Hpv Αλλοιώσεις Πρωκτού

στον γενικό πληθυσμό, το ποσοστό  μόλυνσης στον πρωκτό με τον HPV φθάνει το 12-24%. Στην ομάδα αυτή η μετάδοση στον πρωκτό γίνεται πιθανότατα κατά την καθαριότητα από το πέος. Η συχνότητα της HPV μόλυνσης στις γυναίκες ανέρχεται περίπου στο 50%.

Ο ιός HPV προκαλεί στον πρωκτό (στο δέρμα και εσωτερικά) βλάβες ανάλογες με αυτές των γεννητικών οργάνων της γυναίκας. Η HPV μόλυνση στον πρωκτό υποστρέφει σε ένα μεγάλο ποσοστό (80% περίπου στις γυναίκες). Οι επικίνδυνοι τύποι HPV παραμένουν στην περιοχή και μπορεί να προκαλέσουν προκαρκινωματώδεις δυσπλασίες (υψηλόβαθμη ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία- HGAIN). Η πιθανότητα περαιτέρω εξέλιξης της HGAIN σε διηθητικό πλακώδες καρκίνωμα του πρωκτού φθάνει το 10-15% μέσα σε 3-5 χρόνια.

Οι ομάδες υψηλού κινδύνου που πρέπει να ελέγχονται για τις αλλοιώσεις αυτές είναι οι οροθετικοί, οι ομοφυλόφιλοι, οι γυναίκες που έχουν ιστορικό υψηλόβαθμης ενδοεπιθηλιακής νεοπλασίας ή καρκίνου στον τράχηλο της μήτρας, οι άνθρωποι που είχαν πολλούς ερωτικούς συντρόφους, οι ασθενείς που παίρνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα και αυτοί που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων. Το κάπνισμα αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα. Ο έλεγχος γίνεται με την κυτταρολογική του πρωκτού ή καλύτερα με την πρωκτοσκόπηση υψηλής ευκρίνειας.

Ο ιός HPV προκαλεί στον πρωκτό θηλόμορφες αλλοιώσεις (κονδυλώματα) οι οποίες είναι πολύ συχνά καλοήθεις και επίπεδες αλλοιώσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται μόνον με εμποτισμό με οξικό οξύ και εξέταση υπό μεγέθυνση (πρωκτοσκόπηση υψηλής ευκρίνειας). Οι προκαρκινωματώδεις αλλοιώσεις HGAIN είναι πολύ συχνά επίπεδες και αναγνωρίζονται από μορφολογικά ευρήματα τα οποία είναι παρόμοια με τις προκαρκινωματώδεις αλλοιώσεις του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με την βιοψία. Εάν η βιοψία δείξει HGAIN, οι ύποπτες περιοχές πρέπει να αντιμετωπισθούν με καυτηριασμό.

Εάν οι HPV αλλοιώσεις του πρωκτού έχουν ήδη εξελιχθεί σε σαφές καρκίνο πρωκτού, η αντιμετώπιση είναι διαφορετική. πρέπει να γίνει ενδοπρωκτικό υπερηχοτομογράφημα και μαγνητική τομογραφία για την διάγνωση της επέκτασης της νόσου. Οι πολύ περιορισμένες περιπτώσεις αφαιρούνται χειρουργικά. Οι προχωρημένες αντιμετωπίζονται με συνδυασμό χημειο- ακτινοθεραπείας με πολύ καλά αποτελέσματα.

Σε αρχόμενο στάδιο συνήθως δεν παρατηρούνται συμπτώματα.  Αργότερα μπορεί να παρατηρηθούν:

• Αιμορραγία από τον πρωκτό
• Αιματηρή έκκριση μετά από πρωκτική επαφή
• Εντύπωση ή ψηλάφηση κάποιας μάζας στην περιοχή του πρωκτικού σωλήνα
• Κνησμός και βλεννώδης ή πυώδης έκκριση από τον πρωκτό
• Αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου (στις κενώσεις)
• Ψηλάφηση λεμφαδένων.[1]

Φαίνεται ότι ο καρκίνος του πρωκτού μπορεί να προληφθεί και έχουν ήδη αρχίσει να εφαρμόζονται προγράμματα πρόληψης.  Πρόληψη για το 95% των καρκίνων του πρωκτού μπορεί να προσφέρει ο εμβολιασμός πριν από την έναρξη των σεξουαλικών επαφών. Παρόλο που δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως η φυσική ιστορία της καρκινογένεσης από τους ογκογόνους HPV στον πρωκτό, πιστεύεται ότι συνήθως προηγούνται προκαρκινικές αλλοιώσεις (HSIL/AIN2,3), οι οποίες πρέπει να εντοπίζονται και να θεραπεύονται.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}