زیست‌بوم

یک زیمان با انواع حیات جانوری مشخص با توجه به موقعیت، شرایط آب وهوایی، عرض جغرافیایی و ارتفاع تعیین می‌شود.

یک زیمان از اکوسیستم‌های زیادی با جمعیت اندکی از موجودات زنده به همراه شرایط محیط زندگی‌شان (قسمت‌های طبیعی مؤثر در آنها) ساخته شده‌است. در حالی که مرزهای یک زیمان به وسیلهٔ آب وهوا تعیین شده مرزهای جمعیتی یک اکوسیستم با ویژگی‌های طبیعی مانند: رشته کوه‌ها یا دیواره بالائی رودخانه‌ها از همدیگر جدا هستند. یک اکوسیستم با زیمان ویژه به داشتن اشکال رشد همانند گیاهان و جانوران با عادت غذایی مشابه گرایش دارد.

زیست‌بوم‌های اصلی کره زمین شامل: جنگل‌های بارانی استوایی، جنگلهای مخروطی شمال، توندرا، بیابان، مراتع ساوان و بلوط کوتاه قد است. اگر چه بعضی اوقات به صورت اختیاری اصطلاح زیست‌بوم در مورد محیط‌های وابسته به دریا بکاربرده شده که بیانگر مناطق زیست دریایی مانند منطقه ساحلی و آب کم عمق، منطقه آبهای آزاد اقیانوس‌های باز و منطقه عمیق کف اقیانوسی است. البته این تقسیم‌بندی‌ها نسبی است و عده‌ای از جغرافی‌دانان زیست‌بوم‌های دیگری را از جمله علفزارهای منطقه معتدله در نظر دارند.^{[نیازمند منبع]}

نقشه‌های زیست‌بومی هنوز شامل جانوران میکروسکوپی سنگ‌زی (سنگزیان) که درون سنگ‌ها زندگی می‌کنند نمی‌باشند. حیات این‌گونه از جانداران به تازگی کشف شده‌است و هنوز به‌طور کامل در زیست‌بوم‌ها دسته‌بندی نشده‌اند.

نقشهٔ زیست‌بوم‌ها

 

بیشه زارها و مراتع مدیترانه ای

زیست‌بوم‌های آب شیرین

 

مناطق خاکستری رنگ آب‌هایی هستند که به اقیانوس‌ها نمی‌ریزند، به جز این مناطق آب‌های سایر مناطق به رنگ‌های دیگر به اقیانوس‌ها راه دارند.

• محیط زیست
• اکوسیستم
• زیست ناحیه
• جغرافیای زیستی
• بومگاه
• سنگزیان
• فراجمعیت