بِلْشاصَر ( عبری: בֵּלְשַׁאצַּר، نوین: Bélšá’ṣar، طبریهای: Bêlešāʾṣār، یونانی: Βαλτάζαρ, Baltázar, از اکدی: 𒂗𒈗𒋀, Belsharruzur, عیناً از Bēl-šarra-uṣur, به معنای «بلِ شاهْبان») کوچکترین پسر نبونعید، واپسین پادشاه شاهنشاهی نو-بابلی بود و در زمان نبود پدرش بر شهر شاهی مینمود؛ هرچند هرگز عناوین شاهی را نپذیرفت.
او بسیاری را کشت و منجر به فروپاشی بابل و شکست آن بدست ایرانیان در سال ۵۳۹ پ.م شد. بلشاصر بعنوان شخصیت اصلی در کتاب دانیال تحت عنوان مهمانی بلشاصر ظاهر میشود. در میانه مهمانی بزرگ، شاه دستی که بر دیوار مینویسد را میبیند که این واژگان را دربردارد: «مِنِ، مِنِ، تِکِل، اُفَرْسین» (به عبری: מנא מנא תקל ופרסין، mene, mene, tekel, upharsin) که تفسیر این واژگان در کتاب دانیال، اشاره به فروپاشی و سقوط بابل و دادگری خداوند است. ترجمه این عبارت رمزآلود بدین شرح است: «خداوند روزهای بلشاصر را شمرد، او سنجید و یافت خواهان شهرش (=کشورش) را پس به پارسیان و مادیان پیشکشش کرد.»
بلشاصر | |
---|---|
شاهزاده تاجدار بابل | |
دودمان | سلسله کلدانی |
پدر | نبونعید |
مادر | نیتوکریس ؟ |
This article uses material from the Wikipedia فارسی article بلشاصر, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.