Ταινία, 1997 Τιτανικός: ταινία του κινηματογράφου

Πρωταγωνιστούν οι Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Κέιτ Γουίνσλετ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Τζακ και της Ρόουζ, δύο νεαρών ατόμων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, που ερωτεύονται πάνω στο πλοίο, ενώ αυτό κάνει το μοιραίο του ταξίδι. Παρόλο που οι δύο αυτοί κεντρικοί ήρωες είναι φανταστικοί, αρκετοί χαρακτήρες βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα. Η Γκλόρια Στιούαρτ υποδύεται την ηλικιωμένη Ρόουζ, που αφηγείται την ιστορία και ο Μπίλι Ζέιν τον αρραβωνιαστικό της νεαρής Ρόουζ.

Τιτανικός
Κινηματογραφική αφίσα
Σκηνοθεσία	Τζέιμς Κάμερον
Παραγωγή	Τζέιμς Κάμερον Τζον Λάνταου
Σενάριο	Τζέιμς Κάμερον
Βασισμένο σε	Βύθιση του Τιτανικού
Πρωταγωνιστές	Λεονάρντο Ντι Κάπριο Κέιτ Γουΐνσλετ Γκλόρια Στιούαρτ Μπίλι Ζέιν Φράνσις Φίσερ Μπιλ Πάξτον Κάθι Μπέιτς Μπέρναρντ Χιλ Βίκτορ Γκάρμπερ
Μουσική	Τζέιμς Χόρνερ
Τραγούδι	Τζέιμς Χόρνερ
Φωτογραφία	Ράσελ Κάρπεντερ
Μοντάζ	Κόνραντ Μπαφ Ρίτσαρντ Α. Χάρις Τζέιμς Κάμερον
Ενδυματολόγος	Deborah Lynn Scott
Εταιρεία παραγωγής	Paramount Pictures 20th Century Fox Lightstorm Entertainment
Διανομή	20th Century Fox (παγκοσμίως) Paramount Pictures (Βόρεια Αμερική)
Πρώτη προβολή	1 Νοεμβρίου 1997 (Τόκυο)
Κυκλοφορία	19 Δεκεμβρίου 1997 (ΗΠΑ)
Διάρκεια	195 λεπτά
Προέλευση	Ηνωμένες Πολιτείες
Γλώσσα	Αγγλικά
Προϋπολογισμός	$200.000.000
Ακαθάριστα έσοδα	$2.264.743.305
δεδομένα (π • σ • ε )

Η αγάπη του Κάμερον για τα ναυάγια οδήγησε στη δημιουργία του Τιτανικού και εμπνεύστηκε την ερωτική ιστορία με σκοπό να δεσμεύσει το κοινό με την πραγματική τραγωδία. Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1995, όταν ο Κάμερον τράβηξε κάποια πλάνα από τον πραγματικό Τιτανικό. Έτσι ξεκίνησε η ανακατασκευή του πλοίου και με ηλεκτρονικούς υπολογιστές αναδημιούργησαν το βύθισμα. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε από την Paramount Pictures που ανέλαβε τη διανομή της ταινίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και από τη 20th Century Fox που ανέλαβε τη διανομή στον υπόλοιπο κόσμο. Μέχρι τότε ήταν η πιο ακριβή παραγωγή που έγινε ποτέ, με προϋπολογισμό 200 εκατομμύρια δολάρια. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1996 και ολοκληρώθηκαν το Μάρτιο του 1997.

Ο Τιτανικός είχε αρχικά προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στις 2 Ιουλίου 1997, όμως λόγω καθυστέρησης στο post-production κυκλοφόρησε στις 19 Δεκεμβρίου 1997. Η ταινία αποδείχτηκε τεράστια καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Έλαβε διθυραμβικές κριτικές, με τους περισσότερους κριτικούς να επαινούν τα οπτικά εφέ, τις ερμηνείες των Ντι Κάπριο, Γουίνσλετ και Στιούαρτ, την παραγωγή, τη σκηνοθεσία του Κάμερον, τη μουσική, τη φωτογραφία, το στόρι και το συναισθηματικό βάθος. Έλαβε 14 υποψηφιότητες για Όσκαρ κερδίζοντας 11, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας. Έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών με τις συνολικές εισπράξεις να φτάνουν το 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια και είναι η πρώτη ταινία στην ιστορία που έφτασε το όριο του ενός δισεκατομμυρίου. Παρέμεινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών για δώδεκα χρόνια μέχρι το 2010, όταν κυκλοφόρησε η επόμενη ταινία του Κάμερον, Avatar.

Στις 4 Απριλίου 2012 η ταινία επανακυκλοφόρησε σε μορφή 3D για να τιμήσουν τα 100 χρόνια της βύθισης του πλοίου. Η επανακυκλοφορία της ταινίας απέφερε 350,4 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, ανεβάζοντας τις συνολικές εισπράξεις στα 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και έγινε η δεύτερη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου που ξεπέρασε τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε εισπράξεις πίσω από το Avatar. Το 2017, η ταινία επανεκδόθηκε για την 20ή επέτειό της και επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.

Στις 10 Φεβρουαρίου 2023, ο Τιτανικός επανακυκλοφόρησε στους κινηματογράφους σε βελτιωμένη (remastered) έκδοση 3D 4K HDR και υψηλό ρυθμό καρέ για τον εορτασμό της 25ης επετείου της ταινίας.

Το 1996 ο Μπροκ Λόβετ, ένας κυνηγός θησαυρών και η ομάδα του εξερευνούν το ναυάγιο του Τιτανικού, αναζητώντας ένα περιδέραιο που ονομάζεται Η Καρδιά του Ωκεανού. Πιστεύουν ότι το κόσμημα βρίσκεται στο χρηματοκιβώτιο του Κάλεντον "Καλ" Χόκλι, το οποίο και εντοπίζουν. Αντί όμως για το διαμάντι βρίσκουν ένα σκίτσο που απεικονίζει μια γυμνή γυναίκα να το φοράει. Το σχέδιο φέρει ημερομηνία 14 Απριλίου 1912, την ημέρα κατά το βράδυ της οποίας ο Τιτανικός βυθίστηκε. Η Ρόουζ Ντόσον Κάλβερτ μαθαίνει για το σκίτσο, επικοινωνεί με τον Λόβετ ισχυριζόμενη ότι είναι αυτή που απεικονίζεται στο σκίτσο. Αυτή και η εγγονή της η Λίζι επισκέπτονται τον Λόβετ στο πλοίο. Όταν τη ρωτάνε αν ξέρει πού βρίσκεται το διαμάντι, η Ρόουζ θυμάται τις μέρες πάνω στον Τιτανικό, αποκαλύπτοντας ότι είναι η Ρόουζ ΝτεΓουίτ Μπουκάτερ, μια επιβάτιδα που θεωρείται ότι πέθανε στο ναυάγιο.

Το 1912, η ανώτατης κοινωνικής τάξης Ρόουζ επιβιβάζεται στο πλοίο, στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας, μαζί με τον αρραβωνιαστικό της Καλ Χόκλι και τη μητέρα της Ρουθ. Η μητέρα επιθυμεί πολύ τον γάμο της κόρης της με τον Καλ γιατί έτσι θα λυθούν τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας ΝτεΓουίτ Μπουκάτερ. Η Ρόουζ σκέφτεται να αυτοκτονήσει πηδώντας από την πρύμνη του πλοίου. Λίγο πριν πηδήξει, ένας περιπλανώμενος ζωγράφος με το όνομα Τζακ θα παρέμβει και θα την πείσει να μην πηδήξει. Έτσι οι δυο τους θα αρχίσουν μια φιλική σχέση.

Ο Καλ και η Ρουθ απαγορεύουν στη Ρόουζ να βλέπει τον Τζακ. Η Ρόουζ όμως τους αγνοεί και συναντά τον Τζακ στην πλώρη του πλοίου και αποφασίζει ότι τον προτιμά από τον Καλ. Πηγαίνουν στην καμπίνα της Ρόουζ και εκεί του ζητάει να τη ζωγραφίσει φορώντας μόνο την Καρδιά του Ωκεανού. Εν τω μεταξύ ο Καλ έχει βάλει το σωματοφύλακά του να βρει τη Ρόουζ. Καθώς το ζευγάρι καταφέρνει να του ξεφύγει καταλήγουν στο αμπάρι του πλοίου, όπου κάνουν έρωτα μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Μετά ανεβαίνουν στο κατάστρωμα, όπου βλέπουν με τα μάτια τους τη σύγκρουση του Τιτανικού με το παγόβουνο. Εκεί θα ακούσουν το πλήρωμα του πλοίου να λέει για τη σοβαρότητα αυτής της σύγκρουσης. Η Ρόουζ τότε προτείνει στον Τζακ να προειδοποιήσουν τον Καλ και τη μητέρα της.

Ο Καλ ανακαλύπτει το σκίτσο του Τζακ και ένα σημείωμα στο χρηματοκιβώτιο μαζί με το διαμάντι. Έτσι αποφασίζει να βάλει το κολιέ στο παλτό του Τζακ και να τον κατηγορήσει για ληστεία. Ο Τζακ συλλαμβάνεται και ο αστυνόμος του πλοίου τον πηγαίνει στο γραφείο του και τον δένει με χειροπέδες γύρω από ένα σωλήνα. Ο Καλ βάζει το κολιέ στην τσέπη του και δίνει το παλτό του στη Ρόουζ, ξεχνώντας το διαμάντι. Η Ρόουζ αποφασίζει να εγκαταλείψει τον Καλ και τη μητέρα της, η οποία βρίσκεται μέσα στη σωστική λέμβο και τρέχει να ελευθερώσει τον Τζακ.

Οι δυο τους παλεύουν να φτάσουν πάλι στο κατάστρωμα όπου ο Καλ πείθει τη Ρόουζ να μπει στη λέμβο, ηρεμώντας την λέγοντας ότι έχει κανονίσει αυτός και ο Τζακ να μπουν αργότερα σε μια από τις βάρκες. Αφού επιβιβάζεται, ο Καλ προδίδει τον Τζακ, λέγοντάς του ότι δεν υπάρχει τίποτα γι' αυτόν. Η Ρόουζ συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί να αφήσει τον Τζακ, πηδάει από τη λέμβο και ξαναενώνεται μαζί του. Ο Καλ τότε, γεμάτος θυμό, παίρνει ένα πιστόλι και τους κυνηγά μέχρι το πλημμυρισμένο σαλόνι Α' κατηγορίας. Όταν του τελειώνουν οι σφαίρες, επιστρέφει στο κατάστρωμα και επιβιβάζεται σε μια βάρκα, προσποιούμενος ότι κρατάει στα χέρια το παιδί του, έτσι ώστε να γίνει δεκτός στη βάρκα. Καθώς ο Τζακ και η Ρόουζ επιστρέφουν στην επιφάνεια του πλοίου και ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχουν άλλες σωστικοί λέμβοι, κατευθύνονται στην πρύμνη του πλοίου μέχρι το πλοίο να βουλιάξει. Μέσα στον ωκεανό, ο Τζακ βοηθάει τη Ρόουζ να ανεβεί σε μια σανίδα που αντέχει το βάρος μόνο του ενός. Καθώς κρατιέται από τη σανίδα, τη διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να πεθάνει, αλλά αντιθέτως θα πεθάνει γριά, στη ζεστασιά του κρεβατιού της. Ο Τζακ παθαίνει υποθερμία και πεθαίνει.

Όταν μία από τις σωστικές λέμβους επιστρέφει στο ναυάγιο για τυχόν επιζώντες, η Ρόουζ αρπάζει μια σφυρίχτρα από έναν νεκρό και έτσι καταφέρνει να σωθεί. Πάνω στο πλοίο Καρπάθια που βρίσκονταν όλοι οι επιζήσαντες, όταν ένας αξιωματικός τη ρωτάει πώς ονομάζεται, εκείνη απαντά Ρόουζ Ντόσον. Κρυμμένη, αποφεύγει τον Καλ για τελευταία φορά καθώς την ψάχνει.

Η Ρόουζ ολοκληρώνει τη διήγηση της ιστορίας της. Την ίδια νύχτα πηγαίνει στην πρύμνη του πλοίου του Λόβετ και αποκαλύπτεται ότι κρατά στο χέρι της την Καρδιά του Ωκεανού, την οποία πετάει στον ωκεανό. Αργότερα και ενώ φαίνεται να κοιμάται στο κρεβάτι της, η κάμερα δείχνει τις φωτογραφίες από τη ζωή της που αντικατοπτρίζουν την περιπετειώδη και γεμάτη ζωή που ήθελε να ζήσει με τον Τζακ. Η εικόνα τότε αλλάζει και δείχνει τη νεαρή Ρόουζ ντυμένη με πολυτελή ρούχα να συναντά τον Τζακ στη Μεγάλη Σκάλα του Τιτανικού, υπό τα χειροκροτήματα και τα χαμόγελα όλων εκείνων που πέθαναν κατά το ναυάγιο.

Φανταστικοί χαρακτήρες

• Λεονάρντο Ντι Κάπριο - Τζακ Ντόσον
• Κέιτ Γουίνσλετ - Ρόουζ ΝτεΓουίτ Μπουκάτερ
• Μπίλι Ζέιν - Κάλεντον "Καλ" Χόκλι
• Φράνσις Φίσερ - Ρουθ ΝτεΓουίτ Μπουκάτερ
• Γκλόρια Στιούαρτ - ηλικιωμένη Ρόουζ ΝτεΓουίτ Μπουκάτερ
• Ντέιβιντ Γουόρνερ - Σπάισερ Λόβτζοϊ
• Ντάνι Νούτσι - Φαμπρίτσιο
• Μπιλ Πάξτον - Μπροκ Λόβετ
• Λούις Αμπερνάθι - Λούις Μποντίν
• Σούζι Άμις - Λίζι Κάλβερτ
• Τζέισον Μπάρι - Τόμας "Τόμι" Ράιαν

Πραγματικοί χαρακτήρες

 

• Κάθι Μπέιτς ως Μάργκαρετ "Μόλι" Μπράουν: Η Μπράουν δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής ανάμεσα στις υπόλοιπες γυναίκες της α' τάξης, συμπεριλαμβανομένης και της Ρουθ, οι οποίες τη χαρακτήριζαν ως «χυδαία» και «νέο χρήμα» εξαιτίας του ξαφνικού πλούτου της. Είναι φιλική προς τον Τζακ και του δανείζει ένα κοστούμι (που αγόρασε για το γιο της) όταν αυτός προσκαλείται να δειπνήσει στην α' τάξη. Αν και η Μπράουν ήταν πραγματικός χαρακτήρας, ο Κάμερον επέλεξε να μην συμπεριλάβει στην ταινία τις δράσεις της πραγματικής της ζωής. Η Μπράουν επέζησε του ναυαγίου και έμεινε γνωστή ως «η Αβύθιστη Μόλι Μπράουν», καθώς ήταν αυτή, μαζί με την υποστήριξη των άλλων γυναικών, που παρότρυνε τη σωστική λέμβο νο. 6 να γυρίσει πίσω στο ναυάγιο και ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Ναύκληρο Ρόμπερτ Χίτσενς. Ορισμένες πτυχές αυτής της διαμάχης απεικονίζονται στην ταινία.
• Βίκτορ Γκάρμπερ ως Τόμας Άντριους: ο σχεδιαστής του "Τιτανικού". Ο Άντριους παρουσιάζεται ως ένας πολύ ευγενικός και ευχάριστος άνδρας, ο οποίος είναι μετριόφρων για το μεγάλο του κατόρθωμα. Μετά την πρόσκρουση με το παγόβουνο, προσπαθεί να πείσει τους άλλους και συγκεκριμένα τον Ίσμεϊ ότι είναι σίγουρο και με «μαθηματική ακρίβεια» ότι το πλοίο θα βυθιστεί. Στην ταινία ο Άντριους έψαχνε τα δωμάτια και έλεγε στους επιβάτες να φορέσουν τα σωσίβιά τους. Γνωρίζοντας τον λίγο χρόνο που είχε το πλοίο για να βυθιστεί, παρότρυνε τους διστακτικούς επιβάτες να επιβιβαστούν στις σωστικές λέμβους ώστε να τις γεμίσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Απεικονίζεται κατά τη διάρκεια της βύθισης να στέκεται δίπλα στο ρολόι στο δωμάτιο καπνιζόντων της α' τάξης, θρηνώντας την αποτυχία του να κατασκευάσει ένα πιο δυνατό και ασφαλές πλοίο. Αυτός έχει γίνει ένας από τους πιο διάσημους θρύλους του Τιτανικού. Αυτή η ιστορία δημοσιεύτηκε στο βιβλίο Thomas Andrews: Shipbuilder το 1912 και για αυτό το λόγο διαιωνίστηκε, η οποία προήλθε από τον Τζον Στιούαρτ, έναν από τους καμαρότους του πλοίου. Σύμφωνα με τον Στιούαρτ, ο οποίος εγκατέλειψε το πλοίο με τη σωστική λέμβο νο. 15 περίπου στη 1:40, τελευταία φορά που είδε τον Άντριους ήταν στο δωμάτιο καπνιζόντων της πρώτης τάξης, κοιτάζοντας τον πίνακα Plymouth Harbour, πάνω από το τζάκι, με το σωσίβιό του να βρίσκεται στο διπλανό τραπέζι. Μαρτυρίες διασωθέντων θέλουν τον Άντριους να πετάει καρέκλες στον ωκεανό, ώστε οι επιβάτες να τις χρησιμοποιήσουν για να επιπλέουν. Ο Άντριους δεν επέζησε του ναυαγίου και το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ.
• Μπέρναρντ Χιλ ως Καπετάνιος Έντουαρντ Τζον Σμιθ: ο καπετάνιος του Τιτανικού. Ο Σμιθ σχεδίαζε ο Τιτανικός να είναι το τελευταίο του ταξίδι πριν συνταξιοδοτηθεί. Αυτό επηρέασε στην απόφασή του να αυξήσει την ταχύτητα του πλοίου, ώστε να γίνει πρωτοσέλιδο. Αργότερα έγινε γνωστό ότι πήρε αυτή την απόφαση εξαιτίας της μεγάλης εμπειρίας του, που τον οδήγησε στο συμπέρασμα, ότι οτιδήποτε, αρκετά μεγάλο, για να βυθίσει τον Τιτανικό, θα είναι ορατό κι έτσι θα μπορέσουν να το αποφύγουν. Καθώς ο Τιτανικός βουλιάζει, πηγαίνει στη γέφυρα του πλοίου και πεθαίνει όταν τα ορμητικά νερά σπάνε τα τζάμια. Ο τρόπος που πέθανε συχνά αμφισβητείται, δηλαδή, αν πέθανε στη γέφυρα του πλοίου, ή αν πέθανε από το κρύο, καθώς, επίσης, υπάρχουν μαρτυρίες που τον είδαν τελευταία φορά στην πτυσσόμενη σωστική λέμβο Β. Το σώμα του, εάν βρέθηκε, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.
• Τζόναθαν Χάιντ ως Τζόσεφ Μπρους Ίσμεϊ: ο πρόεδρος της εταιρίας White Star Line που κατασκεύασε τον Τιτανικό. Ο Ίσμεϊ απεικονίζεται ως υπεροπτικός άνδρας της ανώτερης τάξης και είναι αυτός που έπεισε τον Καπετάνιο Σμιθ να αυξήσει την ταχύτητα του πλοίου με την προοπτική να φτάσει νωρίτερα στη Νέα Υόρκη και τραβήξει τη θετική προσοχή του τύπου. Ενώ αυτές οι πράξεις εμφανίζονται σε δημοφιλείς απεικονίσεις της καταστροφής, δεν στηρίζονται σε αποδείξεις. Παρόλα αυτά, επέζησε του ναυαγίου, όταν επιβιβάστηκε «κρυφά» σε μια από τις σωστικές λέμβους. Κατηγορήθηκε σφοδρά μετά το ναυάγιο και αντιμετώπισε κατηγορίες, όπως δειλός, γιατί εγκατέλειψε το πλοίο, αφήνοντας πίσω εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά.
• Έρικ Μπρέιντεν ως Τζον Τζέικομπ Άστορ ΙV: επιβάτης α' τάξης και ο πλουσιότερος άνθρωπος μέσα στο πλοίο. Στην ταινία η τελευταία φορά που εμφανίζεται είναι στη μεγάλη σκάλα του πλοίου καθώς τα ορμητικά νερά πλησιάζουν. Στην πραγματικότητα ο Άστορ σκοτώθηκε όταν ένα από τα φουγάρα που κατέρρευσαν έπεσε πάνω του. Η σύζυγός του Μαντελίν Άστορ (Σάρλοτ Κίτον) επέζησε όταν επιβιβάστηκε σε μια από τις τελευταίες σωστικές λέμβους. Η διάσωσή της δεν εμφανίζεται στην ταινία.
• Μπέρναρντ Φοξ ως Άρτσιμπαλντ Γκρέισι IV: ο Γκρέισι είναι αυτός που κάνει το σχόλιο ότι «γυναίκες και μηχανήματα δεν ταιριάζουν» όταν η Ρόουζ αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Στην ταινία ο Γκρέισι απεικονίζεται ως Βρετανός ενώ στην πραγματικότητα ήταν Αμερικανός. Ο Γκρέισι ήταν στο πλοίο μέχρι την τελευταία στιγμή. Μαζί με άλλους δώδεκα περίπου άνδρες στηρίχτηκαν στην αναποδογυρισμένη πτυσσόμενη σωστική λέμβο Β. Παρέμεινε στη λέμβο μέχρι την αυγή όταν οι σωστικές λέμβοι 4 και 12 γύρισαν πίσω στο ναυάγιο. Επιβιβάστηκε στη νο. 12 και επέζησε του ναυαγίου.
• Μάικλ Ενσάιν ως Μπέντζαμιν Γκούγγενχαϊμ: Αμερικανός επιχειρηματίας α' τάξης που επιβιβάστηκε στο πλοίο με τη Γαλλίδα ερωμένη του, Λεοντίν Πολίν Ομπέαρ. Τελευταία φορά τον είδαν στη Μεγάλη Σκάλα. Τον άκουσαν να λέει: «Φορέσαμε τα καλά μας και θα πεθάνουμε σαν κύριοι». Δεν επέζησε του ναυαγίου και το σώμα του δεν βρέθηκε και εάν βρέθηκε δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.
• Τζόναθαν Έβανς Τζόουνς ως Γουάλας Χάρτλεϊ: ο βιολιστής της ορχήστρας του Τιτανικού. Πέθανε στο ναυάγιο, παίζοντας μουσική μέχρι την ώρα που τον παρέσυραν τα νερά.
• Γιούαν Στιούαρτ ως Πρώτος Αξιωματικός Γουίλιαμ Μέρντοκ: ο αξιωματικός που είχε βάρδια τη νύχτα που το πλοίο συγκρούστηκε με το παγόβουνο. Στην ταινία ο Μέρντοκ πυροβολεί τον Τομ Ράιαν και μετά αυτοκτονεί. Στην πραγματικότητα όμως, δεν είναι αποδεδειγμένο πώς ακριβώς πέθανε ο Μέρντοκ. Τελευταία φορά τον είδαν στην καθέλκυση της πτυσσόμενης σωστικής λέμβου Α. Δεν τον ξαναείδε κανείς μετά τη βύθιση του "Τιτανικού" στον Ατλαντικό Ωκεανό. Το σώμα του, εάν βρέθηκε, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ. Μέρες μετά το ναυάγιο, αρκετά μέλη του πληρώματος και επιβάτες έκαναν λόγο για μια αυτοκτονία που συνέβη λίγο πριν το πλοίο βυθιστεί. Δεν είναι βέβαιο ποιος αυτοκτόνησε. Άλλα μέλη του πληρώματος, συμπεριλαμβανομένου και του Δεύτερου Αξιωματικού Τσαρλς Λαϊτόλερ, είπαν ότι είδαν τον Μέρντοκ να προσπαθεί να ελευθερώσει την πτυσσόμενη σωστική λέμβο Α, στα τελευταία 3 λεπτά λίγο πριν ο Τιτανικός βυθιστεί. Ο διασωθείς ασυρματιστής, Χάρολντ Μπράιντ, αργότερα δήλωσε ότι είδε τον Μέρντοκ μέσα στο νερό κοντά στην πτυσσόμενη σωστική λέμβο Β, αλλά ήταν ήδη νεκρός. Ο ανιψιός του Μέρντοκ, όταν είδε την ταινία, διαμαρτυρήθηκε για την απεικόνιση του θείου του, καθώς χαλούσε την ηρωική φήμη του Μέρντοκ. Λίγους μήνες αργότερα, ο αντιπρόεδρος της 20th Century Fox πήγε στη Σκωτία, όπου ζούσε ο Μέρντοκ και ζήτησε προσωπικά συγγνώμη και προσέφερε μια δωρεά 5.000 λιρών στο τοπικό λύκειο.
• Τζόναθαν Φίλιπς ως Δεύτερος Αξιωματικός Τσαρλς Λαϊτόλερ: επέζησε του ναυαγίου, όταν σκαρφάλωσε στην αναποδογυρισμένη πτυσσόμενη σωστική λέμβο Β. Ο Λαϊτόλερ ήταν ο τελευταίος επιζήσας που επιβιβάστηκε στο σωστικό πλοίο Καρπάθια και ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός που επέζησε της καταστροφής.
• Μαρκ Λίντσεϊ Τσάπμαν ως Αξιωματικός Χένρι Γουάιλντ: είναι ο αξιωματικός που στην ταινία λίγο πριν πεθάνει σφύριζε να γυρίσουν οι βάρκες πίσω για να σώσουν τους επιβάτες και είναι η δικιά του σφυρίχτρα που χρησιμοποίησε η Ρόουζ. Στην πραγματικότητα είναι άγνωστο το πώς πέθανε ο Γουάιλντ και το σώμα του, εάν βρέθηκε, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.
• Γιόαν Γκράφαντ ως Πέμπτος Αξιωματικός Χάρολντ Λόου: ο μόνος αξιωματικός που γύρισε πίσω να ψάξει για επιζήσαντες. Στην ταινία ο Λόου έσωσε τη Ρόουζ.
• Έντουαρντ Φλέτσερ ως Έκτος Αξιωματικός Τζέιμς Μούντι: στην ταινία είναι ο αξιωματικός που επιβιβάζει τους Τζακ και Φαμπρίτσιο λίγο πριν την αναχώρηση του Τιτανικού. Είναι ο μόνος μικρόβαθμος αξιωματικός που δεν επέζησε του ναυαγίου.
• Τζέιμς Λάνκαστερ ως Πάτερ Τόμας Μπάιλς: ο καθολικός ιερέας του Τιτανικού. Δεν επέζησε του ναυαγίου και το σώμα του, εάν βρέθηκε, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.
• Λιου Πάλτερ και Έλσα Ρέιβεν ως Ίσιντορ και Ίντα Στράους: ζευγάρι α' τάξης. Όταν δόθηκε η ευκαιρία στην Ίντα να μπει σε μια από τις βάρκες, η ίδια αρνήθηκε, λέγοντας πως θέλει να μείνει με το σύζυγό της. Στην ταινία τελευταία φορά εμφανίζονται ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, καθώς τα ορμητικά νερά περνούν από κάτω τους. Στην πραγματικότητα τελευταία φορά τους είδαν να κάθονται στις καρέκλες του καταστρώματος. Το σώμα του Ίσιντορ βρέθηκε ενώ της Ίντα όχι.
• Μάρτιν Τζάρβις και Ροζαλίντ Άιρς ως Κόσμο και Λούσι Νταφ-Γκόρντον: ένας Σκοτσέζος βαρώνος που επιβιβάστηκε στη σωστική λέμβο νο. 1. Αυτός, η σύζυγος του και η γραμματέας του ήταν ανάμεσα στα 12 άτομα στη βάρκα, της οποίας η χωρητικότητα ήταν 40. Κατηγορήθηκε ότι δωροδόκησε το πλήρωμα της βάρκας, ώστε να μη γυρίσει πίσω. Αλλά ύστερα από έρευνα που έγινε για τα αίτια της τραγωδίας αθωώθηκε.
• Ροσέλ Ρόουζ ως Νοέλ Λέσλι, Κόμισσα του Ροθ: παρότι Κόμισσα, η Λέσλι, που επιβιβάστηκε στη σωστική λέμβο νο. 8 βοήθησε στο κουπί και ακόμα φρόντιζε τους επιβάτες τρίτης τάξης.
• Σκοτ Άντερσον ως Φρέντερικ Φλιτ: ο άνθρωπος που είδε πρώτος το παγόβουνο. Επιβιβάστηκε στη σωστική λέμβο νο. 6 και επέζησε του ναυαγίου.
• Μάρτιν Ιστ ως Ρέτζιναλντ Λι: το άλλο άτομο που μαζί με τον Φλιτ αντίκρισαν το παγόβουνο. Επέζησε του ναυαγίου, όταν επιβιβάστηκε στη σωστική λέμβο νο. 13.
• Πολ Μπράιτγουελ ως Ρόμπερτ Χίτσενς: ένας από τους 6 αξιωματικούς επιμελητείας και αυτός που βρισκόταν στο τιμόνι τη στιγμή της πρόσκρουσης. Ήταν υπεύθυνος στη σωστική λέμβο νο. 6 και αρνήθηκε να επιστρέψει στο ναυάγιο.
• Σάιμον Κρέιν ως Τέταρτος Αξιωματικός Τζόσεφ Μπόξχαλ: ο αξιωματικός που ήταν υπεύθυνος της σωστικής λέμβου νο. 2.
• Γκρέγκορι Κουκ ως Τζακ Φίλιπς: βοηθός ασυρματιστής, τον οποίο ο Καπετάνιος Σμιθ διέταξε να στείλει σήμα SOS. Επέζησε του ναυαγίου όταν σκαρφάλωσε στην πτυσσόμενη σωστική λέμβο Β, αλλά πέθανε λίγες ώρες αργότερα από εξάντληση.
• Λίαμ Τουόχι ως Αρχιφούρναρης Τσαρλς Τζάγκιν: ο Τζάγκιν εμφανίζεται στην ταινία, στην πρύμνη του πλοίου μαζί με τον Τζακ και τη Ρόουζ, όταν αυτό βυθίζεται, πίνοντας μπράντυ από ένα φλασκί. Σύμφωνα με την ομολογία του ίδιου του Τζάγκιν, ήταν πάνω στο πλοίο μέχρι την τελευταία στιγμή και βρέθηκε στο νερό χωρίς καν να βρέξει το κεφάλι του. Παραδέχτηκε επίσης ότι δεν κρύωνε σχεδόν καθόλου, πιθανότατα λόγω του αλκοόλ.
• Τέρι Φορέσταλ ως Μηχανικός Τζόσεφ Γ. Μπελ: ο Μπελ και οι άντρες του εργάζονταν μέχρι το τελευταίο λεπτό για να κρατήσουν τα φώτα και το ρεύμα, ώστε να μπορούν να στέλνουν σήματα κινδύνου. Ο Μπελ όπως και όλοι οι μηχανικοί του πλοίου χάθηκαν στο ναυάγιο.

Σενάριο και έμπνευση

Ο Τζέιμς Κάμερον είχε μια "αγάπη" για τα ναυάγια και γι' αυτόν ο Τιτανικός ήταν "το Έβερεστ των ναυαγίων." Βρισκόταν σχεδόν πέρα από το σημείο στη ζωή του όταν αισθάνθηκε ότι μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο μιας υποθαλάσσιας αποστολής, αλλά είπε ότι ακόμα είχε «μια διανοητική ανησυχία» να ζήσει τη ζωή που απέρριψε όταν αποφάσισε να σπουδάσει τέχνη αντί για επιστήμη στο κολέγιο. Έτσι, όταν γυρίστηκε μια ταινία IMAX με πλάνα από το ναυάγιο, αποφάσισε να ζητήσει χρηματοδότηση από το Χόλυγουντ «για να πληρώσει την υποθαλάσσια αποστολή και να κάνω το ίδιο πράγμα. Δεν ήταν επειδή ήθελα να γυρίσω την ταινία», είπε ο Κάμερον. «Ήθελα να επισκεφτώ το ναυάγιο».

Ο Κάμερον έγραψε ένα προσχέδιο για μια ταινία με θέμα τον Τιτανικό. Συναντήθηκε με τα στελέχη της 20th Century Fox και τους είπε την ιδέα του, παρομοιάζοντάς την σαν Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα πάνω στον Τιτανικό. Υπήρξε μια έντονη παύση και ο Κάμερον τους είπε, «Επίσης, φίλτατοι, είναι μια ταινία εποχής και θα κοστίσει 150.000.000 δολάρια και δεν θα υπάρξει νούμερο 2... Ήταν κάπως, 'Οκ - ένα τρίωρο επικό ρομάντζο; Σίγουρα, αυτό ακριβώς θέλουμε. Υπάρχει μήπως λίγο από Εξολοθρευτή μέσα σε αυτό;' Είπα, 'Όχι, όχι, όχι. Δεν είναι έτσι'.» Το στούντιο δεν ήταν σίγουρο για την εμπορική επιτυχία του πρότζεκτ, ωστόσο, έδωσε το πράσινο φως στον Κάμερον, ελπίζοντας σε μια μακροχρόνια συνεργασία μαζί του.

Ο Κάμερον έπεισε τη Fox να προωθήσει την ταινία βασισμένη στη δημοσιότητα που παρέχεται από τα γυρίσματα του ίδιου του Τιτανικού και οργάνωσε αρκετές καταδύσεις στο ναυάγιο μέσα σε δύο χρόνια. «Η ιδέα μου σε αυτό έπρεπε να είναι πιο λεπτομερής», είπε ο Κάμερον. «Έτσι είπα: «Κοιτάξτε, πρέπει να κάνουμε το όλο άνοιγμα όπου εξερευνούν τον Τιτανικό και βρίσκουν το διαμάντι, γι' αυτό θα έχουμε όλα αυτά τα πλάνα από το πλοίο.» Ο Κάμερον δήλωσε: «Τώρα, μπορούμε να το κάνουμε με λεπτομερή μοντέλα και με πλάνα ελέγχου κίνησης και γραφικά υπολογιστών και όλα αυτά, τα οποία θα κοστίσουν Χ λεφτά −ή θα ξοδέψουμε Χ λεφτά συν 30% και πραγματικά να το γυρίσουμε στο αληθινό βυθισμένο πλοίο».

Το συνεργείο γύρισε το πραγματικό ναυάγιο στον Ατλαντικό Ωκεανό δώδεκα φορές το 1995 και ουσιαστικά ξόδεψαν περισσότερο χρόνο με το πλοίο από ότι οι επιβάτες του. Σε τέτοιο βάθος, με την πίεση του νερού να είναι 6.000 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα, «ένα μικρό λάθος στην κατασκευή του πλοίου θα σήμαινε ακαριαίο θάνατο για όλους τους επιβάτες». Όχι μόνο οι καταδύσεις ήταν υψηλού ρίσκου, αλλά δυσμενείς συνθήκες εμπόδισαν τον Κάμερον να γυρίσει υλικό υψηλής ποιότητας που ήθελε. Κατά τη διάρκεια μιας κατάδυσης, ένα από τα υποβρύχια συγκρούστηκε με το Τιτανικό, προκαλώντας ζημιά τόσο στο υποβρύχιο όσο και στο πλοίο. Το εξωτερικό τοίχωμα του σταθμού του Καπετάνιου Σμιθ κατέρρευσε, εκθέτοντας το εσωτερικό. Η περιοχή γύρω από την είσοδο της Μεγάλης Σκάλας επίσης έπαθε ζημιά.

 

Κατεβαίνοντας προς το πραγματικό ναυάγιο, τόσο ο Κάμερον όσο και το συνεργείο ήθελαν «να ανταπεξέλθουν στο επίπεδο της πραγματικότητας... Αλλά υπήρχε ένα άλλο επίπεδο αντίδρασης που προήλθε από το ίδιο το ναυάγιο, το οποίο ήταν ότι δεν επρόκειτο μόνο για μια ιστορία, δεν ήταν απλά ένα δράμα. Ήταν ένα γεγονός που έγινε σε αληθινούς ανθρώπους που πέθαναν. Δουλεύοντας τόσο καιρό στην τοποθεσία του ναυαγίου, λαμβάνεις μια τόσο δυνατή αίσθηση λύπης και αδικίας και το μήνυμα αυτού». Ο Κάμερον επίσης δήλωσε: «Νομίζεις... δεν θα υπάρξουν πολλοί δημιουργοί ταινιών που θα επισκεφτούν τον Τιτανικό. Ίσως δεν υπάρξει κανείς άλλος –μπορεί ένας ντοκιμαντερίστας. Εξαιτίας αυτού ένιωσα την ευθύνη να μεταδώσω το συναισθηματικό μήνυμα –να κάνω και αυτό το μέρος σωστά, επίσης.»

Αφού γύρισε τα υποβρύχια πλάνα, ο Κάμερον άρχισε να γράφει το σενάριο. Ήθελε να τιμήσει τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του ναυαγίου και έτσι ξόδεψε έξι μήνες κάνοντας έρευνα για όλο το πλήρωμα και τους επιβάτες του Τιτανικού. «Διάβασα τα πάντα. Δημιούργησα ένα εξαιρετικά λεπτομερές χρονολόγιο των λίγων ημερών του πλοίου και ένα πολύ λεπτομερές χρονολόγιο της τελευταίας νύχτας του», είπε. «Και δούλεψα βασιζόμενος πάνω σε αυτό για να γράψω το σενάριο και προσέλαβα κάποιους ιστορικούς εμπειρογνώμονες να αναλύσουν ό,τι έγραψα και να το σχολιάσουν, και το προσάρμοσα.» Ο Κάμερον έδωσε σχολαστική προσοχή στη λεπτομέρεια, συμπεριλαμβανομένης και μιας σκηνής που απεικόνιζε τον ρόλο που έπαιξε το πλοίο Californian στο χαμό του Τιτανικού, αν και τελικά η σκηνή κόπηκε στο μοντάζ. Από την αρχή των γυρισμάτων είχαν μια πολύ καθαρή εικόνα του τι συνέβη στο πλοίο εκείνη τη νύχτα. «Είχα μια βιβλιοθήκη που γέμιζε έναν ολόκληρο τοίχο του γραφείου μου με υλικό του Τιτανικού, επειδή ήθελα να είναι σωστό, ειδικά αν επρόκειτο να κάνουμε καταδύσεις στο πλοίο», είπε. «Αυτό έβαλε τον πήχη υψηλότερα –κατά κάποιον τρόπο ανύψωσε την ταινία κατά μία έννοια. Θέλαμε αυτό να είναι μια οριστική οπτικοποίηση αυτής της στιγμής στην ιστορία, σαν να πήγαινες πίσω στο χρόνο με χρονομηχανή και το γύριζες».

Ο Κάμερον ένιωθε ότι το ναυάγιο του Τιτανικού ήταν σαν μια σπουδαία νουβέλα, που συνέβη στην πραγματικότητα, ωστόσο το γεγονός είχε γίνει σαν ένα παραμύθι ηθικής. Η ταινία θα έδινε στο κοινό την εμπειρία να ζεις την ιστορία. Ο κυνηγός θησαυρών Μπροκ Λόβετ αντιπροσώπευε αυτούς που δεν συνδέθηκαν ποτέ με το ανθρώπινο στοιχείο της τραγωδίας, ενώ το ρομάντζο του Τζακ και της Ρόουζ θα ήταν το πιο συναρπαστικό μέρος της ιστορίας: όταν η αγάπη τους τελικά καταστρέφεται, το κοινό θα θρηνούσε την απώλειά τους. «Όλες μου οι ταινίες είναι ιστορίες αγάπης», είπε ο Κάμερον, «αλλά στον Τιτανικό, πέτυχα επιτέλους την ισορροπία. Δεν είναι μια ταινία καταστροφής. Είναι μια ιστορία αγάπης μαζί με ένα εκλεκτικό επίστρωμα αληθινής ιστορίας». Ο Κάμερον πλαισίωσε το ρομάντζο με την ηλικιωμένη Ρόουζ να κάνει τα χρόνια που μεσολάβησαν από τα οδυνηρά. Για τον Κάμερον, το φινάλε της ταινίας αφήνει ένα αναπάντητο ερώτημα, αν η ηλικιωμένη Ρόουζ βλέπει ένα όνειρο ή αν πέθανε στον ύπνο της. Είπε ότι παρόλο που γνωρίζει τι συμβαίνει στο φινάλε, δεν θα αποκαλύψει τις προθέσεις του: «Η απάντηση πρέπει να είναι μία που δίνεται προσωπικά, ατομικά».

Μοντελοποίηση

 

Οι Χάρλαντ και Γουλφ, κατασκευαστές του Τιτανικού, άνοιξαν τα ιδιωτικά τους αρχεία στο συνεργείο, δίνοντάς τους πρόσβαση σε σχεδιαγράμματα που θεωρούνταν χαμένα. Για το εσωτερικό του πλοίου, ο σχεδιαστής Πίτερ Λαμόντ και η ομάδα του έψαξαν για εκθέματα από εκείνη την εποχή. Ωστόσο, η καινοτομία του πλοίου σήμαινε ότι έπρεπε να κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου από την αρχή. Η Fox απέκτησε 40 στρέμματα προκυμαίας νότια της Παραλίας Ροζαρίτο στο Μεξικό και ξεκίνησε να φτιάχνει ένα καινούριο στούντιο στις 31 Μαΐου 1996. Μια οριζόντια δεξαμενή με 17 εκατομμύρια γαλόνια νερό κατασκευάστηκε για το εξωτερικό του ανακατασκευασμένου πλοίου, παρέχοντας θέα στον ωκεανό. Το πλοίο κατασκευάστηκε σε πλήρη κλίμακα, αλλά ο Λαμόντ αφαίρεσε περιττά μέρη ώστε το πλοίο να χωρέσει στη δεξαμενή, με τα εναπομείναντα τμήματα να συμπληρώνονται από ψηφιακά μοντέλα. Οι σωστικές λέμβοι και τα φουγάρα, συρρικνώθηκαν κατά 10%.

Τα σκηνικά των εσωτερικών δωματίων ήταν ακριβώς ίδια με εκείνα του Τιτανικού, χρησιμοποιώντας φωτογραφίες και σχέδια από τους χτίστες του πλοίου. Η σκάλα πρώτης κατηγορίας κατασκευάστηκε από αληθινό ξύλο και καταστράφηκε όταν γυριζόταν η βύθιση. Τα δωμάτια, τα χαλιά, τα σχέδια και τα χρώματα, τα έπιπλα, η διακόσμηση, οι καρέκλες, η επένδυση τοίχων, τα μαχαιροπίρουνα και τα πιάτα –με το λογότυπο της White Star Line, τα ταβάνια και τα κοστούμια ήταν ανάμεσα στα σχέδια που ήταν ίδια με τα πρωτότυπα. Ο Κάμερον προσέλαβε δύο ιστορικούς για να επικυρώσουν την ιστορική λεπτομέρεια στην ταινία.

Οι μοντέρνες σκηνές ημέρας της αποστολής γυρίστηκαν στο Akademik Mstislav Keldysh τον Ιούλιο του 1996. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το Σεπτέμβριο του 1996 στα νεοχτισμένα στούντιο της Fox. Το κατάστρωμα χτίστηκε σε μια άρθρωση που μπορούσε να ανέλθει από μηδέν σε 90 μοίρες μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα καθώς η πρύμνη του πλοίου ανυψωνόταν κατά τη βύθιση. Για την ασφάλεια των κασκαντέρ, πολλά σκηνικά ήταν κατασκευασμένα από αφρώδες πλαστικό. Μέχρι τις 15 Νοεμβρίου οι σκηνές επιβίβασης είχαν γυριστεί. Ο Κάμερον επέλεξε να χτίσει τον Τιτανικό από τη δεξιά πλευρά εξαιτίας μιας μελέτης μετεωρολογικών δεδομένων που έδειχναν τον άνεμο από το βορρά προς το νότο. Αυτό δημιούργησε πρόβλημα στα γυρίσματα της αναχώρησης του πλοίου από το Σαουθάμπτον, καθώς ήταν τοποθετημένο αντίθετα. Έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές στο σενάριο και στα σκηνικά και αν κάποιος είχε περπατήσει προς τα δεξιά στο σενάριο, στα γυρίσματα έπρεπε να περπατήσει προς τα αριστερά. Στη διαδικασία του post-production η ταινία γύρισε στη σωστή κατεύθυνση.

Ένας προπονητής εθιμοτυπίας προσελήφθη για να καθοδηγήσει τους ηθοποιούς με τους σωστούς τρόπους της ανώτερης τάξης του 1912. Παρά το γεγονός αυτό, αρκετοί κριτικοί σχολίασαν αρκετούς αναχρονισμούς στην ταινία.

 

Ο Κάμερον σχεδίασε το γυμνό πορτραίτο της Ρόουζ για μία σκηνή την οποία ο ίδιος αισθάνεται ότι αποτελεί τον πυρήνα της καταστολής. «Ξέρετε τι σημαίνει για αυτήν, την ελευθερία την οποία θα νιώθει. Είναι σχεδόν ζωογονητικό γι' αυτόν τον λόγο», είπε. Η γυμνή σκηνή ήταν η πρώτη κοινή σκηνή των Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Κέιτ Γουίνσλετ. «Δεν το σχεδίασα, αν και δεν θα μπορούσα να το σχεδιάσω καλύτερα. Υπάρχει μία νευρικότητα και μία ενέργεια και ένας δισταγμός ανάμεσά τους», δήλωσε ο Κάμερον. «Είχαν κάνει πρόβες μαζί, αλλά δεν είχαν γυρίσει καμία σκηνή μαζί. Αν είχα επιλογή, πιθανότητα θα προτιμούσα να γυρίσω τη σκηνή αργότερα». Είπε επίσης ότι αυτός και το συνεργείο έψαχναν να βρουν πράγματα να γυρίσουν επειδή το μεγάλο σκηνικό δεν ήταν ακόμη έτοιμο. «Δεν ήταν έτοιμο για μήνες, γι' αυτό περιφερόμασταν τριγύρω και τραβούσαμε οτιδήποτε μπορούσαμε να γυρίσουμε». Αφού είδε τη σκηνή στην ταινία, ο Κάμερον ένιωσε ότι λειτούργησε αποτελεσματικά.

Ωστόσο, άλλες μέρες γυρισμάτων δεν κύλησαν το ίδιο ομαλά. Τα γυρίσματα ήταν μια επίπονη εμπειρία που έδωσε στον Κάμερον τη φήμη ως τον πιο τρομακτικό άνθρωπο στο Χόλιγουντ. Έγινε γνωστός ως ένας αδιάλλακτος, σκληρός, τελειομανής και «φωνακλάς» αφού ξεφώνιζε με 300 ντεσιμπέλ ένα μεγάφωνο και ένα γουόκι τόκι. Η Γουίνσλετ έσπασε ένα κόκαλο στον αγκώνα της κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και ανησυχούσε ότι θα πνιγόταν στη γεμάτη με 17 εκατομμύρια γαλόνια νερό δεξαμενή στην οποία θα βυθιζόταν το πλοίο. «Υπήρξαν στιγμές που πραγματικά τον φοβόμουν. Ο Τζιμ έχει ένα θυμό που δεν θα τον πίστευες», είπε η Γουίνσλετ. «Ανάθεμά σε!», φώναζε σε κάποιο καημένο μέλος του συνεργείου, «αυτό είναι ακριβώς αυτό που δεν ήθελα!» Ο Μπιλ Πάξτον ήταν εξοικειωμένος με τη συμπεριφορά του Κάμερον πάνω στη δουλειά. «Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στο γύρισμα. Ο Τζιμ δεν είναι ένας από αυτούς που έχει το χρόνο να κερδίσει τις καρδιές των άλλων», είπε. Το συνεργείο ένιωθε ότι ο Κάμερον είχε ένα σατανικό alter ego και του έδωσαν το παρατσούκλι "Μιζτ" (Τζιμ γραμμένο ανάποδα). Ως απάντηση ο Κάμερον δήλωσε «Η δημιουργία ταινιών είναι πόλεμος. Μια μεγάλη μάχη μεταξύ δουλειάς και αισθητικής».

Κατά τη διάρκεια γυρισμάτων πάνω στο Akademik Mstislav Keldysh ένα εκνευρισμένο μέλος του συνεργείου έριξε παραισθησιογόνο PCP στη σούπα που ο Κάμερον και άλλα μέλη έφαγαν κάτι, το οποίο έστειλε πάνω από 50 ανθρώπους στο νοσοκομείο. Ο Κάμερον κατάφερε να κάνει εμετό πριν το ναρκωτικό δράσει. Ο ηθοποιός Λούις Αμπερνάθι ήταν σοκαρισμένος με το πώς έμοιαζε. «Το ένα μάτι ήταν εντελώς κόκκινο όπως του Εξολοθρευτή. Η κόρη του ματιού, χωρίς ίριδα, σκέτο κόκκινο, Το άλλο μάτι έμοιαζε σαν να είχε σνιφάρει κόλλα από όταν ήταν τεσσάρων ετών». Το πρόσωπο που έριξε το ναρκωτικό δεν πιάστηκε ποτέ.

Τα γυρίσματα είχαν προγραμματιστεί να κρατήσουν 138 ημέρες αλλά τελικά κράτησαν 160. Πολλοί ηθοποιοί πάθανε κρυολόγημα, γρίπη ή μολύνσεις του νεφρού μετά από ώρες μέσα στο νερό, συμπεριλαμβανομένης και της Γουίνσλετ. Στο τέλος, αποφάσισε να μην ξανασυνεργαστεί με τον Κάμερον εκτός αν έβγαζε πολλά λεφτά. Αρκετοί άλλοι αποχώρησαν και τρεις κασκαντέρ έσπασαν τα κόκαλά τους, αλλά το Σωματείο Ηθοποιών αποφάσισε, μετά από έρευνα, ότι τίποτα δεν ήταν επικίνδυνο. Ο Ντι Κάπριο, δήλωσε, ότι δεν ένιωσε ποτέ ότι διέτρεχε κάποιο κίνδυνο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Ο Κάμερον πιστεύει σε μια παθιασμένη ηθική εργασίας και δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για τον τρόπο με τον οποίο διεύθυνε αν και αναγνώρισε:

Είμαι απαιτητικός και είμαι απαιτητικός από το συνεργείο μου. Σε σημείο να δίνω στρατιωτικές εντολές, νομίζω ότι υπάρχει ένα στοιχείο αυτού στο να αντιμετωπίζεις χιλιάδες ηθοποιούς και λογιστικά και να τους κρατάς ασφαλείς. Νομίζω ότι πρέπει να έχεις μια αυστηρή μεθοδολογία όταν έχεις να κατευθύνεις έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων.

Το κόστος των γυρισμάτων της ταινίας άρχισε να ανεβαίνει και τελικά έφτασε τα 200.000.000 δολάρια. Τα στελέχη της Fox πανικοβλήθηκαν και πρότειναν τη μείωση μιας ώρας από τη συνολικά τρίωρη ταινία. Επιχειρηματολόγησαν ότι μια μεγάλη σε διάρκεια ταινία θα σήμαινε λιγότερες προβολές, και έτσι λιγότερα χρήματα αν και μεγάλες επικές ταινίες είναι πιο πιθανό να δώσουν στο σκηνοθέτη το Όσκαρ. Ο Κάμερον αρνήθηκε, λέγοντας στη Fox «Θέλετε να μικρύνετε την ταινία μου; Θα πρέπει να με απολύσετε! Θέλετε να με απολύσετε; Θα πρέπει να με σκοτώσετε!», είπε. Τα στελέχη του στούντιο δεν ήθελαν να αρχίσουν από την αρχή, επειδή αυτό θα σήμαινε την απώλεια όλης της επένδυσής τους. Αρχικά απέρριψαν την πρόταση του Κάμερον να παραιτηθεί του μεριδίου του από τα κέρδη της ταινίας καθώς δεν πίστευαν ότι η ταινία θα αποφέρει κέρδη. Ο Κάμερον εξήγησε γιατί αποποιήθηκε της αμοιβής του «Η μικρή εκδοχή είναι ότι η ταινία κόστισε περισσότερο από ότι ο Εξολοθρευτής 2 και το Αληθινά Ψέματα. Αυτές οι ταινίες ανέβηκαν εφτά ή οκτώ τοις εκατό από τον αρχικό προϋπολογισμό. Ο Τιτανικός είχε επίσης ένα μεγάλο προϋπολογισμό αλλά ανέβηκε πολύ περισσότερο», είπε ο Κάμερον. «Δεδομένου ότι είμαι ο παραγωγός και ο σκηνοθέτης, παίρνω την ευθύνη για το στούντιο το οποίο υπογράφει τις επιταγές και έτσι το έκανα ευκολότερο γι' αυτούς. Δεν με ανάγκασαν να το κάνω, ήταν χαρούμενοι που το έκανα».

Επιλογή ηθοποιών

Ο Κάμερον χρειαζόταν το καστ ηθοποιών να αισθάνεται σαν να ήταν όντως πάνω στον Τιτανικό, να το ξαναζήσουν και να «πάρουν αυτή την ενέργεια και να τη δώσουν στον Τζακ, είναι ένας καλλιτέχνης που είναι σε θέση να έχει την καρδιά του στα ύψη». Στην ταινία ο Τζακ είναι ένας άφραγκος άνδρας που έχει γυρίσει πολλά μέρη του κόσμου, κυρίως το Παρίσι. Κερδίζει τα δύο εισιτήρια του Τιτανικού σε μια παρτίδα πόκερ και ταξιδεύει σαν επιβάτης της τρίτης τάξης μαζί με το φίλο του Φαμπρίτσιο. Ελκύεται από τη Ρόουζ με την πρώτη ματιά και τη συναντά όταν αυτή επιχειρεί να αυτοκτονήσει. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με ανθρώπους της πρώτης τάξης για μία νύχτα. Όταν γινόταν το κάστινγκ για το ρόλο, αρκετοί εδραιωμένοι ηθοποιοί θεωρήθηκαν πιθανοί, όπως οι Μάθιου Μακόναχι, Κρις Ο' Ντόνελ, Μπίλι Κράνταπ και Στίβεν Ντορφ αλλά ο Κάμερον ένιωθε ότι αρκετοί από τους ηθοποιούς ήταν πολύ μεγάλοι για να υποδυθούν έναν 20χρονο. Ο Τομ Κρουζ εξέφρασε ενδιαφέρον να υποδυθεί τον χαρακτήρα, αν και η υψηλή αμοιβή που ζήτησε δεν λήφθηκε ποτέ σοβαρά. Η υπεύθυνη κάστινγκ Μάλι Φιν έστρεψε την προσοχή του Κάμερον στον 22χρονο τότε Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Αρχικά δεν ήθελε να υποδυθεί τον χαρακτήρα και αρνήθηκε να διαβάσει την πρώτη του ρομαντική σκηνή. Ο Κάμερον είπε «Το διάβασε μια φορά, μετά άρχισε να κάνει βλακείες και δεν μπορούσα με τίποτα να τον κάνω να συγκεντρωθεί. Αλλά για ένα δευτερόλεπτο, μια ακτίνα φωτός κατέβηκε από τους ουρανούς και φώτισε το δάσος». Ο Κάμερον πίστευε έντονα στην υποκριτική ικανότητα του Ντι Κάπριο και του είπε: «Κοίτα, δεν πρόκειται να κάνω αυτόν τον τύπο νευρωτικό. Δεν θα του δώσω τικ και ένα πόδι και όλα τα πράγματα που θέλεις». Ο Κάμερον οραματίστηκε τον χαρακτήρα σαν τον Τζέιμς Στιούαρτ.

 

Ο Κάμερον είπε ότι η Κέιτ Γουίνσλετ «Είχε αυτό που έψαχνα, μια ποιότητα στο πρόσωπό της, στα μάτια της και ο κόσμος θα ήταν έτοιμος να φύγει μαζί της». Η Ρόουζ είναι μια 17χρονη κοπέλα από τη Φιλαδέλφεια, η οποία αναγκάζεται να παντρευτεί τον 30χρονο Κάλεντον Χόκλι, ώστε η ίδια και η μητέρα της, Ρουθ, να μπορέσουν να διατηρήσουν το κοινωνικό τους στάτους στην υψηλή κοινωνία μετά τον θάνατο του πατέρα της, που τους άφησε χρέη. Η Ρόουζ επιβιβάζεται στον Τιτανικό μαζί με τον Καλ και τη Ρουθ, σαν επιβάτης της πρώτης τάξης και γνωρίζει τον Τζακ. Η Γουίνσλετ είπε για τον χαρακτήρα της «Έχει πολλά να δώσει, έχει μια πολύ μεγάλη καρδιά. Και θέλει να εξερευνήσει τον κόσμο, αλλά αισθάνεται ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει». Οι Γκουίνεθ Πάλτροου, Κλερ Ντέινς και Γκαμπριέλ Ανγουάρ θεωρήθηκαν πιθανές για τον ρόλο. Όταν τον απέρριψαν, η 22χρονη τότε Γουίνσλετ, διεκδίκησε έντονα τον ρόλο. Έστελνε στον Κάμερον καθημερινά σημειώματα από την Αγγλία και οδήγησε τον σκηνοθέτη να την καλέσει στο Χόλυγουντ, για να περάσει από δοκιμαστικό. Όπως και με τον Ντι Κάπριο, η Μάλι Φιν έφερε τη Γουίνσλετ στον Κάμερον. Ο Κάμερον περιέγραψε τη Ρόουζ στο στυλ της Όντρεϊ Χέπμπορν και δεν ήταν σίγουρος για την επιλογή της Γουίνσλετ, παρά το γεγονός ότι εντυπωσιάστηκε με το δοκιμαστικό της. Μετά το δοκιμαστικό της, έκανε ένα μαζί με τον Ντι Κάπριο. Η Γουίνσλετ εντυπωσιάστηκε μαζί του και ψιθύρισε στον Κάμερον «Είναι φοβερός. Ακόμα κι αν δεν διαλέξεις εμένα, διάλεξε αυτόν». Η Γουίνσλετ έστειλε στον Κάμερον ένα τριαντάφυλλο με μια κάρτα υπογεγραμμένη «Από τη Ρόουζ σου». «Δεν το καταλαβαίνεις!» του είπε μια μέρα στο τηλέφωνο. «Εγώ είμαι η Ρόουζ! Δεν καταλαβαίνω γιατί βλέπεις άλλους ηθοποιούς!» Η επιμονή της, καθώς και το ταλέντο της έπεισαν τον Κάμερον να της δώσει το ρόλο.

Ο Κάμερον δήλωσε «Για να δούμε το παρόν και το παρελθόν, αποφάσισα να δημιουργήσω μια φανταστική επιζήσασα του ναυαγίου, η οποία κοντεύει να φτάσει τα 101 χρόνια και μας συνδέει με κάποιον τρόπο με την ιστορία». Η 100χρονη Ρόουζ δίνει στον Λόβετ πληροφορίες σχετικά με την Καρδιά του Ωκεανού μετά την ανακάλυψή του γυμνού πορτρέτου της από το ναυάγιο. Στα 87 της, η Γκλόρια Στιούαρτ έπρεπε να φαίνεται μεγαλύτερη για το ρόλο. Γιατί έδωσε το ρόλο στη Στιούαρτ ο Κάμερον δήλωσε «Η υπεύθυνη κάστινγκ μου τη βρήκε. Την είχα στείλει σε αποστολή να βρει συνταξιούχες ηθοποιούς από τη Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ της δεκαετίας του '30 και του '40». Ο Κάμερον είπε ότι δεν γνώριζε ποια ήταν η Στιούαρτ και η Φέι Ρέι προτάθηκε για τον ρόλο. «Αλλά η Στιούαρτ ήταν τόσο μέσα στον ρόλο, και τόσο διαυγής και είχε ένα σπουδαίο πνεύμα. Και είδα αυτή τη σχέση μεταξύ της ίδιας και της Γουίνσλετ», δήλωσε ο Κάμερον. «Είδα αυτή τη "χαρά της ζωής" και στις δύο, και σκέφτηκα ότι και το κοινό θα μπορέσει να το δει και να πιστέψει ότι είναι το ίδιο πρόσωπο». Η Γουίνσλετ και η Στιούαρτ δήλωσαν ότι ο χαρακτήρας τους πεθαίνει στο τέλος της ταινίας, αλλά ο Κάμερον είπε ότι προτιμά να αφήσει τον θεατή να δώσει τη δική του ερμηνεία για το φινάλε. Η Γκλόρια Στιούαρτ απεβίωσε στις 26 Σεπτεμβρίου 2010 στην ηλικία των 100 ετών, σχεδόν την ίδια ηλικία που ήταν και η Ρόουζ στην ταινία.

Εφέ

 

Ο Κάμερον προσέλαβε τη Digital Domain να συνεχίσει τις εξελίξεις της ψηφιακής τεχνολογίας την οποία ο σκηνοθέτης καινοτόμησε με την ταινία Η Άβυσσος (The Abyss, 1989) και Εξολοθρευτής 2: Μέρα Κρίσης (Terminator 2: Judgment Day, 1991). Αρκετές προηγούμενες ταινίες με θέμα τον Τιτανικό έδειχναν το νερό σε αργή κίνηση, το οποίο δεν έδειχνε πειστικό. Γύρισε το 15 μέτρα μήκος μοντέλο-μινιατούρα του πλοίου σαν να γύριζαν διαφημιστικό για τη White Star Line. Έπειτα, ψηφιακό νερό και καπνός προστέθηκαν όπως και ηθοποιοί που τραβήχτηκαν με την καταγραφή κίνησης. Ο υπεύθυνος των οπτικών εφέ Ρομπ Λεγκάτο σκάναρε τα πρόσωπα πολλών ηθοποιών, συμπεριλαμβανομένων του εαυτού του και των παιδιών του. Υπήρχε επίσης ένα μοντέλο της πρύμνης του πλοίου μήκους 20 μέτρων, το οποίο μπορούσε να σπάει κατ' επανάληψη, η μόνη μινιατούρα που χρησιμοποιήθηκε στο νερό. Για τις σκηνές στο μηχανοστάσιο του πλοίου, χρησιμοποιήθηκε υλικό από τους κινητήρες του πλοίου Jeremiah O'Brien μαζί με μικροσκοπικά πλάνα και ηθοποιούς που γυρίζονταν σε GreenScreen.

Μια κλειστή δεξαμενή με 5.000.000 γαλόνια νερό χρησιμοποιήθηκε για το εσωτερικό του πλοίου, όπου ολόκληρο το σκηνικό θα μπορούσε να γείρει μέσα στο νερό. Για να βυθιστεί η Μεγάλη Σκάλα, 90.000 γαλόνια νερό έπεσαν μέσα στο σκηνικό. Οι σκηνές μετά το βύθισμα στον παγωμένο Ατλαντικό γυρίστηκαν μέσα σε μια δεξαμενή με 350.000 γαλόνια νερό. Τα παγωμένα πτώματα δημιουργήθηκαν με την τοποθέτηση ειδικής πούδρας, η οποία κρυσταλλοποιόταν, όταν ερχόταν σε επαφή με το νερό· και κερί που απλώθηκε πάνω στα μαλλιά και στα ρούχα.

Η σκηνή όπου το πλοίο σπάει στη μέση, πριν βουλιάξει καθώς και η τελική βουτιά στον πάτο του Ατλαντικού, συμπεριλάμβανε ένα περιστρεφόμενο σκηνικό πλήρους μεγέθους, 150 ηθοποιούς και 100 κασκαντέρ. Ο Κάμερον κριτίκαρε προηγούμενες ταινίες με θέμα τον Τιτανικό για την απεικόνιση του τελικού βυθίσματος του πλοίου σαν να γλιστράει με χάρη κάτω από το νερό. Ο ίδιος ήθελε να απεικονίσει το τρομοκρατικά χαοτικό γεγονός, που ήταν στα αλήθεια.

Μοντάζ

 

Υπήρχε ένα "κρίσιμο ιστορικό γεγονός", το οποίο ο Κάμερον προτίμησε να αφαιρέσει από την ταινία –το πλοίο το οποίο ήταν κοντά στον Τιτανικό, αλλά είχε κλείσει τον ασύρματο και δεν άκουσε τις κλήσεις SOS. «Ναι, το Californian. Δεν ήταν συμβιβασμός. Ήταν περισσότερο για έμφαση, δημιουργώντας μια συναισθηματική αλήθεια για την ταινία», δήλωσε ο Κάμερον. Είπε ότι υπήρχαν πτυχές της βύθισης του πλοίου που φαίνονταν σημαντικές στην αρχή αλλά λιγότερο σημαντικές καθώς η ταινία εξελισσόταν. «Η ιστορία του Californian ήταν εκεί, γυρίσαμε μάλιστα και μια σκηνή που τους έδειχνε να κλείνουν τον ασύρματο», είπε ο Κάμερον. «Αλλά το έβγαλα. Ήταν μια καθαρή αφαίρεση, επειδή σε έστελνε πίσω σε αυτόν τον κόσμο. Αν ο Τιτανικός είναι μια δυνατή μεταφορά, σαν ένας μικρόκοσμος, για το τέλος του κόσμου κατά μία έννοια, τότε αυτός ο κόσμος πρέπει να είναι ανεξάρτητα ενσωματωμένος».

Κατά τη διάρκεια του πρώτου μονταρισμένου υλικού, ο Κάμερον άλλαξε το φινάλε, το οποίο έδινε λύση στην ιστορία του Λόβετ. Στην αρχική εκδοχή του φινάλε, ο Μπροκ και η Λίζι βλέπουν την ηλικιωμένη Ρόουζ στην πρύμνη του πλοίου και φοβούνται ότι θα πηδήξει. Η Ρόουζ τότε αποκαλύπτει ότι κρατά στα χέρια της την Καρδιά του Ωκεανού και το είχε στην κατοχή της όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν την πούλησε ποτέ για να μη ζήσει με τα λεφτά του Καλ, στη συνέχεια, λέει στον Μπροκ ότι η ζωή είναι ανεκτίμητη και πετάει το διαμάντι στον ωκεανό αφού του επιτρέψει να το κρατήσει. Αφού δέχεται ότι ο θησαυρός δεν αξίζει, ο Μπροκ γελάει με την ηλιθιότητά του. Η Ρόουζ τότε πηγαίνει πίσω στην καμπίνα της να κοιμηθεί και η ταινία τελειώνει όπως η τελική εκδοχή. Στο μοντάζ, ο Κάμερον αποφάσισε ότι μέχρι εκείνο το σημείο, το κοινό δεν ενδιαφέρεται πια για τον Μπροκ Λόβετ και έτσι έκοψε τη σκηνή, όπου μαθαίνει για το διαμάντι. Επίσης δεν ήθελε να διακόψει τη μελαγχολία του κοινού μετά το ναυάγιο του Τιτανικού.

Η εκδοχή που χρησιμοποιήθηκε στην πρώτη δοκιμαστική προβολή περιείχε μια πάλη μεταξύ του Τζακ και του Λόβτζοϊ, η οποία λάμβανε χώρα μετά τη διαφυγή του Τζακ και της Ρόουζ στο πλημμυρισμένο σαλόνι τραπεζαρίας αλλά δεν άρεσε στο κοινό. Η σκηνή γράφτηκε για να δώσει στην ταινία περισσότερο σασπένς και είχε τον Καλ να προσφέρει στον Λόβτζοϊ την Καρδιά του Ωκεανού αν μπορούσε να την πάρει από τη Ρόουζ και τον Τζακ. Ο Λόβτζοϊ ακολουθεί το ζευγάρι στο βυθισμένο σαλόνι τραπεζαρίας της πρώτης τάξης και καθώς είναι έτοιμοι να του ξεφύγουν, ο Λόβτζοϊ ακούει τη Ρόουζ. Για εκδίκηση επειδή τον ενοχοποίησε για ληστεία, ο Τζακ του επιτίθεται και σπρώχνει τον Λόβτζοϊ σε ένα γυάλινο παράθυρο και χτυπάει το κεφάλι του. Αυτό εξηγεί γιατί το κεφάλι του Λόβτζοϊ είναι γεμάτο με αίματα όταν το πλοίο σπάει στα δύο και πεθαίνει στην τελική εκδοχή της ταινίας. Το κοινό είπε ότι δεν είναι ρεαλιστικό να ρισκάρει κάποιος τη ζωή του για τον πλούτο και ο Κάμερον έκοψε τη σκηνή γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο καθώς και για τον ρυθμό της ταινίας. Πολλές σκηνές αφαιρέθηκαν για παρόμοιους λόγους.

Μουσική

Titanic: Music from the Motion Picture
Soundtrack από Τζέιμς Χόρνερ
Κυκλοφόρησε	18 Νοεμβρίου 1997
Μουσικό είδος	Soundtrack
Δισκογραφική	Sony Classical

Το Titanic: Music from the Motion Picture είναι το soundtrack της ταινίας σε μουσική του Τζέιμς Χόρνερ και κυκλοφόρησε στις 18 Νοεμβρίου 1997. Για τα φωνητικά που ακούγονται καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας, ο Χόρνερ επέλεξε τη Νορβηγίδα τραγουδίστρια Σίσελ Κίρκγιεμπο, γνωστή ως Σίσελ. Ο Χόρνερ ήξερε τη Σίσελ από το άλμπουμ της Innerst I Sjelen και συγκεκριμένα του άρεσε ο τρόπος που τραγούδησε το κομμάτι Eg veit i himmerik ei borg (I Know in Heaven There Is a Castle). Είχε δοκιμάσει 25 με 30 τραγουδίστριες πριν καταλήξει στη Σίσελ, ως τη φωνή που θα δημιουργούσε συγκεκριμένες διαθέσεις μέσα στην ταινία.

Με την επιτυχία της ταινίας, το soundtrack σκαρφάλωσε στην 1η θέση των charts σε 21 χώρες, πούλησε πάνω από 30 εκατομμύρια αντίτυπα και έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ όλων των εποχών και το πιο επιτυχημένο ορχηστρικό soundtrack. Παρέμεινε στην 1η θέση του Billboard 200 για 16 εβδομάδες και κέρδισε το Όσκαρ και τη Χρυσή Σφαίρα μουσικής.

To soundtrack περιλαμβάνει το My Heart Will Go On, το τραγούδι των τίτλων που ερμήνευσε η Σελίν Ντιόν, σε μουσική του Τζέιμς Χόρνερ και σε στίχους του Γουίλ Τζένινγκς. Στην αρχή ο Κάμερον δεν ήθελε να υπάρχει τραγούδι στους τίτλους τέλους της ταινίας, αλλά ο Χόρνερ διαφώνησε. Χωρίς να το πει στον Κάμερον, έγραψε το τραγούδι και το ηχογράφησε μαζί με την Ντιόν. Το τραγούδι κατέκτησε την κορυφή σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, Ηνωμένου Βασιλείου και Αυστραλίας. Έγινε το πιο επιτυχημένο single στην καριέρα της Ντιόν, ένα από τα πιο εμπορικά singles όλων των εποχών και το εμπορικότερο για το 1998. Βραβεύτηκε με Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα καλύτερου τραγουδιού και με Grammy τραγουδιού της χρονιάς.

Track listing

1. "Never an Absolution" – 3:03
2. "Distant Memories" – 2:23
3. "Southampton" – 4:01
4. "Rose" – 2:52
5. "Leaving Port" – 3:26
6. "Take Her to Sea, Mr. Murdoch" – 4:31
7. "Hard to Starboard" – 6:52
8. "Unable to Stay, Unwilling to Leave" – 3:56
9. "The Sinking" – 5:05
10. "Death of Titanic" – 8:26
11. "A Promise Kept" – 6:02
12. "A Life So Changed" – 2:13
13. "An Ocean of Memories" – 7:57
14. "My Heart Will Go On (Love Theme from Titanic)" Céline Dion – 5:11
15. "Hymn to the Sea" – 6:25

Αρχική προβολή

Η Paramount Pictures και η 20th Century Fox χρηματοδότησαν τον Τιτανικό και περίμεναν από τον Κάμερον να ολοκληρώσει την ταινία εγκαίρως, ώστε να κυκλοφορήσει στις 2 Ιουλίου 1997. Επιθυμούσαν τη συγκεκριμένη ημερομηνία για να εκμεταλλευτούν την καλοκαιρινή σεζόν όπου τα blockbuster αποδίδουν καλύτερα στα ταμεία. Τον Απρίλιο, ο Κάμερον ενημέρωσε ότι η ταινία δεν θα είναι έτοιμη. Έτσι με τις καθυστερήσεις στην παραγωγή ανέβαλαν την κυκλοφορία της ταινίας για τις 12 Δεκεμβρίου. Μετά την απροσδόκητη επιτυχία της ταινίας τρόμου Scream το 1996, το σίκουελ της ταινίας Scream 2 που επρόκειτο να προβληθεί την ίδια περίοδο, θεωρήθηκε τεράστια πιθανή εισπρακτική επιτυχία και οδήγησε την παραγωγή να μετακινήσει την ημερομηνία κυκλοφορίας από τις 12 Δεκεμβρίου στις 19 Δεκεμβρίου 1997, ώστε να μην ανταγωνιστεί το Scream 2. Οι καθυστερήσεις στην παραγωγή καθώς και αλλαγές της ημερομηνίας κυκλοφορίας προκάλεσαν διάφορες φήμες ότι η ταινία θα είναι μια καταστροφή. Ωστόσο, μια δοκιμαστική προβολή που έγινε στη Μινεάπολη στις 14 Ιουλίου άφησε θετικές εντυπώσεις και οδήγησε σε μια πιο θετική κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης.

Την 1η Νοεμβρίου, ο Τιτανικός έκανε πρεμιέρα στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τόκιο και σύμφωνα με την εφημερίδα The New York Times η αντίδραση του κοινού ήταν χλιαρή. Στις 14 Δεκεμβρίου 1997 πραγματοποιήθηκε η επίσημη πρεμιέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες με διθυραμβικές κριτικές.

Εισπράξεις

Η ταινία έγινε αμέσως η ταινία της χρονιάς όταν έκενε πρεμιέρα στις 19 Δεκεμβρίου 1997. Έκανε άνοιγμα τριημέρου με 28,6 εκατομμύρια δολάρια και μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου είχε εισπράξεις των 120 εκατομμυρίων δολαρίων. Οι συνολικές εισπράξεις άγγιξαν τα 600,7 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Παγκοσμίως απέφερε 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια. Ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία τόσο στην Αμερική όσο και παγκοσμίως για το 1997. Παρέμεινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών μέχρι το 2010 όταν κυκλοφόρησε η ταινία Avatar σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Κάμερον.

Η επανακυκλοφορία της ταινίας τον Απρίλιο του 2012 έκανε άνοιγμα τριημέρου στην 3η θέση με 17,2 εκατομμύρια δολάρια. Στο αμερικανικό box office απέφερε 57,8 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο 292,5 εκατομμύρια δολάρια. Παγκοσμίως συγκέντρωσε 350,4 εκατομμύρια δολάρια. Το Φεβρουάριο του 2023, ο Τιτανικός επανακυκλοφόρησε στους κινηματογράφους με αφορμή την 25η επέτειο της ταινίας. Έκανε άνοιγμα τριημέρου στη 2η θέση με 6,7 εκατομμύρια δολάρια, με τις εισπράξεις να φτάνουν τα 15 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office και τα 55,1 εκατομμύρια δολάρια στον υπόλοιπο κόσμο, συγκεντρώνοντας 70,1 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Οι συνολικές εισπράξεις της ταινίας μαζί με το αρχικό box office είναι 674,2 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office, 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια στον υπόλοιπο κόσμο και 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Ο Τιτανικός έγινε η πρώτη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου που έφτασε το 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε εισπράξεις και η δεύτερη που ξεπέρασε τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια πίσω από το Avatar. Μέχρι σήμερα καταλαμβάνει την 4η θέση στη λίστα με τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες όλων των εποχών.

Στην Ελλάδα η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 16 Ιανουαρίου 1998. Μέχρι το Φεβρουάριο του 1998 είχε κόψει 500.000 εισιτήρια στην Αθήνα και 1.000.000 εισιτήρια πανελλαδικά. Συνολικά έκοψε 2.000.000 εισιτήρια πανελλαδικά.

Εμπορική ανάλυση

Πριν την κυκλοφορία της ταινίας, διάφοροι κριτικοί προέβλεψαν ότι η ταινία θα ήταν εισπρακτική καταστροφή, κυρίως επειδή ήταν η ακριβότερη παραγωγή που έγινε ποτέ μέχρι τότε. Όταν προβλήθηκε στον Τύπο το φθινόπωρο του 1997, έγινε με τεράστιο δέος και φόβο, καθώς οι υπεύθυνοι των προβολών πίστευαν ότι ήταν στα πρόθυρα να χάσουν τις δουλειές τους – εξαιτίας αυτού του υπέροχου βάρους μιας ταινίας στην οποία, τελικά, δύο στούντιο έπρεπε να συνεργαστούν για να μοιραστούν το μεγάλο φορτίο της δημιουργίας της. Ακόμη και ο Κάμερον πίστευε ότι όδευε προς την καταστροφή κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. "Δουλέψαμε τους τελευταίους έξι μήνες στον Τιτανικό έχοντας την απόλυτη γνώση ότι το στούντιο θα έχανε 100 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν βεβαιότητα", δήλωσε. Καθώς η ημερομηνία κυκλοφορίας της ταινίας πλησίαζε, ο Κάμερον δέχτηκε αρκετή αρνητική κριτική για αυτό που θεωρήθηκε ως ύβρις και μνημειώδη υπερβολή. Ένας κριτικός της εφημερίδας Los Angeles Times έγραψε "η αλαζονική υπερηφάνεια του Κάμερον έχει έρθει κοντά στην ανατροπή αυτού του πρότζεκτ και η ταινία είναι τετριμμένη, αντίγραφο των παλιών χολιγουντιανών ρομάντζων".

Όταν ο Τιτανικός αποδείχθηκε επιτυχία, με τις εισπράξεις του να ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, χαρακτηρίστηκε ως την ιστορία αγάπης που έκλεψε τις καρδιές του κόσμου. Η πρώτη παρτίδα των ανθρώπων που παρακολούθησε την ταινία έμειναν έκπληκτοι από το μέγεθος και την οικειότητα της παραγωγής. Βγήκαν από την αίθουσα με δακρυσμένα μάτια και ήταν συναισθηματικά εμβρόντητοι. Η ταινία παιζόταν σε 3.200 αίθουσες δέκα εβδομάδες μετά το άνοιγμά της και από τις δεκαπέντε συνεχόμενες εβδομάδες παραμονής στην 1η θέση του box office οι συνολικές της εισπράξεις αυξήθηκαν κατά 43% την ένατη εβδομάδα κυκλοφορίας της. Έβγαζε 20 εκατομμύρια δολάρια την εβδομάδα για δέκα εβδομάδες και μετά από 14 εβδομάδες ακόμη κέρδιζε 1 εκατομμύριο δολάρια την εβδομάδα. Η 20th Century Fox υπολόγισε ότι το 7% των έφηβων κοριτσιών είχε δει την ταινία δύο φορές μέχρι την πέμπτη εβδομάδα κυκλοφορίας. Αν και οι νέες γυναίκες που είδαν την ταινία αρκετές φορές και στη συνέχεια προκάλεσαν τη λεγόμενη "Leo-Mania" για τον ηθοποιό Λεονάρντο Ντι Κάπριο, βοήθησαν τις εισπράξεις της ταινίας να σπάσουν κάθε ρεκόρ, δημοσιεύματα απέδωσαν την επιτυχία της ταινίας στα θετικά σχόλια από στόμα σε στόμα και στις επαναλαμβανόμενες προβολές από το κοινό λόγω της ιστορίας αγάπης και των πρωτοποριακών ειδικών εφέ. Το περιοδικό The Hollywood Reporter υπολόγισε ότι μετά από ένα συνδυασμένο κόστος παραγωγής και προώθησης 487 εκατομμυρίων δολαρίων, η ταινία είχε καθαρό κέρδος 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με σύγχρονο κέρδος έως και 4 δισεκατομμύρια δολάρια.

Έχει πιστωθεί επίσης και ο αντίκτυπος της ταινίας στους άνδρες και πλέον θεωρείται από τις ταινίες που κάνουν τους άνδρες να κλαίνε. Ο Ίαν Χόντερ του MSNBC δήλωσε ότι «οι άνδρες θαυμάζουν την αίσθηση περιπέτειας του Τζακ. Ζητωκραυγάζουμε καθώς φλερτάρει ένα κορίτσι που ήταν έξω από τα κυβικά του. Θαυμάζουμε το πως προτείνει το γυμνό μόντελινγκ ως δικαιολογία να γδυθούν. Και έτσι, όταν το τραγικό φινάλε συμβαίνει, μια ανεξέλεγκτη πλημμύρα δακρύων αρχίζει». Το 2010 το BBC ανέλυσε το στίγμα των ανδρών να κλαίνε κατά τη διάρκεια του Τιτανικού και των ταινιών γενικότερα. «Οι μεσήλικες άνδρες "υποτίθεται" ότι δεν πρέπει να κλαίνε στις ταινίες», δήλωσε ο Φίνλο Ρόρερ, επικαλούμενος το φινάλε του Τιτανικού που προκάλεσε τόσα δάκρυα, προσθέτοντας ότι «οι άνδρες αν αισθάνονταν βουρκωμένοι κατά τη διάρκεια της ταινίας, προσπάθησαν συχνά να το κρύψουν». Η καθηγήτρια Μέρι Μπεθ Όλιβερ του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια δήλωσε: «Για πολλούς άνδρες, υπάρχει μια μεγάλη πίεση να αποφεύγουν "γυναικεία" συναισθήματα όπως λύπη και φόβος. Από πολύ μικρή ηλικία, τα αρσενικά μαθαίνουν ότι είναι ακατάλληλο να κλαίνε και αυτά τα μαθήματα συχνά συνοδεύονται από μεγάλη γελοιοποίηση όταν δεν τα ακολουθήσουν». Είπε επίσης «Πράγματι, μερικοί άνδρες που μπορεί να χλευάσουν την ιδέα να κλάψουν κατά τη διάρκεια του Τιτανικού εύκολα θα παραδεχτούν ότι βούρκωσαν κατά τη διάρκεια των ταινιών Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν ή Πλατούν». Για τους άνδρες γενικά, η ιδέα να θυσιαστείς για έναν αδερφό είναι μια πιο κατάλληλη πηγή συναισθήματος.

Ο Σκοτ Μέσλοου της εφημερίδας The Atlantic δήλωσε ότι ενώ ο Τιτανικός αρχικά φαίνεται να μην χρειάζεται υποστήριξη, δεδομένης της επιτυχίας του, θεωρείται ταινία "για 15χρονα κορίτσια" από τους κύριους επικριτές του. Υποστήριξε ότι η απόρριψη του Τιτανικού ως ταινία για έφηβα κορίτσια δεν λαμβάνει υπόψη το επίτευγμα της ταινίας: "ότι αυτό το μεγαλειώδες ιστορικό ρομαντικό δράμα 3+ ωρών είναι μια ταινία για όλους—συμπεριλαμβανομένων και των εφήβων αγοριών." Ο Μέσλοου δήλωσε ότι παρά την υψηλή κατάταξη της ταινίας από άντρες κάτω των 18 ετών και αντίστοιχες βαθμολογίες από ταινίες στοχευμένες για αγόρια, όπως το Iron Man, είναι σύνηθες για αγόρια και άνδρες να αρνούνται ότι τους αρέσει ο Τιτανικός. Αναγνώρισε τη δική του απόρριψη της ταινίας ως παιδί ενώ κρυφά την αγαπούσε. "Είναι αυτή η συλλογή στοιχείων –η ιστορία, ο ρομαντισμός, η δράση– που έκανε (και συνεχίζει να κάνει) τον 'Τιτανικό' μια ακαταμάχητη πρόταση για ένα κοινό όλων των ηλικιών σε όλο τον κόσμο", δήλωσε. "Ο Τιτανικός έχει ελαττώματα, αλλά όσο αναφορά την κληρονομιά του, είναι καλύτερος από αυτό που θέλει να σε κάνει να πιστέψεις η φήμη που κουβαλάει. Είναι μια υπέροχη ταινία για 15χρονα κορίτσια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι μια υπέροχη ταινία και για όλους τους άλλους."

Οι ατάκες της ταινίας βοήθησαν στη δημοτικότητά της. Η φράση του Τιτανικού "Είμαι ο βασιλιάς του κόσμου!" έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή αποσπάσματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Χάρις, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας, ο οποίος μελέτησε γιατί αρέσει στους ανθρώπους να αναφέρουν ταινίες σε κοινωνικές περιστάσεις, η χρήση στην καθημερινή συνομιλία με γνωστές ατάκες είναι παρόμοια με το να λες ένα αστείο και ένας τρόπος για να σχηματίσεις αλληλεγγύη με τους υπόλοιπους. "Οι άνθρωποι το κάνουν για να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους, για να κάνουν τους άλλους να γελούν, να κάνουν και τον ίδιο τους τον εαυτό να γελά", είπε.

Ο Κάμερον εξήγησε την επιτυχία της ταινίας να έχει σημαντικά επωφεληθεί από την εμπειρία του μοιράσματος. «Όταν ο κόσμος βιώνει μια εμπειρία που είναι πολύ δυνατή μέσα στον κινηματογράφο, θέλουν να τη μοιραστούν. Θέλουν να αρπάξουν το φίλο τους και να τον πάνε σινεμά ώστε και αυτός να μπορέσει να την απολαύσει», είπε. «Θέλουν να είναι το άτομο που θα του φέρουν τα νέα ότι αυτό είναι κάτι που αξίζει να έχει στη ζωή του. Έτσι λειτούργησε ο Τιτανικός». Ο οργανισμός Media Awareness Network δήλωσε: «Ο ρυθμός επανάληψης προβολής μιας μπλοκμπάστερ ταινίας είναι 5%. Ο ρυθμός για τον Τιτανικό ήταν πάνω από 20%» Οι εισπράξεις της ταινίας είναι πιο εντυπωσιακές όταν λάβεις υπ' όψιν τον παράγοντα ότι η διάρκεια της ταινίας είναι 3 ώρες και 14 λεπτά που σημαίνει ότι μπορούσε να προβληθεί τρεις φορές την ημέρα σε σύγκριση με τις φυσιολογικές τέσσερις προβολές μιας ταινίας. Έτσι πολλές κινηματογραφικές αίθουσες ξεκίνησαν μεταμεσονύχτιες προβολές, οι οποίες μάλιστα γέμιζαν με κόσμο.

Ο Τιτανικός ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του κινηματογράφου για δώδεκα χρόνια. Η επόμενη ταινία του Κάμερον Avatar, θεωρήθηκε η πρώτη ταινία πραγματικά ικανή να ξεπεράσει τις παγκόσμιες εισπράξεις του Τιτανικού, πράγμα που έκανε το 2010. Το γεγονός ότι κατάφερε το Avatar να ξεπεράσει τον Τιτανικό οφείλεται στο ότι τα δύο τρίτα των συνολικών εισπράξεων του Τιτανικού συγκεντρώθηκαν από το εξωτερικό και το Avatar κινήθηκε σχεδόν το ίδιο. Το Avatar άνοιξε σε 106 αγορές παγκοσμίως και κατέκτησε την 1η θέση σε όλες και αγορές όπως η Ρωσία, όπου ο Τιτανικός δεν είχε μεγάλη ανταπόκριση το 1997 και το 1998, σήμερα είναι άκρως διαφορετική με περισσότερες αίθουσες και κοινό. Ο Μπράντον Γκρέι, πρόεδρος του Box Office Mojo είπε: «Ενώ το Avatar μπορεί να νικήσει τον Τιτανικό σε εισπράξεις, η ταινία είναι απίθανο να ξεπεράσει τον Τιτανικό στην παρουσία του κόσμου. Η τιμή του εισιτηρίου ήταν 3 δολάρια φθηνότερο στα τέλη του 90». Το Δεκέμβριο του 2009, ο Κάμερον δήλωσε: «Δεν πιστεύω ότι είναι ρεαλιστικό να προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε τον Τιτανικό από το βάθρο του». Ωστόσο, σε συνέντευξή του τον Ιανουάριο του 2010 έδωσε μια διαφορετική άποψη για το θέμα: «Θα συμβεί. Είναι απλά θέμα χρόνου».

Αναλύοντας τη δημοτικότητα της ταινίας, η συγγραφέας Αλεξάντρα Κέλερ δήλωσε ότι μελετητές θα συμφωνούσαν ότι η δημοτικότητα της ταινίας «εξαρτάται από τη σύγχρονη κουλτούρα, την αντίληψη της ιστορίας, τα μοντέλα καταναλωτισμού και παγκοσμιοποίησης καθώς και αυτά τα στοιχεία που έμπειροι σινεφίλ περιμένουν από μεγαθήρια κινηματογραφικά γεγονότα της δεκαετίας του '90, θέαμα στην οθόνη, εκτεταμένη δράση και πιο σπάνια, ελκυστικούς χαρακτήρες και επικό δράμα».

Κριτικές

Αρχική αντίδραση

Ο Τιτανικός έλαβε κυρίως καλά σχόλια από τους κριτικούς και αντιμετωπίστηκε θετικά από το κοινό και τους μελετητές, οι οποίοι σχολίασαν τον πολιτιστικό, ιστορικό και πολιτικό αντίκτυπο της ταινίας. Στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes το 88% των κριτικών έδωσαν στην ταινία θετικά σχόλια.

Ο κριτικός Ρότζερ Έμπερτ δήλωσε: «Είναι μια αψεγάδιαστα φτιαγμένη, ιδιοφυώς κατασκευασμένη, δυνατά ερμηνευμένη και μαγευτική ταινία... Ταινίες σαν αυτή δεν είναι απλώς δύσκολο να γίνει, αλλά σχεδόν αδύνατο να γίνει καλά». Χρέωσε τις "τεχνικές δυσκολίες" στο γεγονός ότι είναι τόσο τρομακτικό που είναι θαύμα οι δημιουργοί της ταινίας να είναι σε θέση να φέρουν το δράμα και την ιστορία εις πέρας και πείστηκε τόσο από το στόρι όσο και από το δράμα. Την ονόμασε την ένατη καλύτερη ταινία του 1997. Στην τηλεοπτική εκπομπή At the Movies, οι παρουσιαστές Έμπερτ και Τζιν Σίσκελ επαίνεσαν την ταινία για τη ακρίβειά της στην αναπαράσταση του βυθίσματος του πλοίου. Ο Έμπερτ περιέγραψε την ταινία ένα ένδοξο χολιγουντιανό έπος και ότι άξιζε την αναμονή ενώ ο Σίσκελ βρήκε τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο μαγευτικό. Ο κριτικός Τζέιμς Μπεραρντινέλι δήλωσε: «Σχολαστικός στη λεπτομέρεια αλλά τεράστιος σε έκταση και πρόθεση, ο Τιτανικός είναι το είδος της επικής ταινίας που πλέον είναι σπάνιο. Δεν παρακολουθείς απλά τον Τιτανικό, τον βιώνεις». Ήταν η δεύτερη καλύτερη ταινία του για το 1997. Το BBC έγραψε: «Το βύθισμα του μεγάλου αυτού πλοίου δεν είναι μυστικό, παρ'όλα αυτά υπερέβη τις προσδοκίες πολλών στο μέγεθος και στην τραγωδία και αν σκεφτεί κανείς ότι η ταινία ξεπερνάει τις τρεις ώρες σε διάρκεια, τότε έχεις ένα πραγματικά εντυπωσιακό κατόρθωμα ψυχαγωγίας που κατόρθωσε ο Κάμερον». Το περιοδικό Boxoffice Magazine έγραψε: «Για να περιγράψεις τον Τιτανικό ως τη μεγαλύτερη ταινία καταστροφής που έγινε ποτέ πρέπει να το πουλήσεις στα γρήγορα. Η αναπαράσταση του βυθίσματος του αβύθιστου αυτού πλοίου από τον Κάμερον είναι ένα από τα πιο υπέροχα κομμάτια σοβαρής δημοφιλούς διασκέδασης που προέρχεται από το Χόλιγουντ».

Οι ρομαντικές και συναισθηματικά φορτισμένες όψεις της ταινίας επαινέθηκαν εξίσου. Ο Άντριου Λ. Ούρμπαν του Urban Cinefile είπε: «Θα φύγεις από τον Τιτανικό χωρίς να μιλάς για προϋπολογισμό ή για τη διάρκεια, αλλά για την τεράστια συγκινητική δύναμη, μεγάλη όσο οι μηχανές του ίδιου του πλοίου, αποφασισμένη όπως οι γιγάντιες προπέλες του, να σκάψουν μέσα στην καρδιά σου». Το περιοδικό Entertainment Weekly περιέγραψε την ταινία: «Ένα πλούσιο και τρομακτικό θέαμα ενός καταδικασμένου έρωτα. Ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης Τζέιμς Κάμερον έχει επαναπροσδιορίσει την καθοριστική καταστροφή του 20ού αιώνα σε μια ανθρώπινη κλίμακα αγνής λαχτάρας και φόβου που αγγίζει τα βαθύτερα επίπεδα του κινηματογράφου». Οι New York Times σχολίασαν ότι: «Ο μεγαλοπρεπής Τιτανικός του Κάμερον είναι η πρώτη ταινία εδώ και δεκαετίες που μπορεί ειλικρινά να συγκριθεί με την ταινία Όσα Παίρνει ο Άνεμος». Το περιοδικό Radio Times βαθμολόγησε την ταινία με τέσσερα αστέρια από τα πέντε, δηλώνοντας "Το σενάριο του Κάμερον δεν θα είχε κρατήσει τον Κλαρκ Γκέιμπλ και τη Βίβιαν Λι για 80 λεπτά, αλλά, κατά κάποιο τρόπο, αυτός και το μαγικό του καστ αναβιώνουν αυτή τη λάμψη των παλιομοδίτικων ταινιών για τρεις καθηλωτικές ώρες. Ο Τιτανικός είναι μια πολυτελής επίθεση στα συναισθήματα, με μια τελευταία ώρα που αποτυπώνει πλήρως τη φρίκη και την παγωμένη παράλυση από φόβο της στιγμής."

Ο Τιτανικός έλαβε και αρνητική κριτική πέρα ​​από την επιτυχία του. Μερικοί κριτικοί θεώρησαν ότι ενώ τα εφέ ήταν θεαματικά, η ιστορία και οι διάλογοι ήταν αδύναμοι. Ο Ρίτσαρντ Κόρλις του περιοδικού Time έγραψε μια κυρίως αρνητική κριτική, κριτικάροντας την έλλειψη ενδιαφέρων συναισθηματικών στοιχείων. Ο Κένεθ Τούραν της εφημερίδας Los Angeles Times έγραψε: «Αυτό που προκαλεί τα δάκρυα είναι η επιμονή του Κάμερον ότι το γράψιμο αυτής της ταινίας είναι μέσα στις δυνατότητές του. Όχι μόνο δεν είναι, αλλά ούτε στο ελάχιστο» και αργότερα ισχυρίστηκε ότι ο μόνος λόγος που η ταινία κέρδισε Όσκαρ ήταν εξαιτίας των εισπράξεών της. Η εφημερίδα The San Fransisco Examiner έδωσε στην ταινία ένα αστέρι στα τέσσερα λέγοντας: «Ο συνολικός αριθμός σε αυτό το απίστευτα κακογραμμένο σενάριο όπου οι δύο βασικοί χαρακτήρες αναφέρονται ο ένας στον άλλον με το όνομά τους είναι μια ένδειξη του πόσο δραματικά το σενάριο στερούνταν οτιδήποτε άλλο ενδιαφέρον για τους ηθοποιούς να πουν».

Επανεκτίμηση

Σύμφωνα με τον Ντάλιν Ρόουελ της ιστοσελίδας /Film, "Με παράπονα για τη μεγάλη διάρκειά του, παρατηρήσεις ότι ορισμένοι χαρακτήρες θα μπορούσαν εύκολα να χωρέσουν σε πόρτες που επιπλέουν και αστεία για τη μελοδραματική του φύση, ο Τιτανικός δεν εξαιρείται της σύγχρονης κριτικής." Το 2002, ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Όλτμαν αποκάλεσε την ταινία «το χειρότερο δείγμα δουλειάς που έχω δει σε ολόκληρη τη ζωή μου». Ομοίως, ο Γάλλος σκηνοθέτης του Νέου Κύματος και πρώην εκδότης του περιοδικού Cahiers du Cinéma, Ζακ Ριβέτ, χαρακτήρισε την ταινία "σκουπίδι" σε μια συνέντευξή του το 1998 και ήταν ιδιαίτερα επικριτικός για την ερμηνεία της Γουίνσλετ, για την οποία είπε ότι "δεν βλεπόταν, το πιο απαρατήρητο κορίτσι που είχε να εμφανιστεί στην οθόνη εδώ και πολύ, πολύ καιρό." Το 2003, η ταινία κατέλαβε την 1η θέση σε μια ψηφοφορία για τα "Καλύτερα Φινάλε" ενώ ταυτόχρονα κατέλαβε επίσης την 1η θέση σε μια ψηφοφορία για τις "Χειρότερες Ταινίες Όλων των Εποχών".

Στη μελέτη του για τις ζωές των επιβατών του Τιτανικού το 2012, ο ιστορικός Ρίτσαρντ Ντάβενπορτ-Χάινς είπε: «Η ταινία του Κάμερον "διαβολοποίησε" τους πλούσιους Αμερικανούς και τους μορφωμένους Άγγλους, αναθεματίζοντας τη συναισθηματική τους εγκράτεια, την καλή τους προσαρμογή, τα σχολαστικά τους ήθη και τη γραμματική τους εκπαίδευση, ενώ έκανε ρομαντικούς ήρωες τους φτωχούς της Ιρλανδίας και τους αγράμματους». Το περιοδικό Empire μείωσε το βαθμό πέντε αστεριών και μια ενθουσιώδη κριτική, σε τέσσερα αστέρια και με μια λιγότερη θετική κριτική για να ταυτιστεί με το αναγνωστικό του κοινό, το οποίο ήθελε να αποστασιοποιηθεί από όλη την υπερβολή που περιέβαλε την ταινία καθώς και τις δραστηριότητες των θαυμαστών της, όπως οι επαναλαμβανόμενες προβολές. Επιπρόσθετα, θετικές και αρνητικές παρωδίες της ταινίας κυκλοφόρησαν στο ίντερνετ, συχνά προκαλώντας παθιασμένες αντιδράσεις των θαυμαστών. Ο Μπέντζαμιν Γουίλκοκ της ιστοσελίδας DVDActive.com δεν κατάλαβε την αρνητική αντίδραση και το παθιασμένο μίσος για την ταινία. «Αυτό που πραγματικά με ενοχλεί... είναι αυτοί που κοροϊδεύουν αυτούς που όντως τους αρέσει η ταινία. Προφανώς δεν έχω κάτι εναντίον αυτών που δεν τους άρεσε ο Τιτανικός, αλλά αυτοί που σε κάνουν να νιώθεις μικρός και αξιολύπητος επειδή σου άρεσε (και όντως υπάρχουν, πιστέψτε με) είναι πέραν της κατανόησης και της συμπάθειάς μου.»

Το 1998, ο Κάμερον απάντησε στα αρνητικά σχόλια και συγκεκριμένα στην κριτική του Κένεθ Τούραν: «Ο Τιτανικός δεν είναι μια ταινία που ρουφάει τους ανθρώπους μέσα με τη φανταχτερή υπερβολή του και τους φτύνει στο δρόμο απογοητευμένους και εξαπατημένους. Επιστρέφουν ξανά και ξανά για να επαναλάβουν μια εμπειρία που χρειάζεται 3 ώρες και 14 λεπτά από τη ζωή τους και σέρνουν κι άλλους μαζί τους ώστε να μοιραστούν αυτή τη συγκίνηση». Ο Κάμερον τόνισε ότι άνθρωποι κάθε ηλικίας (από 8 έως 80) και από όλα τα κοινωνικά στρώματα γιορτάζουν τη δική τους ουσιαστική γήινη φύση τους παρακολουθώντας την ταινία. Περιέγραψε το σενάριο ως ειλικρινές και ευθύ και είπε: «ότι σκόπιμα ενσωματώνει σύμπαντα ανθρώπινης εμπειρίας και συγκίνησης που είναι διαχρονικά –και οικεία επειδή αντανακλούν το βασικό συναισθηματικό μας ιστό». Για τον Τούραν είπε: «Ο Τούραν μπερδεύει το αρχέτυπο για κλισέ. Δεν συμμερίζομαι την άποψή του ότι τα καλύτερα σενάρια είναι μόνο αυτά που εξερευνούν την περίμετρο της ανθρώπινης ύπαρξης ή ο πνευματώδης και κυνικός διάλογος».

Το 2000, ο Άλμαρ Χαφλιντέισον του BBC έγραψε ότι "τα μαχαίρια είχαν βγει πολύ πριν ολοκληρωθεί ο Τιτανικός του Τζέιμς Κάμερον. Το κόστος που την οδήγησε να γίνει η πιο ακριβή κινηματογραφική ταινία του 20ού αιώνα και ένα καστ χωρίς μεγάλους αστέρες φαινόταν να καταδίκασε την ταινία πριν την κυκλοφορία. Αλλά οι εισπράξεις και η εκτίμηση του κοινού απέδειξαν ότι ο Κάμερον είχε δίκιο και πολλοί κριτικοί άδικο." Πρόσθεσε ότι "η βύθιση του σπουδαίου αυτού πλοίου δεν είναι μυστικό, ωστόσο για πολλούς ξεπέρασε τις προσδοκίες και όταν σκεφτείς ότι η ταινία ξεπερνάει τις τρεις ώρες, τότε έχεις ένα πραγματικά εντυπωσιακό κατόρθωμα ψυχαγωγίας που πέτυχε ο Κάμερον." Το Empire τελικά επανέφερε την αρχική κριτική των 5 αστέρων της ταινίας, σχολιάζοντας: «Δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη ότι έγινε της μόδας να "χτυπάς" τον Τιτανικό του Τζέιμς Κάμερον σχεδόν την ίδια στιγμή που έγινε ξεκάθαρο ότι ήταν η αγαπημένη ταινία του πλανήτη. Αυτά είναι τα γεγονότα».

Το 2017, στην 20ή επέτειο από την κυκλοφορία της, η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική. Συμπεριλήφθηκε στις 100 καλύτερες ταινίες σε δημοσκόπηση του περιοδικού Empire και σε μια μεταγενέστερη δημοσκόπηση από μέλη της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Το 2021, ο Ντάλιν Ρόουελ της ιστοσελίδας /Film την κατέταξε ως την τρίτη καλύτερη ταινία της καριέρας του Κάμερον, δηλώνοντας ότι "είναι εύκολα μία από τις καλύτερες ταινίες του, απλώς και μόνο επειδή αψηφούσε τις πιθανότητες... ένα εύλογα αξιοσημείωτο επίτευγμα — ένα που, παρά τον μεγάλο προϋπολογισμό του, έχει ένα ταπεινό, σοβαρό κέντρο. Ακόμη και με όλα τα αστεία που λατρεύει να κάνει το διαδίκτυο, ο Τιτανικός δείχνει ότι ο Κάμερον είναι πραγματικά ικανός για ό,τι μπορεί να φανταστεί."

Οι διακρίσεις που έλαβε η ταινία από διάφορα σωματεία Αμερικανών κριτικών συνόδεψε την εμπορική επιτυχία της ταινίας. Ο Τιτανικός συνέχισε τη θριαμβευτική του πορεία, αποσπώντας τέσσερις Χρυσές Σφαίρες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων για Καλύτερη Δραματική Ταινία και Σκηνοθεσία κατά την 55η απονομή των βραβείων το 1998. Στη συνέχεια κατάφερε να ισοφαρίσει το ρεκόρ που κατείχε από το 1950 η κλασική ταινία Όλα για την Εύα (All About Eve, 1950) του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς, λαμβάνοντας δεκατέσσερις υποψηφιότητες για το βραβείο της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Τη βραδιά της 70ής Απονομής των Βραβείων, η ταινία απέσπασε έντεκα Όσκαρ, ανάμεσά τους και αυτά των Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας. Ο Τιτανικός ισοφάρισε το ρεκόρ που κατείχε από το 1959 η επική ταινία Μπεν Χουρ (Ben Hur) του Γουίλιαμ Γουάιλερ. Το επίτευγμα αυτό επανέλαβε και η ταινία Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά (The Lord of the Rings: The Return of the King) το 2003, αποσπώντας επίσης 11 Όσκαρ.

Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου

Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου έχει συμπεριλάβει τον Τιτανικό σε έξι λίστες.

• Καταλαμβάνει την 83η θέση στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια... 100 Ταινίες.
• Καταλαμβάνει την 25η θέση στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια... 100 Τρόμοι.
• Καταλαμβάνει την 37η θέση στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια... 100 Πάθη.
• Καταλαμβάνει την 14η θέση στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια... 100 Τραγούδια για το My Heart Will Go On της Σελίν Ντιόν.
• Καταλαμβάνει την 100η θέση στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια... 100 Κινηματογραφικές Ατάκες, για την ατάκα του Τζακ "Είμαι ο βασιλιάς του κόσμου!" ("I'm the king of the world!").
• Καταλαμβάνει την 6η θέση στην κατηγορία AFI 10 Top 10... 10 Επικές Ταινίες.

Ο Τιτανικός κυκλοφόρησε παγκοσμίως σε μορφές ευρείας οθόνης και πανοραμικής λήψης και σάρωσης σε VHS την 1η Σεπτεμβρίου 1998. Περισσότερα από 50 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για τη διαφήμιση της κυκλοφορία της ταινίας σε βίντεο. Και οι δύο μορφές VHS ήταν επίσης διαθέσιμες σε ένα πολυτελές σετ δώρου σε κουτί με κορνιζαρισμένη ταινία και έξι λιθογραφίες από την ταινία. Τους πρώτους τρεις μήνες, η ταινία πούλησε 25 εκατομμύρια αντίτυπα στη Βόρεια Αμερική με συνολική αξία πωλήσεων 500 εκατομμυρίων δολαρίων και έγινε το βίντεο με τις περισσότερες πωλήσεις, ξεπερνώντας την ταινία Ημέρα Ανεξαρτησίας (Independence Day, 1996). Εκείνη την περίοδο πούλησε 58 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, ξεπερνώντας τις πωλήσεις της ταινίας Ο Βασιλιάς των Λιονταριών (The Lion King, 1994) με συνολικό παγκόσμιο εισόδημα 995 εκατομμυρίων δολαρίων. Μέχρι τον Μάρτιο του 2005, η ταινία είχε πουλήσει 8 εκατομμύρια DVD και 59 εκατομμύρια μονάδες VHS. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ταινία πούλησε 1,1 εκατομμύρια αντίτυπα την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας της, καθιστώντας την την οικιακή κυκλοφορία βίντεο με τις ταχύτερες πωλήσεις της χώρας. Θα διατηρούσε αυτό το ρεκόρ μέχρι να ξεπεραστεί από την ταινία Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος (Harry Potter and the Philosopher's Stone, 2001) το Μάιο του 2002, όταν εκείνη η ταινία πούλησε 1,2 εκατομμύρια οικιακές μονάδες βίντεο την πρώτη μέρα. Μέσα στην πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας, ο Τιτανικός ξεπέρασε γρήγορα την ταινία Άντρες με τα όλα τους (The Full Monty, 1997), πουλώντας συνολικά 1,8 εκατομμύρια αντίγραφα οικιακού βίντεο.

Το NBCαπέκτησε τα δικαιώματα τηλεοπτικής μετάδοσης των ΗΠΑ έναντι 30 εκατομμυρίων δολαρίων, ένα ποσό που θεωρήθηκε τιμή ευκαιρίας.

Στις 31 Αυγούστου 1999 κυκλοφόρησε σε DVD, σε έκδοση ευρείας οθόνης (μη αναμορφικής) ενός δίσκου χωρίς ειδικά χαρακτηριστικά εκτός από ένα τρέιλερ. Ο Κάμερον δήλωσε τότε ότι σκόπευε να κυκλοφορήσει μια ειδική έκδοση με επιπλέον χαρακτηριστικά αργότερα. Αυτή η κυκλοφορία έγινε το DVD με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του 1999 και στις αρχές του 2000 έγινε το πρώτο DVD που πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Εκείνη την εποχή, λιγότερο από το 5% όλων των σπιτιών στις ΗΠΑ είχαν συσκευή αναπαραγωγής DVD. "Όταν κυκλοφορήσαμε το αρχικό DVD της ταινίας, η βιομηχανία ήταν πολύ μικρότερη και οι δυνατότητες του επιπλέον υλικού δεν ήταν το πρότυπο που είναι τώρα", δήλωσε η Μέγκαν Μπάροουζ, πρόεδρος της οικιακής ψυχαγωγίας της Paramount, κάτι που έκανε την απόδοση της ταινίας στο DVD ακόμα πιο εντυπωσιακή.

Ο Τιτανικός επανακυκλοφόρησε σε DVD στις 25 Οκτωβρίου 2005, όταν μια Ειδική Συλλεκτική Έκδοση με τρεις δίσκους έγινε διαθέσιμη στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά. Αυτή η έκδοση περιείχε μια πρόσφατα αποκατεστημένη εκδοχή της ταινίας, μια μίξη ήχου Surround Discrete 6.1 DTS-ES και διάφορα ειδικά χαρακτηριστικά. Στις περιοχές PAL, κυκλοφόρησαν εκδόσεις δύο και τεσσάρων δίσκων, που διατίθενται στο εμπόριο ως Special Edition και Deluxe Collector's Edition αντίστοιχα. Κυκλοφόρησαν στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 7 Νοεμβρίου 2005. Μία περιορισμένη έκδοση πέντε δίσκων της ταινίας, με τον τίτλο Deluxe Limited Edition, κυκλοφόρησε επίσης μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο με μόνο 10.000 αντίτυπα διαθέσιμα. Ο πέμπτος δίσκος περιέχει το ντοκιμαντέρ του Κάμερον Φαντάσματα της Αβύσσου (Ghosts of the Abyss, 2003), το οποίο διανεμήθηκε από τη Walt Disney Pictures. Σε αντίθεση με την ατομική κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ που περιείχε δύο δίσκους, μόνο ο ένας δίσκος συμπεριλήφθηκε στο σετ. Το 2007, για τη δέκατη επέτειο της ταινίας, κυκλοφόρησε μια 10η Επετειακή Έκδοση σε DVD, η οποία αποτελείται από τους δύο πρώτους δίσκους από το σετ τριών δίσκων του 2005 που περιέχει την ταινία και το έξτρα υλικό σε αυτούς τους δίσκους.

Η ταινία κυκλοφόρησε από την Paramount Home Entertainment σε Blu-ray και Blu-ray 3D στις 10 Σεπτεμβρίου 2012. Η τρισδιάστατη εκδοχή της ταινίας χωρίζεται σε δύο δίσκους και έχει επίσης πιστοποίηση THX. Τα έξτρα χαρακτηριστικά περιελάμβαναν πολλά από αυτά που παρουσιάστηκαν στο DVD Special Collector's Edition του 2005 μαζί με δύο νέα ντοκιμαντέρ με τίτλο "Reflections on Titanic" και "Titanic: The Final Word with James Cameron". Το δεύτερο ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στο National Geographic στις 9 Απριλίου 2012 και ήταν σε παραγωγή του ίδιου του Κάμερον. Μια 4Κ κυκλοφορία της ταινίας κυκλοφόρησε στις 5 Δεκεμβρίου 2023, τόσο σε ψηφιακή όσο και σε Ultra HD Blu-ray εκδοχή.

3D μετατροπή

 

Το 2009 ο Τζέιμς Κάμερον ανακοίνωσε ότι ο Τιτανικός είναι στη διαδικασία μετατροπής σε 3D. "Το δοκιμάσαμε, είδα κάποια λεπτά της ταινίας σε 3D. Ήταν θεαματικό. Αλλά απαιτεί τη συμμετοχή του δημιουργού ώστε να γίνει σωστά", είπε ο Κάμερον. Το Μάρτιο του 2010 ανακοίνωσε την ημερομηνία κυκλοφορίας της ταινίας την άνοιξη του 2012. Η 3D εκδοχή του Τιτανικού έκανε πρεμιέρα στο Royal Albert Hall του Λονδίνου στις 27 Μαρτίου 2012, στην οποία παρευρέθηκαν οι Τζέιμς Κάμερον και Κέιτ Γουίνσλετ και κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 4 Απριλίου 2012, ώστε να συμπέσει με την 100ή επέτειο από το παρθενικό ταξίδι του θρυλικού πλοίου.

Ο Πίτερ Τράβερς του περιοδικού Rolling Stone βαθμολόγησε την επανακυκλοφορία με τρεισήμισι αστέρια στα 4, χαρακτηρίζοντας την ταινία εκθαμβωτική. Συγκεκριμένα έγραψε "Το 3D κάνει τον 'Τιτανικό' πιο έντονο. Είναι σαν να είσαι εκεί. Δεσμευμένος όσο ποτέ άλλοτε σε ένα οικείο έπος που κερδίζει τη θέση του στη χρονική κάψουλα της ταινίας." Ο Όουεν Γκλέιμπερμαν του περιοδικού Entertainment Weekly έδωσε θετική κριτική, γράφοντας "Επιτέλους τα οπτικά εφέ σε μια 3D ταινία δεν φαίνονται σκοτεινά ούτε αποσπούν την προσοχή. Φαίνονται εντυπωσιακά ξεκάθαρα και ζωντανά." Η εφημερίδα The Washington Post σχολίασε αρνητικά την μετατροπή σε 3D, ρωτώντας "Οι αξίες της ταινίας για τον ανθρωπισμό και το θέαμα ενισχύονται από την τρισδιάστατη μετατροπή του Κάμερον; Όχι. Η μετατροπή σε 3D δημιουργεί απόσταση εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει οικειότητα."

Η μετατροπή της ταινίας σε 3D και η επανακυκλοφορία της στους κινηματογράφους αποδείχτηκε επιτυχημένη, με τις εισπράξεις να αγγίζουν τα 350,4 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, κάνοντας τον Τιτανικό την πιο κερδοφόρα επανακυκλοφορία όλων των εποχών, μπροστά από τις ταινίες Ο Βασιλιάς των Λιονταριών (The Lion King), Ο Πόλεμος των Άστρων (Star Wars) και Avatar.

20ή επέτειο

Για την 20ή επέτειο της ταινίας, ο Τιτανικός επανακυκλοφόρησε στους κινηματογράφους σε Dolby Vision σε μορφή 2D και 3D για μία εβδομάδα την 1η Δεκεμβρίου 2017.

25η επέτειο

Ο Τιτανικός επανακυκλοφόρησε στους κινηματογράφους σε βελτιωμένη (remastered) έκδοση 3D 4K HDR και υψηλό ρυθμό καρέ για τον εορτασμό της 25ης επετείου της ταινίας στις 10 Φεβρουαρίου 2023. Οι εισπράξεις της επανακυκλοφορίας έφτασαν τα 70,1 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.

• Κατάλογος των καλύτερων ταινιών
• Κατάλογος κινηματογραφικών ταινιών με τις μεγαλύτερες εισπράξεις

• Επίσημη ιστοσελίδα
• Τιτανικός στην IMDb (Αγγλικά) 
• Τιτανικός στο AllMovie (Αγγλικά) 
• Τιτανικός στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά) 
• Τιτανικός στο Metacritic (Αγγλικά) 
• Τιτανικός στο Box Office Mojo (Αγγλικά) 
• Τιτανικός στο TCMDB (Αγγλικά) 
• Τιτανικός στο AlloCine (Γαλλικά) 
• Τιτανικός στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)