Υψάριο: βουνό στη Θάσο, Ελλάδα

Το Υψάριο, επισήμως γνωστό ως Υψάριον, γνωστό σε τοπικό επίπεδο ως Ψαριό, είναι βουνό της Θάσου. Η φερώνυμη κορυφή «Ψαριό», στα 1.206 μ., είναι η υψηλότερη του νησιού.

Υψάριο
Ύψος	1.206 μέτρα
Χώρες	Ελλάδα
wikidata (π • σ • ε )

 

Το Υψάριο καταλαμβάνει κυρίως το βορειοκεντρικό τμήμα της Θάσου. Έχει σχήμα τόξου με την υψηλή κορυφή να βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της καμπύλης του, ενώ οι περισσότερες υπόλοιπες κορυφές εκτείνονται στα νότια.

Οι κορυφές που βρίσκονται στα ανατολικά τμήματα του βουνού χαρακτηρίζονται από βραχώδεις, απόκρημνες πλαγιές, ενώ στα υπόλοιπα τμήματα το ανάγλυφο είναι ηπιότερο και με μεγαλύτερη δασοκάλυψη. Τα πετρώματά του είναι κυρίως γνεύσιοι, δολομίτες, σχιστόλιθοι και λευκό μάρμαρο.

Εκτός από την υψηλή κορυφή «Ψαριό» (1.206 μ.), δύο ακόμη κορυφές υπερβαίνουν τα 1.100 μ., η «Τούμπα» (1.135 μ.) και ο «Προφήτης Ηλίας» (1.109 μ.), ενώ έξι κορυφές ξεπερνούν τα 1.000 μ. οι, «Ράχη Τσέτσιου» (1.079 μ.), «Καμένος Βράχος» (1.075 μ.), «Σπιτούδια» (1.048 μ.), «Τσουκνίδα» (1.040 μ.), «Δύο Κεφαλές» (1.031 μ.) και «Κρανίδι» (1.028 μ.).

Από τις χαμηλότερες κορυφές, κάτω από τα 1.000 μ., κυριότερες είναι οι: «Κεδρέλι» (920 μ.), «Καθαρές (Καθάρες)» (874 μ.) «Κέδροι» (860 μ.), «Τρίκορφο (Τσουτσούλα)» (857 μ.) και «Αη Μάτης» (809 μ.).

Παρά τις πυρκαγιές της δεκαετίας 2011-20, η δασοκάλυψη, ιδιαίτερα στις υψηλές κορυφές είναι πυκνή, με κυρίαρχα είδη τα κωνοφόρα. Μάλιστα, το βουνό αποτελεί μία από τις σημαντικές θέσεις του ελλαδικού χώρου για την παρουσία της τραχείας πεύκης (Pinus brutia) που, άλλωστε, έχει και την κοινή ονομασία θασίτικο πεύκο. Επίσης, υπάρχει και το μακεδονίτικο έλατο (Abies x borisii-regis), το οποίο θεωρείται ότι αποτελεί φυσικό υβρίδιο μεταξύ του κεφαλονίτικου έλατου και του χτενοέλατου. Το Υψάριο και ο ευρύτερος βιότοπος του βουνού έχουν χαρακτηριστεί ως σημαντική περιοχή για τα πουλιά της Ελλάδας.

Αναβάσεις προς την κορυφή «Ψαριό» μπορούν να γίνουν από τους οικισμούς της Ποταμιάς και του Θεολόγου. Στη θέση «Κούκλα» (910 μ.) λειτουργεί το καταφύγιο «Γιάννης Παναγιώτου» του Θάσιου Ορειβατικού Συλλόγου. Επίσης, μπορεί να γίνει διάσχιση των νοτίων υπωρειών από τα ανατολικά προς τα δυτικά (Κοίνυρα-Καλλιράχη), μέσω της τεχνητής λίμνης των Μαριών.

• Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1994, 1996 (ΠΛΜ)
• Νέζης, Νίκος (2010). Τα ελληνικά βουνά - Γεωγραφική Εγκυκλοπαίδεια (PDF). 1. Αθήνα: Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας - Αναρρίχησης & Κληροδότημα «Αθ. Λευκαδίτη». ISBN 978-960-86676-5-5. 
• Περιοδικό Διακοπές, εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
• Flora Hellenica, εκδ. Koeltz 1997
• Γιώργος Σφήκας: Δένδρα και θάμνοι της Ελλάδας, εκδ. Ευσταθιάδης & Υιοί, Αθήνα 1983
• Περιοδικό Κορφές, εκδ. ΕΟΣ Αχαρνών