Animation

Είναι μια οπτική οφθαλμαπάτη της κίνησης και αυτό συμβαίνει εξ αιτίας του φαινομένου διατήρησης της εικόνας στο μάτι επί 1/12 του δευτερολέπτου (μεταίσθημα ή μετείκασμα). Κίνηση μπορεί να δημιουργηθεί και να παρουσιαστεί με πολλούς τρόπους. Η πιο διαδεδομένη μέθοδος απεικόνισης της κινούμενης εικόνας αποτελείται από ένα πρόγραμμα βίντεο ή κινουμένου σχεδίου. Animation χρησιμοποιείται τόσο στον κινηματογράφο, όσο και στις ταινίες κινουμένων σχεδίων και τα βιντεοπαιχνίδια.

Στις περισσότερες ταινίες κινουμένων σχεδίων του 20ού αιώνα η τεχνική απόδοσης της κίνησης ήταν η εξής: κάθε ξεχωριστό πλαίσιο μιας ταινίας, αποτελείται από μια φωτογραφία ή ένα σχέδιο, που σχεδιάζεται πρώτα σε ένα χαρτί και κάθε σχέδιο διαφέρει ελάχιστα από το προηγούμενο, κάθε σχέδιο αποτελεί την συνέχεια του προηγούμενού του. Τα σχέδια των animators αποτυπώνονται σε μια διαφάνεια εκτύπωσης που ονομάζεται κυψέλη, η οποία γεμίζεται με χρώματα προσδιορισμένων αποχρώσεων και τόνων από την πίσω πλευρά του σχεδίου. Οι ολοκληρωμένες διαφάνειες των χαρακτήρων φωτογραφίζονται μία προς μία σε φιλμ κινούμενης εικόνας με μια ραμφοειδή κάμερα, μπροστά από ένα ζωγραφισμένο φόντο. Σήμερα βέβαια, στον 21 αιώνα, η μέθοδος αυτή είναι εξαιρετικά ξεπερασμένη και οι περισσότερες ταινίες κινουμένων σχεδίων έχουν περάσει στην εποχή της τεχνολογικής εξέλιξης του 3D animation. Οι αρχές του animation έγιναν από τους Animators της Disney τη δεκαετία του 1930. Αυτές οι αρχές αποτελούν και το θεμελιώδη λίθο κάθε επιτυχημένης σχεδιοκίνησης χαρακτήρων. Μπορεί ο William Fetter, υπάλληλος της Boeing, Co. vα εφηύρε το 1960 τον όρο “computer animation/graphics” αλλά τα πρώτα 3D CGI (computer generated images) παρουσιάστηκαν στο κοινό με την ταινία FutureWorld το 1976 των Ed Catmull και Fred Parke ενώ η πρώτη εξ ολοκλήρου τρισδιάστατη ταινία, το Toy Story, βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1995 με παραγωγό τον John Lasseter της Pixar και διανομή της Disney Animation.

Ο όρος «animation» προέρχεται από την λατινική λέξη «animationem» (ονομαστική: animatio), ουσιαστικό της λέξης του παρελθοντικού χρόνου, που προέρχεται από το ρήμα «animare» (δηλ. εμψυχώνω). Η πρωταρχική σημασία της αγγλικής λέξης είναι η «ζωντάνια» και έχει χρησιμοποιηθεί πολύ περισσότερο από την έννοια του «κινούμενου μέσου εικόνας».

Οι πρώτες προσπάθειες σύλληψης του φαινομένου του κινουμένου σχεδίου ανήκουν στα παλαιολιθικά χρόνια. Μέσα σε σπηλιές βρέθηκαν χαραγμένα σχέδια, όπου τα ζώα απεικονίζονταν με πολλά πόδια, σε υπερτεθειμένες θέσεις, προφανώς για να δοθεί η αίσθηση της κίνησης.

Ένα πήλινο αγγείο 5.200 χρόνων, το οποίο είχε βρεθεί στη Σαχρ-ί Σόκτα (Shahr-i Sokhta) στο Ιράν, έφερε πάνω του πέντε σχέδια μιας κατσίκας ζωγραφισμένα. Αυτό έχει ακουστεί ότι είναι δείγμα του πρώτου animation. Ωστόσο, μιας και δεν υπήρχε εξοπλισμός για να παρουσιαστεί η κίνηση του σχεδίου, μια σειρά από εικόνες δεν μπορεί να λέγεται "κινούμενη εικόνα" με τη σωστή έννοια της λέξης.

Το φενακιστοσκόπιο, το πραξινοσκόπιο και το γνωστό ξεφύλλισμα ενός βιβλίου ήταν οι πιο δημοφιλείς μηχανισμοί που εφευρέθηκαν γύρω στο 1800, ενώ το 180 μ.Χ. είχε ήδη εφευρεθεί μια άλλη κινέζικη συσκευή. Αυτά τα μηχανήματα παρήγαν κίνηση από διαδοχικά σχέδια μέσω τεχνολογικών μέσων, όμως το animation δεν είχε αναπτυχθεί ουσιαστικά μέχρι την έλευση της Κινηματογραφίας, η οποία συνέβη πολύ αργότερα.

Παραδοσιακό animation

 

Στις περισσότερες ταινίες κινουμένων σχεδίων του 20ού αιώνα χρησιμοποιούνταν η παραδοσιακή τεχνική απόδοσης της κίνησης στο σχέδιο. Κάθε ξεχωριστό πλαίσιο μιας ταινίας δημιουργημένης με την παραδοσιακή τεχνική, αποτελείται από μια φωτογραφία ή ένα σχέδιο, που σχεδιάζεται πρώτα σε ένα χαρτί. Για να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση της κίνησης, κάθε σχέδιο διαφέρει ελάχιστα από το προηγούμενο. Τα σχέδια των animator αποτυπώνονται σε μια διαφανή διαφάνεια εκτύπωσης που ονομάζεται κυψέλη, η οποία γεμίζεται με χρώματα προσδιορισμένων αποχρώσεων και τόνων από την πίσω πλευρά του σχεδίου. Οι ολοκληρωμένες διαφάνειες των χαρακτήρων φωτογραφίζονται μία-προς-μία σε φιλμ κινούμενης εικόνας με μια ραμφοειδή κάμερα, μπροστά από ένα ζωγραφισμένο φόντο.

Η παραδοσιακή μέθοδος της διαφάνειας ήταν πια ξεπερασμένη στις αρχές του 21ου αιώνα. Σήμερα, τα σχέδια των δημιουργών και τα φόντα σαρώνονται ή ζωγραφίζονται απευθείας σε ένα υπολογιστικό σύστημα. Χρησιμοποιούνται διάφορα λογισμικά προγραμμάτων για τον χρωματισμό των σχεδίων και για την προσομοίωση των κινήσεων και των εφέ στην κάμερα. Το τελικό κομμάτι της διαδικασίας είναι η εξαγωγή σε κάποιο από τα μεταφορικά μέσα, από το παραδοσιακό φιλμ των 35 mm και μετά, μέσα όπως το ψηφιακό βίντεο. Η εμφάνιση των παραδοσιακών διαφανειών διατηρούνται ακόμα, και η ουσιαστική δουλειά των animator έχει παραμείνει το ίδιο απαραίτητη τα τελευταία 70 χρόνια. Κάποιοι παραγωγοί animation χρησιμοποιούν τον όρο "tradigital" (παραδοσιακό-ψηφιακό) για να περιγράψουν την τεχνική των διαφανειών που κάνουν εκτεταμένη χρήση της τεχνολογίας των Η/Υ.

Παραδοσιακό

Το παραδοσιακό animation (που ονομάζεται επίσης cel animation ή drawn animation) ήταν η διαδικασία που χρησιμοποιήθηκε για τις περισσότερες ταινίες κινουμένων σχεδίων του 20ού αιώνα. Τα επιμέρους καρέ μιας παραδοσιακής ταινίας κινουμένων σχεδίων είναι φωτογραφίες σχεδίων που σχεδιάστηκαν πρώτα σε χαρτί. Για να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση της κίνησης, κάθε σχέδιο είναι ελαφρώς διαφορετικό από το προηγούμενο. Τα σχέδια των εμψυχωτών σχεδιάζονται ή αντιγράφονται σε διαφανή φύλλα οξικού άλατος που ονομάζονται cels, τα οποία γεμίζουν με μελάνια συγκεκριμένων χρωμάτων ή τόνων στην πλευρά που βρίσκεται απέναντι από τα γραμμικά σχέδια.

Κινούμενα σχέδια πίνακα

Το whiteboardanimation είναι μια διαδικασία κατά την οποία ένας συγγραφέας σχεδιάζει και καταγράφει με φυσικό τρόπο μια εικονογραφημένη ιστορία χρησιμοποιώντας ένα whiteboardή μια επιφάνεια που μοιάζει με whiteboard και δείκτες. Συχνά στην κινούμενη εικόνα προστίθεται σεναριακή αφήγηση. Για εκπαιδευτικούς σκοπούς, τα βίντεο κινουμένων σχεδίων με λευκούς πίνακες έχουν χρησιμοποιηθεί για την ηλεκτρονική εκμάθηση γλωσσών, ως περιλήψεις κεφαλαίων σε σχολικά βιβλία και για τη δημόσια διάδοση ακαδημαϊκών γνώσεων. Στο μάρκετινγκ, οι εταιρείες χρησιμοποιούν κινούμενα σχέδια πίνακα για να αλλάξουν ή να διατηρήσουν την αντίληψη της μάρκας.

2D

Τα 2D κινούμενασχέδια δημιουργούνται ή επεξεργάζονται σε έναν υπολογιστή χρησιμοποιώντας 2D γραφικά raster και 2D διανυσματικά γραφικά. Σε αυτές περιλαμβάνονται αυτοματοποιημένες εκδοχές των παραδοσιακών τεχνικών animation που παράγονται από υπολογιστή, δια παρεμβαλλόμενες μορφοποιήσεις, απολέπιση καθώς και το παρεμβαλλόμενο rotoscoping. Το 2D animation έχει πολλές εφαρμογές, όπως το After Effects animation, το αναλογικό computer animation, το Flash animationκαι το PowerPoint animation. Τα Cinemagraphsείναι μη κινούμενες φωτογραφίεςμε τη μορφή animated GIF αρχείου, μέρος του οποίου είναι κινούμενο