Stria

La stria (da 'l grèc strigx, barbagiàṅ) l'è na dóna catìva dla mitulugìa e dal cardénsi di pòpui cun di putēr màgic e bòna 'd tiràr dal striarìi o di incantéśum par far dal mâł a chi àtar. Ligàda a la figùra dal Diàvul, la s śibìs a lò balànd nûda cun di atri strìi durànt di incóntar ciamâ saba che da spés i finìvan cun dgl'òrgi.

L'è bòna 'd viaśàr p'r i cēi insìma a na masarìna o a na granàda (anc s'la n và minga cunfùśa cun la Befàna) e la gh'à sèmpar sèg na bèstia a dar-ag di cunsìli diabòlic cuma 'n gat négar, un ròsp, un grandòć, un córuv, na sivéta o 'n sórag. Dal vòlti l'è figuràda cun la pèla vérda, un naśòṅ a punta, di pòr su la ghigna, di vistî nég'r e 'n caplàs grôs in cô ch'al finìs a côn arbaltâ.

Durànt al Mèdi éṿ i tribunài catòlic dla Santa Inquiśisiòṅ i aṅ cundanâ e bruśàdi vivi ssanta-mila dóni a 'l incìrca parchè batśàdi cuma strìi. In Germàgna, da 'l 1450 a 'l 1550, i 'n aṅ fat fóra sènt-mila. Prima 'd èsar bruśàda viva p'r ereśìa anc dla Śvàna 'd Arc i ìvan dit ch'la faghìs dal striarìi.

La figùra dla stria l'è druàda dimóndi in dal fòli par spavintàr chi putèṅ o anc in di film ad scarésa. A 'l dè 'd incō dar dla “stria” a na dóna a vōl dir ch'l'è catìva e sénsa cōr.

Manéri ad dir

• (CARPŚ) La strìa l'era ùna ch'la savìva sgnèr, (IT) La strega era una che sapeva "segnare".

Referènsi