ایرج رحمانپور: شاعر ایرانی
ایرج رحمانپور (زاده ۲۰ بهمن ۱۳۳۵) شاعر، خواننده و ترانه‌سرای ایرانی است.
او دارای آثار نوشتاری و موسیقایی دربارهٔ فرهنگ و هنر منطقهٔ زاگرس و موسیقی لری و لکی است.
| ایرج رحمانپور | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| نام تولد | ایرج رحمانپور |
| نام(های) دیگر | حنجره زخمی زاگرس |
| زاده | ۲۰ بهمن ۱۳۳۵ |
| ژانر | موسیقی فولکلور |
| سال‌های فعالیت | ۱۳۵۰–اکنون |
زندگی
رحمانپور در خرم آباد و در محله باجگیران زاده شد..او تا کلاس سوم ابتدایی در خرم آباد بود ولی بعد از آن دوره به همراه مادرش به کوهدشت رفت.[نیازمند منبع]و کودکی و نوجوانی را در سرزمین پدری‌اش کوهدشت سپری نمود. از کودکی با توجه به توانایی‌اش در آواز و آوازخوانی به این حرفه روی آورد. زندگی در یک منطقهٔ باستانی و آشنایی با فرهنگ و هنر «سرزمین مفرغ» او را به مطالعهٔ زبان و فرهنگ کهن سوق داد. وی از دهه پنجاه تا کنون به سرایش ترانه و خوانش این آثار مشغول است. او در ترانه‌هایش از مجموعه زبانهای لری خرم‌آبادی و لکی استفاده می‌کند. آثار او نقش ویژه‌ای در احیا زبان لری و لکی و آشنایی مردم با اشعار لری خرم‌آبادی داشته‌است. او متأهل، دارای چهار فرزند و از سال ۱۳۷۰ ساکن تهران است. وی هم‌اکنون در زمینه فرهنگ عامه و زبان پژوهش می‌کند.[نیازمند منبع]
سبک
بن مایهٔ آوازهای او را «هوره» و «مویه» تشکیل می‌دهد. او از موسیقی کار، آیین‌های نمایشی، موسیقی سوگ، موسیقی جشن، حماسه، لالایی‌ها و اسطوره‌ها بهره می‌برد. رحمانپور موسیقی قدیمی و ملودی‌های فولکلور را با جریانهای اجتماعی و سیاسی تاریخ معاصر تلفیق نموده‌است. به همین دلیل او را «حنجره زخمی زاگرس» نامیده‌اند. او با موضوعات زیر آثار هنری خلق نموده‌است:آوارگان شیمیایی حلبچه، زلزله زدگان بم، زلزله زدگان رودبار و منجیل، جنگ ایران و عراق، خودسوزی زنان در ایلام و لرستان، فقر و اعتیاد، وطن‌پرستی، تنهایی انسان معاصر، نابودی فرهنگ، با یاد حسین پناهی (شاعر و بازیگر)، با یاد حسین شیدایی (بازیگر)، در بزرگداشت انفال (کشتار کردهای عراقی) در گوتنبرگ سوئد.
دلخوری و اعتراض به محسن نامجو
وی در گفتگویی گفته‌است: آقای نامجو کارهای مرا به‌طور مستقیم استفاده می‌کند اما بعد می‌گوید این‌ها را از یک روستایی شنیده‌ام و خودم این‌ها را پیدا کردم.
مجموعه اشعار
مجموعهٔ کامل اشعار لری و لکی وی در کتابی با عنوان «تونه می‌نویسم سرزمینم»، «تو را می‌نویسم، سرزمینم» توسط سهراب آزادی گردآوری و به همراه ترجمهٔ فارسی منتشر شده‌است. برخی شعرهای وی در نشریات منتشر شده‌است.
آثار
ترانه‌سرا و خواننده
- جَرَس (۱۳۵۹)
- بهارباد (۱۳۶۹) - به آهنگسازی علی اکبر شکارچی
- آینه اشک (۱۳۷۲)
- گل آتش (۱۳۷۶)
- سفر امید (۱۳۸۳)
- سِتین اِشکسه (۱۳۸۵)
- آسو (۱۳۸۷)
- آرش (شعر حماسی دارجنگه، نوشاد ابوالوفایی)
- هَچایه (۱۳۸۹)
- وانو (۱۳۹۱)
- ایلبار (۱۳۹۵)
- به لهجه مفرغ (۱۳۹۶)
- زا (۱۳۹۶)
تک آهنگ‌ها
- چَمَر ۱۳۶۸
- سرود وطن، صدا و سیمای تهران ۱۳۶۸
- بانو بهار ۱۳۶۹
- ساقی ۱۳۷۰
- موسیقی فیلم «آخرین تک‌سوار ایل»، ساختهٔ محمد سیف زاده ۱۳۷۷
- بشنو، جهان بشنو ۱۳۷۷ (با همکاری گروه موسیقی چهل دف)
- زلزله بم ۱۳۸۳
- تَژگا ۱۳۹۰
- هِنا ۱۳۹۱
- آواز در «پوئم سمفونی حلبچه» ساخته بیژن کامکار(۱۳۹۰)
- ترانه‌سرای آلبوم موسیقی:
- «کوهسار» (۱۳۶۲)
- «داغ شقایق» (۱۳۶۶)
- «میراث» (۱۳۷۰)
- «تال» (۱۳۷۰)
- «چوپی» (۱۳۷۸)
- «همدنگ» و «همراز» (۱۳۸۰)
- «راز انار» (۱۳۸۷)
پانویس
This article uses material from the Wikipedia فارسی article ایرج رحمانپور, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.