حرف ندا: حرفی که برای صدا زدن و خواندن کسی یا چیزی بکار می‌رود.

حروف ندا در زیرمجموعهٔ «نقش‌نماها» قرار می‌گیرند و پرکاربردترینِ آنها در زبان فارسی عبارتند از: ای، یا (برگرفته از عربی)، آی، ا.

همچنین در اوستا و زبان پهلوی واژه اهلا ک هنوز در پارسی امروزه الا گفته میشود به نام واژه ندا بکار میرفته است ، حروف ندا بر سرِ بعضی اسم‌ها درمی‌آیند و از این نظر که قبل یا بعد از آن بیایند، به دو دسته تقسیم می‌شوند:

1. حروفی که قبل از اسم می‌آیند، مانند: یا، ای
2. حرفی که بعد از اسم می‌آید: ا.

به اسمی که مورد ندا قرار می‌گیرد منادا می‌گویند؛ مثلاً در مثال‌های بالا، کلمات «خدا، مردم، علی، حافظ، دوستان» منادا هستند.

همچنین باید گفت که از حروف ندا برای ضمیرها کمتر استفاده می‌شود:

نظامی:

مولوی:

اسم اگر مورد ندا واقع شود، چه با حروف ندا بیاید و چه نیاید، در حکم شبه‌جمله است.