ابوالعباس محمد راضی(نام کامل وی: أبو العباس محمد بن المقتدر بالله ابن المعتضد بالله ابن طلحة بن المتوکل علیالله، الراضی بالله) به معنی «خشنود به خدا» از خلفای عباسی در بغداد بود که از سال ۹۳۴ تا زمان مرگش در سن سی و سه سالگی، در سال ۹۴۰ بر سرزمینهای اسلامی فرمان میراند؛ هفت سال فرمانروایی راضی، پسر ابوالفضل جعفر مقتدر به آرامی گذشت.
او آخرین خلیفهای است که دفتر و دیوان مدون شعر داشت. او جلساتی با فلاسفه تشکیل میداد و در باب مسائل دینی با ایشان مذاکره میکرد و خود به نماز جمعه میایستاد و خطبه میخواند. مهتمرین رخداد در دورهٔ خلافت وی، پدید آمدن منصب امیرالامرایی بود که نمایان گر برتری سرداران نظامی بر تشکیلات حکومت عباسی و کاهش اقتدار خلیفه و دیوانسالاران به شمار میآید. در سال ۳۲۹ هجری/۹۴۰ میلادی بر اثر بیماری درگذشت.
راضی (خلیفه) | |
---|---|
راضی (خلیفه) | |
۲۰مین خلیفه عباسی | |
سلطنت | ۹۳۴ – ۲۳ دسامبر ۹۴۰ |
پیشین | قاهر |
جانشین | متقی |
زاده | ۹۰۷ |
درگذشته | ۲۳ دسامبر ۹۴۰ |
This article uses material from the Wikipedia فارسی article راضی (خلیفه), which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.