گسیل شبانه: خروج منی در خواب

ممکن است ذهن فرد در خواب صحنهٔ آمیزش جنسی را شبیه‌سازی کند یا گاهی این صحنه شبیه‌سازی نگردد و بدن به دلیل تولید بیش از اندازه منی به‌خودی خود اقدام به تخلیه آن کند.

رؤیای خیس یک امر طبیعی است که طی اندرکنش‌های بدن رخ می‌دهد و می‌تواند گاه تا یک ماه رخ ندهد یا گاه در یک هفته دوبار روی دهد. بیرون ریختن منی در خواب امری اجتناب ناپذیر است و شخصی که خودارضایی ندارد نیز به صورت منظم حتی شاید بدون تصور صحنه آمیزش جنسی در خواب مایع منی از بدن او بیرون شود. سرعت برون‌ریزش منی در مردان تا ۴۵ کیلومتر بر ساعت یا ۱۲٫۵ متر بر ثانیه است و می‌تواند تا مسافت ۲٫۴ متر به بیرون پاشیده شود.

در یک مطالعه دقیق، زنان و مردان گزارش دادند که تقریباً در ۸٪ از خواب‌های شبانهٔ خود نوعی فعالیت مرتبط با مسائل جنسی دارند. چهار درصد از خواب‌های جنسی در زنان و مردان منجر به ارگاسم شده‌است. همچنین می‌تواند نشان دهنده دوری جوانان از خودارضایی باشد.

اسپرم نابالغ پس از ساخته‌شدن در لوله‌های داخلی بیضه، به سمت اپیدیدیم رانده می‌شود و به مدت ۲ هفته در آن می‌ماند تا به بلوغ کامل برسد. این فرایند دائمی، سبب ساخت و بلوغ صدها میلیون اسپرم در روز می‌شود به نحوی که در هر بار انزال، حدود چهارصد میلیون اسپرم از مجرای انزالی خارج می‌شود. طول عمرِ اسپرم‌ها پس از بلوغ، بسیار محدود است و از حدود چند روز تا ۱ هفته بیشتر نیست. اگر پس از یک هفته، این اسپرم‌های بالغ و پیر خارج نشوند، قدرت بارورسازی خود را از دست می‌دهند و دیگر خاصیتی در این زمینه ندارند. مشخصاً مردانی که به‌طور نیمه‌منظم خودارضایی می‌کنند، در واقع اپیدیدیم خود را از اسپرم‌هایی که قدرت بارورسازی کمتری دارند، پاک‌سازی می‌کنند تا اسپرم‌هایی که جوان‌تر و بارورساز هستند، جایگزین شوند. این موضوع در واقع یک سازگاری تکاملی در بشر محسوب می‌شود و در جهت انجامِ تولید مثل موفق است. ماندن طولانی‌مدت اسپرم در بدن منجر به خروج اسپرم‌های بی‌خاصیت (به‌جای اسپرم زایا) در هر بار انزال می‌گردد. جالب آنکه در بدن افرادی که خودارضایی نمی‌کنند، مکانیسم‌های جبرانی وجود دارد تا به حفظ اسپرم‌های زایا کمک کنند که یکی از آن‌ها، انزال و خروج بی‌اختیاری منی هنگام خواب است.

• قاعدگی
• تومسانس پنیسی شبانه
• برون‌ریزش منی