Πριγκιπάτο Της Κάπουα

Αρχικά διοικούνταν από έναν γαστάλδο, και στη συνέχεια από έναν κόμη, εντός του πριγκιπάτου του Σαλέρνο. Κατά τη διάρκεια του 10ου αιώνα το πριγκιπάτο της Καπούα ενώθηκε με αυτό του Μπενεβέντο αλλά διαλύθηκε με την απόφαση του Πανδόλφου του Σιδηροκέφαλου.

Πριγκιπάτο της Κάπουα
900–1156
Γλώσσες	λατινική γλώσσα
Διοίκηση
• Επικεφαλής	Ατενόλφος Α΄ της Κάπουα
Γεωγραφικές συντεταγμένες
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Κάπουα ήταν μια παλιά ιταλική πόλη, η μεγαλύτερη ρωμαϊκή πόλη του νότου, η οποία, μετά από την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, λεηλατήθηκε από τους Γότθους και τους Βανδάλους. Αν και αυτό το τμήμα της ιστορίας της είναι λίγο γνωστό, αποτελούσε το κέντρο ενός λομβαρδικού γασταλδάτου εντός του Δουκάτου του Μπενεβέντο.

Εισέρχεται στην ιστορία ως Λομβαρδικό Κράτος, το 839, με τον θάνατο του Σικάρδου, δούκα του Μπενεβέντο, υπό τον Λανδούλφο τον Πρεσβύτερο. Αυτός και οι γιοί του ήταν οπαδοί του Σικονούλφου του Σαλέρνο.

Το 841, η Κάπουα λεηλατήθηκε και καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους Σαρακηνούς που βρίσκονταν στην υπηρεσία του Ραντέλχι Α' του Μπενεβέντο. Ο Λανδούλφος και ο μεγαλύτερός του γιος, Λάντο Α', πήραν την πρωτοβουλία να οχυρώσουν τον γειτονικό λόφο του Τριφλίσκο πάνω στον οποίο χτίστηκε η νέα πόλη, η σημερινή Κάπουα.

Η Κάπουα κηρύχτηκε ανεξάρτητη από τον Πάντο τον Άπληστο, το 862. Με τον θάνατό του, ο οποίος επήλθε το ίδιο έτος, η διάδοχη κατάσταση αποτέλεσε αφορμή για διαμάχη. Ο επίσκοπος Λανδούλφος καθαίρεσε τον γιό του Πάντο, και στη συνέχεια ένωσε τις εκκλησιαστικές και διοικητικές εξουσίες στην περιοχή, όπως θα έπρεπε να το κάνει σχεδόν τον ίδιο καιρό ο Αθανάσιος στη Νάπολη. Ο θάνατος του επισκόπου αναβίωσε τις αντιπαραθέσεις που σχετίζονταν με την επισκοπή και το δουκάτο της Κάπουα, και το πριγκιπάτο αποτέλεσε αντικείμενο εμφυλίου πολέμου ανάμεσα στον Πανδενούλφο, τον απόκληρο γιό του Πάντο, και τον Λάντο Γ', έναν άλλο εγγονό του Λανδούλφου Α'. Το Σαλέρνο συμμάχησε με τον Λάντο και το Μπενεβέντο με τον Πανδενούλφο. Μια κρίση όσον αφορά την διαδοχή ήρθε στη συνέχεια το 887 και ο Ατενούλφος απαίτησε τα πριγκιπικά του δικαιώματα με την βοήθεια του Αθανασίου της Νάπολης. Έπρεπε να προσπαθήσει να εμποδίσει την εκδήλωση στο μέλλον παρομοίων φαινομένων και να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την ανεξαρτησία της Κάπουα σε παρόμοιο τύπο με αυτό του Μπενεβέντο και του Σαλέρνο.

Γαστάλδοι και Κόμητες

• ???–663 Θρασιμούνδος

...

• 840–843 Λανδούλφος Α΄
• 843–861 Λάντο Α΄
• 861 Λάντο Β΄
• 861–862 Πάντο Α΄
• 862–863 Παντενούλφος
• 863–866 Λανδούλφος Β΄
• 866–871 Λάμπερτ
• 871–879 Λανδούλφος Β΄
• 879–882 Παντενούλφος
• 882–885 Λάντο Γ΄
• 885–887 Λαντενούλφος Α΄
• 887–910 Ατενούλφος Α΄
  • 901–910 Λανδούλφος Γ΄

Πρίγκιπες

• 910–943 Λανδούλφος Γ΄
  • 911–940 Ατενούλφος Β΄
  • 940–943 Λανδούλφος Δ΄
  • 933–943 Ατενούλφος Γ΄ Καρίνολα
• 943–961 Λανδούλφος Δ΄
  • 943–961 Πανδόλφος Α΄
  • 959–968 Λανδούλφος Ε΄
• 961–981 Πανδόλφος Α΄
  • 968–981 Λανδούλφος ΣΤ΄
• 981–982 Λανδούλφος Ζ΄
• 982–993 Λαντενούλφος Β΄
• 993–999 Λαϊδούλφος
• 999 Αντεμάρ
• 999–1007 Λανδούλφος Η΄
• 1007–1022 Πανδόλφος Β΄
  • 1009–1014 Πανδόλφος Γ΄
• 1016–1022 Πανδόλφος Δ΄
• 1022–1026 Πανδόλφος Ε΄
  • 1023–1026 Ιωάννης
• 1026–1038 Πανδόλφος Δ΄
• 1038–1047 Γουαϊμάρος
• 1047–1050 Πανδόλφος Δ΄
• 1050–1057 Πανδόλφος ΣΤ΄
• 1057–1058 Λανδούλφος Θ΄

• 1058–1078 Ριχάρδος Α΄
• 1078–1091 Ζουρντέν Α΄
• 1091–1106 Ριχάρδος Β΄
  • 1092–1098 Λάντο Δ΄
• 1106–1120 Ροβέρτος Α΄
• 1120 Ριχάρδος Γ΄
• 1120–1127 Ζουρντέν Β΄
• 1127–1156 Ροβέρτος Β΄
  • 1135–1144 Αλφόνσος
  • 1144–1154 Γουλιέλμος Α΄

• 1155–1158 Ροβέρτος Γ΄
• 1166–1172 Ερρίκος
• Λαδίσλαος Α΄
• Ρεϋνάλδος
• Κάρολος Φερδινάνδος