علی‌اصغر بدیع‌زادگان

علی‌اصغر بدیع‌زادگان در سال ۱۳۵۰ توسط ساواک دستگیر و در ۴ خرداد ۱۳۵۱، به‌همراه سایر بنیانگذاران و دو تن از اعضای مرکزیت سازمان اعدام شد.

علی‌اصغر بدیع زادگان
زادهٔ	۱۳۱۹ اصفهان
درگذشت	۴ خرداد ۱۳۵۱
ملیت	ایرانی
کارهای برجسته	یکی از بنیان‌گذاران سازمان مجاهدین خلق ایران

بدیع زادگان تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در اصفهان، کرج و تهران گذراند. از سال ۱۳۳۷ در رشته مهندسی شیمی و دانشکده فنی دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد. در دوران دانشجویی تحت تأثیر سخنرانی‌های سیدمحمود طالقانی و مهندس مهدی بازرگان در فعالیت‌های جبهه ملی شرکت می‌کرد و در همین زمان با محمد حنیف‌نژاد و سعید محسن آشنا شد. اصغر بدیع‌زادگان در سال ۱۳۴۲ به‌ نظام وظیفه رفت و در آنجا با کسب آموزش‌ها و مهارت‌های نظامی و پس از اتمام دوره ۹ ماهه آزمایشی، ابتدا در کارخانه اسلحه‌سازی ارتش به‌کار پرداخت. او در سال ۱۳۴۳ به عنوان استادیار شیمی به استخدام دانشگاه تهران درآمد.

اصغر بدیع زادگان در کنار محمد حنیف‌نژاد و سعید محسن در جمعبندی از علل شکست مبارزات گذشته به این نتیجه رسیدند که این مبارزات رهبری و سازمان هدایت‌کننده حرفه‌یی نداشته‌اند. وی با اعتقاد به این که بدون گذشتن از شغل، پول، تحصیلات و زندگی نمی‌توان مبارزه با ظلم و ستم را پیش برد، به اتفاق محمد حنیف‌نژاد و سعید محسن با جمعبندی مبارزات مردم ایران، سازمان مجاهدین خلق را تاسیس کردند و از سال ۱۳۴۴ تا ۱۳۵۰ به مدت ۶ سال به کار ایدئولوژیک، تشکیلاتی و تدوین استراتژی پرداختند.

وی طی این سالیان به‌واسطه حرفه‌اش که امکان برقراری تماس با دانشجویان و استفاده از امکانات دانشگاه را به‌ او می‌داد، در رشد سازمان چه از نظر نیروی انسانی و عضوگیری و چه از جهت تأمین امکانات، خدمات ارزنده‌یی انجام دهد.

او از مرداد ۱۳۴۹ تا خرداد ۱۳۵۰ به عنوان «مسئول هماهنگی‌ها و فعالیت‌های سازمان در خارج از کشور» در پاریس، بیروت، امان و سوریه اقامت داشت و در اردوگاه‌های فتح دوره‌های آموزشی تیراندازی و ساختن مواد منفجره را گذراند.

دستگیری

در سال ۱۳۵۰ به‌دنبال شکست طرح ربودن شهرام پهلوی‌نیا دستگیر و از سوی ساواک شکنجه شد. پس از دستگیری مورد شکنجه‌های وحشتناکی قرار گرفت. او را روی اجاق برقی به شدت سوزاندند ولی او آنچنان از خود تحمل نشان داد که نمونه‌ای شد برای همه مبارزان و مجاهدین خلق. متجاوز از چهار ساعت مداوم و پشت سر هم او را سوزاندند و سوختن آنقدر ادامه پیدا کرد تا از پوست و گوشت گذشت و به نخاع رسید، ولی اصغر با آنکه در آستانه فلج شدن قرار گرفته بود همچنان هیچ چیز نگفت. او را در آن حالت به سلول انداختند زخمهای بدنش عفونت کرده بود و بوی تعفن سلول کوچکش را پر کرده بود. درحالی که تقریباً نیمه‌فلج شده بود دیگر نمی‌توانست راه برود، دو نفر زیر بغلش را می‌گرفتند و او را کشان‌کشان به‌اتاق شکنجه و بازجویی می‌بردند.

اعدام

علی اصغر بدیع زادگان در روز چهارم خرداد ۱۳۵۱ در حالیکه در اثر شکنجه فلج شده بود، به همراه دیگر بنیانگذاران سازمان مجاهدین، محمد حنیف‌نژاد و سعید محسن، و دو تن از اعضای کادر مرکزی سازمان، عبدالرسول مشکین‌فام و محمود عسکری‌زاده، در میدان چیتگر تیرباران شدند.

محل دفن وی در قطعه ۳۳ بهشت زهرا در تهران است. پس از انقلاب در مدت کوتاهی نام دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران را به دانشکده فنی بدیع زادگان تغییر داده بودند.