زبان انگلیسی باستان: اولین شکل تاریخی زبان انگلیسی

انگلیسی باستان با زبان کنونی انگلیسی تفاوت بسیاری دارد. این زبان لغت‌هایی با ریشهٔ ژرمانیک زیادی را در خود نهفته دارد. این زبان از لحاظ دستور زبان مشکل‌تر از زبان کنونی بوده و بیشتر به زبان آلمانی نزدیک بوده‌است.

Old English
Englisċ
A detail of the first page of the Beowulf manuscript, showing the words "ofer hron rade", translated as "over the whale's road (sea)". It is an example of an Old English stylistic device, the kenning.
بیان	[ˈeŋɡliʃ]
منطقه	England (except the extreme south-west and north-west), southern and eastern Scotland, and the eastern fringes of modern Wales.
دوره	Mostly developed into Middle English and Early Scots by the 13th century
تبار	هندواروپایی Germanic West Germanic North Sea Germanic Anglo-Frisian Anglic Old English
گونه‌های نخستین	Proto-Indo-European Proto-Germanic Old English
گویش‌ها	Kentish Mercian Northumbrian West Saxon
سامانه نوشتاری	Runic, later Latin (Old English alphabet).
کدهای زبان
ایزو ۲–۶۳۹	ang
ایزو ۳–۶۳۹	ang
ایزو ۶–۶۳۹	ango
گلاتولوگ	olde1238
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

این زبان به آرامی تبدیل به انگلیسی میانه شده‌است.

معمولاً تاریخ زبان انگلیسی را به سه دوره تقسیم می‌کنند:

• انگلیسی باستان از قرن هفتم تا حدود ۱۱۰۰ میلادی؛
• انگلیسی میانه از ۱۱۰۰ تا ۱۴۵۰ یا ۱۵۰۰ میلادی؛
• انگلیسی جدید از ۱۵۰۰ میلادی تا امروز.

سلت‌ها و رومیان

قبلیه سلت‌ها به زبان سِلتی در بریتانیا سخن می‌گفتند. با فتح گل به دست ژولیوس سزار، استقلال سلتی‌ها در قاره اروپا به پایان رسید. که بعدها امپراتوری روم به فرماندهی ژولیوس سزار از سال ۴۳ پس از میلاد، شروع به فتح بریتانیا کردند و آن را یکی از استان‌های روم به نام استان بریتانیا نام نهادند. به دلیل ۴۰۰ سال اشغال این سرزمین توسط رومی‌ها، باعث نفوذ لاتین در سلتی شد. امپراتوری روم به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم گردید. امپراتوری روم غربی به سرعت رو به زوال و آشوب رفت و بریتانیای روم نیز سقوط کرد. در آن زمان بریتانیای سقوط کرده، رفاه بهتری نسبت به سایر مکان‌های امپراتوری روم غربی داشت.

انگلستان در عهد آنگلوساکسون‌ها

انگلستان در عهد آنگلوساکسون‌ها در دوره مهاجرت‌ها، سه قبیله «آنگِل»، «سکسون» و «جوت» از نقاط مختلف دانمارک و شمال غرب آلمان مهاجرت کردند. این قبایل مردمان سلت و رومی را که از مدت‌ها قبل آنجا ساکن بودند، از انگلستان به اسکاتلند و ولز و کورنوال عقب راندند. حمله سه قبیله باعث ترکیب ساختار و واژگان در زبان انگلیسی شد. آنها به زبانی متقابلاً قابل فهم شبیه به زبان فریسی شمالی صحبت می‌کردند که باعث بوجود آمدن زبان‌های آنگلو-فریسی شد. آنگل‌ها که بزرگترین طایفه را تشکیل می‌دادند جزیره راْ آنگلند یعنی سرزمین آنگل‌ها نامیدند و زبانی که با آن صحبت می‌کردند نیز به تدریج اِنگلیش و در فارسی انگلیسی نامیده شد.

برخی تاریخ نگاران بر این باور هستند انگل‌ها مناطق گسترده‌تری از خاک بریتانیا را از آن خود کردند و نام اِنگلند (England) از نام همین قوم گرفته شده‌است. سینت بید بر این باور بود که انگل‌ها منطقهٔ گسترده‌تری از خاک بریتانیا (نزدیک به تمامی خاک آن) را از آن خود کردند و نام «اِنگلند» (England) از نام همین قبیله گرفته شده‌است. واژهٔ "England" از Engla land به «معنی سرزمین انگل‌ها» (به انگلیسی: Land of the Angles) گرفته شده و English در انگلیسی کهن Englisc بوده‌است. افزون بر قبیله‌های یادشده، دسته‌هایی از مردمان ساکن فریزیا، نیدرزاکسن، یوتلاند و جنوب سوئد نیز در آن دوران به بریتانیا آمدند.

جوت‌ها در جنوبِ شرقی و در تعامل با زبان‌های محلی، گویش «کِنتی»، ساکسون‌ها هم که در جنوب و جنوبِ غربی سکنا گزیده بودند، گویش «ساکسونِ غربی» و اَنگل‌هایی که در شمال و مرکزِ انگلستان اقامت گزیده بودند، به ترتیب، گویش‌های «آمبِریای شمالی» و «مِرسیایی» را به وجود آوردند. چهار گویش اصلی انگلیسی قدیم: نورث‌آمبرین Northumbrian (در شمال انگلستان، مرسین (Mercian)در سرزمین‌های میانی، ساکسون غربی در جنوب و غرب و کنتیش) Kentish (در جنوب شرقی به وجود آمد. این مهاجمان ساکنان اولیهٔ سلتیک‌زبان را از مناطقی که اکنون جز انگلستان است به اسکاتلند، ولز، کورن‌وال و ایرلند راندند و تعدادی از کلمات زبان سلتیک از آنها به جای ماند. این زبان‌های سلتیکی امروزه در زمرهٔ زبان‌های گیلیکِ (Gaelic) اسکاتلند و ایرلند و ولز به جا مانده‌اند. زبان کُرنیش اکنون از بین رفته‌است. بعد از اشغال بریتانیا، جوت‌ها در جنوبِ شرقی آن ساکن شدند و در تعامل با زبان‌های محلی، گویش جدیدی را ایجاد کردند که کِنتی نام دارد. ساکسون‌ها هم که در جنوب و جنوبِ غربی بریتانیا اقامت داشتند، گویش «ساکسونِ غربی» را ایجاد کردند. اَنگل‌ها نیز که در شمال و مرکزِ انگلستان سکنا گزیده بودند، به ترتیب، گویش‌های «آمبِریای شمالی» و «مِرسیایی» را بوجود آوردند. در عهد آنگلوساکسون‌ها یکی از این گویش‌ها ساکسون غربی کهن بود و پس از آن گویش ساکسونی به دلیل علمکردهای پادشاه آلفرد بزرگ، گویش جدید بر گویش قبلی پیشی گرفته و زبان رسمی می‌شود.

بیوولف

چندین اثر نوشتاری از زبان انگلیسی باستان باقی مانده‌است که مشهورترین آنها، حماسه بیوولف است. بیوولف قدیمی‌ترین شعر شناخته شده به زبان انگلیسی باستان است. این حماسه دلاوری‌های پادشاهی دانمارکی و مبارزاتش علیه اژدها و دیوان را شرح می‌دهد. متن بیووولف اما برای خواننده امروزی خوانا نیست و تفاوت‌های بسیار زیادی با انگلیسی امروزی دارد.

حمله اقوام اسکاندیناوی

حمله و سیطره اقوام اسکاندیناوی رخ داد، که در حدود سال ۸۵۰ قبل‌از میلاد شروع شدند، بسیاری از کلمات ژرمنی شمالی را به زبان انگلیسی خصوصاً در شمال انگلستان وارد کردند، کلماتی چون skin, skirt و sky از شمال اروپا وارد جزیره انگلستان شد. ضمایر they و she نیز ریشه اسکاندیناوی دارند و این ضمایر در انگلیسی کهن hie و heo نام‌داشتند. وایکینگ‌ها هم در این برههٔ زمانی بر زبان انگلیسی تأثیر گذاشتند.. «dream» نمونه‌ای از این کلمات است که تا زمانیکه وایکینگ‌ها معنی کنونی آن را از (draumer) اسکاندیناوی ایی به عاریه گرفتند، به معنای «شادی یا joy» بود. «skirt» کلمهٔ دیگری بود که درکنار هم‌ریشهٔ اصلی انگلیسی‌اش «shirt» به حیات خود ادامه می‌دهد. برای مثال کلماتی مانند «be", "water» و «strong» هم از ریشه‌های انگلیسی قدیم مشتق می‌شوند. واژه‌هایی که صدای سSK در زبان سوئدی دارند، تبدیل به صدای شsh در زبان انگلیسی شدند.

هنوز واژه‌های انگلیسی با صدای سSK مانند «skirt» و «skull» وجود دارد. اما آنها مستقیماً از زبان اسکاندیناوی کهن اقتباس شده‌اند.

انگلیسی کهن، گنجینه واژگان غنی نداشت اما، همچون دیگر زبان‌های اروپایی، دستور زبان پیچیده‌ای داشت. امروزه بسیاری از انگلیسی زبان‌ها، زبان انگلیسی کهن را نامفهوم می‌دانند، اگرچه بیش از نیمی از لغات کنونی در زبان انگلیسی ریشه‌هایی در انگلیسی کهن دارند.

 

نمونه‌ای از خط ۲۰ تا ۲۵ حماسهٔ بئوولف که به انگلیسی باستان نگاشته شده در ادامه می‌آید:

برخی از الفبای لاتین مانند Æ، Ð، Þ و یاگ در انگلیسی باستان استفاده می‌شدند که امروزه منسوخ شده‌اند.

• ادبیات انگلیسی باستان
• انگلیسی باستان (فیلم)

• مختصری از نحو انگلیسی باستان همراه با تعریف اصطلاحات دستور سنتی (انگلیسی)