Τροπική Μόρωση

Η ασθένεια εκδηλώνεται με μια στρογγυλή και σκληρή διόγκωση του δέρματος, διαμέτρου 2 έως 5 εκατοστών. Το κέντρο ενδέχεται να διαρραγεί και να σχηματιστεί μία έλκωση. Αυτή η αρχική δερματική αλλοίωση επουλώνεται κατά κανόνα μέσα σε τρεις έως έξι μήνες. Με την παρέλευση εβδομάδων ή και ετών, ενδέχεται να παρουσιαστεί πόνος στις αρθρώσεις και τα οστά, να εκδηλωθεί κόπωση, και να εμφανιστούν νέες δερματικές αλλοιώσεις. Το πάχος του δέρματος στις παλάμες των χεριών και στα πέλματα των ποδιών μπορεί να αυξηθεί και το δέρμα να ανοίξει. Τα οστά (κυρίως της μύτης) ενδέχεται να παραμορφωθούν. Μετά από πέντε ή περισσότερα έτη μπορεί να νεκρώσουν μεγάλα τμήματα του δέρματος και επακολούθως, να δημιουργηθούν ουλές.

Τροπική μόρωση
Οζώδεις αλλοιώσεις στον αγκώνα που οφείλονται στη βακτηριακή λοίμωξη Treponema pallidum pertenue
Ειδικότητα	λοιμωξιολογία
Συμπτώματα	primary affect, πυρετός, αδενοπάθεια, αρθραλγία και ουλή
Ταξινόμηση
ICD-10	A66
ICD-9	102
MedlinePlus	001341

Η τροπική μόρωση μεταδίδεται κατά την άμεση επαφή με το υγρό που προέρχεται από τη δερματική αλλοίωση κάποιου μολυσμένου ατόμου. Συνήθως η επαφή είναι μη σεξουαλικής φύσης. Η νόσος είναι πιο συχνή στα παιδιά, διότι εξαπλώνεται όταν παίζουν μαζί. Άλλες συναφείς τρεπονηματικές νόσοι είναι η bejel (Treponema pallidum endemicum), η πίντα (Treponema pallidum carateum) και η σύφιλη (Treponema pallidum pallidum). Συχνά, η τροπική μόρωση διαγιγνώσκεται από την παρουσία των αλλοιώσεων. Οι εξετάσεις αίματος αντισωμάτων είναι χρήσιμες, αλλά δεν προσφέρουν πληροφορίες για τον διαχωρισμό πρόσφατων μολύνσεων από παλαιότερες μολύνσεις. Η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR) είναι η πιο ακριβής μέθοδος διάγνωσης.

Η πρόληψη συνίσταται εν μέρει στη θεραπεία όσων πάσχουν από τη νόσο μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο μετάδοσης. Στις περιπτώσεις που η νόσος εκδηλώνεται με μεγάλη συχνότητα, είναι αποτελεσματική η ομαδική θεραπεία. Η εξάπλωση μπορεί επίσης να μειωθεί με τη βελτίωση της καθαριότητας και των συνθηκών υγιεινής. Η θεραπεία γίνεται συνήθως με αντιβιωτικό-ά μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται: η από του στόματος λαμβανόμενη αζιθρομυκίνη ή η ενέσιμη βενζαθινική πενικιλλίνη. Χωρίς την απαιτούμενη θεραπεία, εμφανίζονται σωματικές δυσμορφίες στο 10% των περιπτώσεων.

Από το 2012 η τροπική μόρωση είναι κοινή σε τουλάχιστον 14 τροπικές χώρες. Η νόσος προσβάλλει μόνο τους ανθρώπους. Κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) κατάφερε να εξαλείψει σχεδόν την τροπική μόρωση. Έκτοτε ο αριθμός των κρουσμάτων έχει αυξηθεί και ο ΠΟΥ προσπαθεί και πάλι να εξαλείψει την ασθένεια μέχρι το 2020. Η τελευταία εκτίμηση σχετικά με τον αριθμό των μολυσμένων ατόμων αναφέρει περισσότερα από 500.000 κρούσματα το 1995. Παρά το γεγονός ότι μία από τις πρώτες περιγραφές της νόσου έγινε το 1679 από τον Willem Piso, τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι η τροπική μόρωση μπορεί να είχε ήδη εμφανιστεί στο ανθρώπινο είδος εδώ και 1,6 εκατομμύρια χρόνια.