سازمان انقلابی حزب توده ایران سازمانی است که از انشعاب مائوئیستی بهمن ۱۳۴۲ در حزب توده ایران پدید آمد.
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
این سازمان از اعضای جوان حزب توده ایران، اکثراً در اروپای غربی، تشکیل میشد.
سازمان انقلابی حزب توده ایران | |
---|---|
بنیانگذاری | بهمن ۱۳۴۲ |
انحلال و برچینش | ۱۳۵۸ |
انشعاب از | حزب توده ایران |
ادغام در | حزب رنجبران ایران |
روزنامه | توده ستاره سرخ |
مرام سیاسی | کمونیسم مارکسیسم-لنینیسم مائویسم |
افراد کلیدی | مهدی خانبابا تهرانی کوروش لاشایی بیژن حکمت محسن رضوانی عطا کشکولی عباس میلانی پرویز واعظزاده مرجانی ایرج کشکولی |
در پی نارضایتی از رهبری حزب توده ایران، (پس از کودتای ۲۸ مرداد)، گروهی از دانشجویان جوان تودهای فعال در کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در اروپای غربی به مخالفت با حزب پرداختند. این گروه ابتدا از کوبا طرفداری میکرد اما بعدها که اختلاف بین چین و اتحاد جماهیر شوروی شدت گرفت، حزب توده را یک حزب تجدیدنظرطلب و اتحاد جماهیر شوروی را یک دولت سوسیال امپریالیست نامید. سازمان به زودی روابط مستحکمی با چین و آلبانی برقرار کرد و افرادی را برای کارآموزی در برنامهٔ فارسی رادیو پکن به چین فرستاد و انتشار «توده» و «ستاره سرخ» را در اروپای غربی آغاز کرد. اکثر هواداران سازمان انقلابی، دانشجویانی بودند که پس از کودتای ۲۸ مرداد در خارج از ایران تحصیل میکردند. برخی از اعضای شاخص آن مهدی خانبابا تهرانی، کوروش لاشایی، بیژن حکمت، محسن رضوانی، عطا کشکولی، عباس میلانی، پرویز واعظ زاده مرجانی و ایرج کشکولی بودند.
سازمان انقلابی یک گروه مائوئیستی با اعتقاد جدی به تجربه چین بود. گروه با سیاست استالینزدایی به رهبری نیکیتا خروشچف و تز همزیستی مسالمتآمیز پیشنهادی حزب کمونیست اتحاد شوروی سرسختانه مخالف بود.
سازمان انقلابی با گرایشهای مائوئیستی خود به تحلیل برنامه اصلاحات ارضی شاه پرداخت و به این نتیجه رسید که در جامعهٔ ایران هیچ تحول معناداری حاصل نشده و ایران همچنان یک کشور فئودالی و ماقبل سرمایه داری (نیمه فئودال - نیمه مستعمره) باقی ماندهاست. سازمان انقلابی، بر پایهٔ این تحلیل، به نسخه برداری از انقلاب چین برای ایران پرداخت و به این نتیجه رسید که سازمان پیشتاز برای مبارزه با رژیم سلطنتی باید در میان دهقانان کار کند، یک ارتش خلقی به وجود آورد و از طریق پایگاههای روستایی، مناطق شهری را به محاصره درآورد. سازمان بر اساس تحلیلهای فوق از اوضاع بینالمللی؛ جامعه ایران و جنبش کمونیستی - با پشتیبانی چین - کوشید در داخل کشور به سازماندهی بپردازد، اما هر بار با شکست روبرو شد.
پس از انقلاب، سازمان انقلابی نام خود را به حزب رنجبران ایران تغییر داد و نشریه رنجبر را منتشر کرد. این گروه، بین سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ از جناح بنی صدر در مقابل جناح بهشتی و رفسنجانی دفاع میکرد، اما پس از آن برخی از اعضایش را از دست داد و در نیمه دهه ۱۳۶۰ در کردستان ایران مستقر گردید و پس از ده سال رهبری آن به خارج از کشور منقل شد. این حزب همچنان به فعالیتهای سیاسی خود در خارج از کشور ادامه داده و نشریه رنجبر را ماهانه منتشر میکند.
This article uses material from the Wikipedia فارسی article سازمان انقلابی حزب توده ایران, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.