرکی بود، بعد از پدر این لقب را به ارث برد. میرداماد با ۲۹ واسطه به امام جعفر صادق متصل می‌شود.