جاده هراز امامزاده هاشم: اثر ثبت‌شده در فهرست آثار ملی ایران

دشت مشاء در کوهپایهٔ این گردنه قرار دارد. دیرینگی ساختمان اصلی امامزاده از دوران صفویه است که با شمارهٔ ثبت ۶۱۷ در تاریخ ۲۳ اسفند ۱۳۴۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

آرامگاه امامزاده هاشم
نام	آرامگاه امامزاده هاشم
کشور	ایران
اطلاعات اثر
نام محلی	گردنه بژم مشاء
کاربری	مذهبی، آرامگاه
دیرینگی	دوره صفوی
دورهٔ ساخت اثر	دوره صفوی
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت	۶۱۷
تاریخ ثبت ملی	۲۳ اسفند ۱۳۴۵
اطلاعات بازدید
وبگاه	صفحه در وبگاه امامزادگان

نسب او را به حسن مجتبی می‌رسانند. در برخی منابع نقل است که در گذشته کنار این بقعه، یک کاروانسرا وجود داشته که امروزه اثری از آن به چشم نمی‌خورد.

در سال‌های اخیر، بحث بر سر تعلق امامزاده هاشم به استان مازندران یا استان تهران، از سوی ادارات اوقاف این دو استان در جریان بوده‌است. این امامزاده در نقشهٔ سازمان نقشه‌برداری کشور در دهستان بالالاریجان شهرستان آمل قرار دارد.

امامزاده هاشم آرامگاه «هاشم بن حسن بن یحیی بن حسین بن طباطبا بن ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن مثنی بن حسن مجتبی بن علی بن ابیطالب»، از نوادگان حسن مجتبی، امام دوم شیعیان است. هاشم یکی از ۱۴ فرزند حسن بن یحیی به همراه برادران خویش در زمان عبدالملک بن مروان از بغداد به سوی ایران آمدند که هاشم به همراه حارث و هادی از سوی کوه‌های دماوند به سمت مشهد رهسپار شدند. حارث و هادی در مشاء کشته شدند که اکنون در مقبره به‌نام امامزاده دوبرار آرمیده‌اند. هاشم با جراحت فراوان، خود را با اسب به گردنه مشاء می‌رساند و در همان‌جا دفن می‌شود از نظر موقعیت جغرافیایی، امامزاده هاشم در نوک کوه و روبروی امامزاده دو برار در پایین کوه است.

 

بنای فعلی آرامگاه امامزاده هاشم و حسینیه مجاور آن، ساختمانی سنگی است و داخل آرامگاه آینه‌کاری شده‌است و دو منبت معرق شده نیز در ضلع شمالی و جنوبی آن قرار دارد.

برسر مالکیت آن مناقشه‌ای بین دو شهرستان دماوند و آمل برپاست و هم‌اکنون مدیریت و ادارهٔ این امامزاده بعهدهٔ اوقاف شهرستان دماوند می‌باشد. این امامزاده در نزدیکی کتل امامزاده هاشم از توابع دهستان بالا لاریجان قرار دارد که سبب بروز مناقشه مالکیت در بین دو شهرستان است.