Νταβίντ Γκετά: Γάλλος DJ και μουσικός παραγωγός

Αρχικά ένας DJ σε νυχτερινά κέντρα της δεκαετίας του 1980 και του 1990, στη συνέχεια ίδρυσε την Gum Productions και κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, Just a Little More Love, το 2002. Αργότερα, κυκλοφόρησε τα Guetta Blaster (2004) και Pop Life (2007). Το άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2009 με τίτλο One Love περιελάμβανε τα hit singles (ελ: επιτυχίες)"When Love Takes Over" (σε συνεργασία με την Kelly Rowland), "Gettin' Over You" (σε συνεργασία με τον Chris Willis, τη Fergie και τους LMFAO) και το "Sexy Bitch" (σε συνεργασία με τον Akon), με το τελευταίο να γίνεται ένα από τα πέντε κορυφαία μουσικά κομμάτια στις ΗΠΑ και συνολικά τα τρία τους να φτάνουν στη θέση #1 των μουσικών επιτυχιών του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως και μία άλλη μουσική επιτυχία παγκοσμίου φήμης με το όνομα "Memories" σε συνεργασία με τον Kid Cudi που αναδείχτηκε ως μία από τις πέντε κορυφαίες μουσικές επιτυχίες σε αρκετές χώρες. Ο Γκετά έχει πουλήσει παραπάνω από τρία εκατομμύρια δίσκους και 15 εκατομμύρια singles παγκοσμίως. Αυτό τον καιρό αποτελεί έναν από τους πλέον περιζήτητους μουσικούς παραγωγούς.

Νταβίντ Γκετά
Όνομα στη μητρική γλώσσα	David Guetta (Γαλλικά)
Ψευδώνυμο	Jack Back
Γέννηση	Πιερ Νταβίντ Γκετά 7 Νοεμβρίου 1967 (1967-11-07) (56 ετών) Παρίσι
Κατοικία	Παρίσι Ibiza Μαϊάμι
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Σπουδές	Πανεπιστήμιο Παρί-Ναντέρ
Ιδιότητα	disc jockey, μουσικός παραγωγός, μουσικός, μουσικός παραγωγός και τραγουδοποιός
Σύζυγος	Cathy Lobé (1992–2014)
Τέκνα	Tim Elvis Guetta και Angie Guetta
Συγγενείς	Bernard Guetta (ετεροθαλής αδελφός) και Nathalie Guetta (ετεροθαλής αδελφή)
Όργανα	συνθεσάιζερ, πληκτροφόρο, πιάνο και ψηφιακός σταθμός επεξεργασίας ήχου
Είδος τέχνης	French House, Ηλεκτρονική χορευτική μουσική, προοδευτική house, electro house, Ηλεκτροπόπ, ντανς ποπ, χιπ χοπ, Tέκνο και future rave
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (23  Νοεμβρίου 2007), Grammy Award for Best Remixed Recording, Non-Classical (31  Ιανουαρίου 2010), Grammy Award for Best Remixed Recording, Non-Classical (3  Δεκεμβρίου 2010), MTV Europe Music Award for Best Electronic (2020) και MTV Europe Music Award for Best Electronic (2021)
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Τα ξεκινήματά του

Γιος Εβραίου-Μαροκινού εστιάτορα και Βελγίδας μητέρας, γεννήθηκε στο Παρίσι της Γαλλίας. Ξεκινά την ασχολία του με τη μουσική στην ηλικία των 17 ετών ως ντισκ τζόκεϊ σε νυχτερινά κέντρα του Παρισιού όπως το Factory. Ταυτόχρονα είναι φοιτητής σπουδάζοντας νομική.

Ξεκινά να παίζει μουσική και να μιξάρει στο Broad, ένα γκέι νυχτερινό κέντρο διασκέδασης των Halles στο κέντρο του Παρισιού. Εκείνη την εποχή, στα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, ο DJ μίξαρε παραμένοντας κρυμμένος από τον κόσμο : «Όταν ξεκίνησα στο Παρίσι, ο DJ ήταν ανώνυμος, λιγότερο και από το τίποτα. Μια μέρα, πήγα στο Λονδίνο, και είδα πως εκεί, όπου η House μουσική σημείωνε ήδη επιτυχία, όλα τα φώτα ήταν στραμμένα πάνω του. Επένδυσα όλες μου τις οικονομίες σε δίσκους electro και, με την επιστροφή μου, έκανα μια συμφωνία με τα αφεντικά των νυχτερινών κέντρων που με προσελάμβαναν : παραιτούμαι από την αμοιβή μου αλλά, σε αντάλλαγμα, αναλαμβάνω εγώ τον προγραμματισμό μου και την προσωπική μου διαφήμιση», αναφέρει.

Πιάνει φιλία με τον Kien που δουλεύει επίσης στο Broad και έχει εντοπίσει το ταλέντο του στη διάρκεια των πρώτων νυχτών acid house. Με το Broad να γίνεται πολύ μικρό μπροστά στην επιτυχία των νυχτών του, ο Kien ξεκινά, την επόμενη σεζόν, τις εβδομαδιαίες νύχτες Unity στο Rex Club με τον Νταβίντ Γκετά να ηγείται οχτώ γνωστών DJ εκ των οποίων ο Ντιντιέ Σινκλαίρ.

Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση λαμβάνει χώρα στο FR3 στις 8 Ιανουαρίου 1991 στην εκπομπή χιουμοριστικής ψυχαγωγίας La Classe. Εκεί μιξάρει τον τίτλο Nation Rap με τον Sidney. Ο Νταβίντ Γκετά και ο Kien ξεκινούν στη συνέχεια τις βραδιές Princess Of The World στο Central (το παλιό Queen) και βραδιές house.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Kien και ο Νταβίντ Γκετά αναλαμβάνουν την καλλιτεχνική διεύθυνση του νέου κλαμπ Folies Pigalle, ένα παλιό καμπαρέ του Pigalle. Ο τύπος αρχίζει να ενδιαφέρεται για τη μεγάλη αλλαγή αυτού του καμπαρέ του Pigalle, σημαντικό τόπο της πορνείας, που μετατράπηκε σε νυχτερινό κέντρο. Η συνοικία Pigalle αρχίζει σιγά σιγά να γίνεται μαγνήτης έλξης πλούσιων ατόμων και καλλιτεχνών, αφοσιωμένη στην εξεύρεση νέων μουσικών ήχων αλλά και στον πειραματισμό πάνω τους. Με αυτό τον τρόπο, η Boule Noire, το l'Élysée-Montmartre ή ακόμη το μυθικό Chat Noir του Aristide Bruant γίνονται τόσο αίθουσες συναυλιών όσο και νυχτερινά κέντρα "της μόδας", τραβόντας ένα συνεχώς αυξανόμενο κοινό. Δύο χρόνια αργότερα, ο Φιλίπ Φατιάν τους καλεί για την καλλιτεχνική διεύθυνση των εγκαινίων του Queen στα Ηλύσια Πεδία.

Ο Νταβίντ Γκετά καλεί γνωστούς DJs να έρθουν να μιξάρουν κατά τη διάρκεια αυτού του γεγονότος : τον Little Louie Vega, τον David Morales, τον DJ Pierre ή τον Roger Sanchez.

Το 1994, η συζυγός του Κάθι Γκέτα, εκείνη την εποχή σερβιτόρα στο Bains Douches, και ο Φρανκ Μαγιό, σερβιτόρος του Bal στο Σαιν-Τροπέ, εντάσσονται στην ομάδα των Νταβίντ και Kien για τις βραδιές του Bataclan μετατρέποντας όλα τα σαββατοκύριακα αυτή την αίθουσα συναυλιών σε μοντέρνο κλαμπ για τα δεδομένα της εποχής.
Ο Νταβίντ γίνεται διευθυντής του Pink Paradise μαζί με τη γυναίκα του, ιδιοκτήτης του Sweet Bar στο Παρίσι όπως και του εστιατορίου Tanjia στο Παρίσι. Το Bataclan χρησιμεύει ως εφαλτήριο για τον Νταβίντ και την Κάθι Γκέτα γαι την αγορά του Palace. Στη συνέχεια αναλαμβάνει την καλλιτεχνική διεύθυνση κέντρων όπως το Les Bains Douches. Το 1996, ξεκινά να οργανώνει βραδιές στο Βερολίνο.

Το 2002 αποτελεί ορόσημο για την καριέρα του καθώς λαμβάνει χώρα μια σημαντική αλλαγή : ξαναπουλά όλα τα νυχτερινά κέντρα των οποίων είναι ιδιοκτήτης για να ξεκινήσει καριέρα ως μουσικός παραγωγός, καθώς τα προβλήματα με τις τουαλέτες και οι κλίσεις στο αστυνομικό τμήμα για καυγάδες δεν τον ενδιέφεραν πλέον  : "Φρίκαρα. Δεν είχα επιλέξει αυτό το επάγγελμα στο οποίο διαχειρίζεσαι προβλήματα με βουλωμένες τουαλέτες" ... "μια μέρα, κατάλαβα πως πλέον δεν το διασκέδαζα", αναφέρει.

Καριέρα ως DJ και ως επιχειρηματίας

Το 2002, κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο Just A Little More Love με παραπάνω από 300.000 πωλήσεις, με σημαντικότερο κομμάτι το Love Don't Let Me Go σε συνεργασία με τον Chris Willis το οποίο γίνεται χρυσό με 376.000 αντίτυπα να πωλούνται. Εκμεταλλευόμενος την αναγνωρισημότητα που έχει αποκτήσει διοργανώνει την πρώτη του βραδιά F*** Me I'm Famous με την Κάθι Γκέτα και ξεκινά να ταξιδεύει ανά την Ευρώπη. Παράλληλα, η Κάθι Γκέτα λανσάρει τη δικιά της μάρκα αξεσουάρ και ρούχων.

Το 2003, ο Νταβίντ Γκετά και ο Ζοακίμ Γκαρό συνθέτουν ένα κομμάτι με τίτλο Just for One Day (Heroes), ένα remix τραγουδιού του Ντέιβιντ Μπόουι. Το κομμάτι παίζει στα ραδιόφωνα του Ηνωμένου Βασιλείου ενώ ο Νταβίντ Γκετά δεν είχε λάβει την άδεια να remixάρει το κομμάτι. Ο Ντέιβιντ Μπόουι σύντομα ανακαλύπτει το κομμάτι στο ραδιόφωνο και επικοινωνεί με τον Νταβίντ Γκετά για την έκδοσή του σε CD single. Το 2004, ο Νταβίντ βγάζει τον τίτλο Money, το soundtrack της ταινίας People. Θα εκδώσει σε συνεργασία με τον Ζοακίμ Γκαρό ταυτόχρονα τον δίσκο με τη μουσική της ταινίας.

Το 2005, βγάζει το κομμάτι The World Is Mine που φτάνει την 16η θέση στο Top 50 της Γαλλίας . Παίζει επίσης για πρώτη φορά στο Sensation White στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, όπου παρευρίσκονται περισσότερα από 45.000 άτομα.

Καταφέρνει να κάνει την είσοδό του στην κατάταξη DJ Mag Top 100 στην 39η θέση το 2005.

Το 2006, βγάζει ένα mashup μιξάροντας το κομμάτι του συγκροτήματος The Egg, Walking Away που είχε ήδη ρεμιξάρει ο Γερμανός DJ Tocadisco και την a capella του κομματιού του Love Don't Let Me Go. Αυτό δίνει μια δεύτερη ζωή στο κομμάτι του Νταβίντ, ξεπερνώντας την επιτυχία του πρώτου κομματιού. Πράγματι, ο τίτλος γίνεται μεγάλη επιτυχία (hit) στη διάρκεια του καλοκαιριού στο Ηνωμένο Βασίλειο δίνοντας τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη του να γίνει γνωστός στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα ως μουσικός καλλιτέχνης ηλεκτρονικής μουσικής και οργανωτής συναυλιών ανά τον κόσμο. Ο Νταβίντ Γκετά επιλέχτηκε από τη Μαντόνα γαι να ανοίξει το πρώτο μέρος του Confessions Tour, στις 27 Αυγούστου 2006 στο Paris Bercy.

Ο Νταβίντ Γκετά είναι ο πρώτος Γάλλος καλλιτέχνης που εμαφνίζεται στο εξώφυλλο του αμερικάνικου μουσικού περιοδικού Billboard με τίτλο : "Πώς ένας Γάλλος star της Dance μουσικής άλλαξε το top 40."

Τον Οκτώβριο του 2009, ο Νταβίντ Γκετά επιλέχτηκε για να είναι ο πρέσβης στην Ευρώπη του ηλεκτρονικού παιχνιδιού DJ Hero, που αποτελεί συνέχεια του Guitar Hero, σε πλατινένια έκδοση.

Το 2010, ο Νταβίντ Γκετά ανανεώνει τη συνεργασία του με την Activision και αποτελεί έναν από τους επιλέξιμους DJ στο ηλεκτρονικό παιχνίδι DJ Hero.

Από το έτος 2009, ο Νταβίντ Γκετά αποτελεί έναν από τους πρεσβευτές της εταιρίας ακουστικών Sennheiser. Για τον Ιβάν Μπουαλό, διευθυντή επικοινωνίας της Sennheiser France, είναι ο πλέον διάσημος DJ στη Γαλλία όσο και σε παγκόσμια κλίμακα. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στο κοινό το οποίο στοχεύουμε, την ηλικιακή ομάδα 15-24 ετών, αλλά και τους 25-45 ετών.

Δίσκοι

Pop Life

Η κυκλοφορία του τρίτου του δίσκου με τίτλο Pop Life το 2007 είναι διεθνής. Ο δίσκος πουλάει 530.000 αντίτυπα παγκοσμίως εκ των οποίων τα 300.000 στη Γαλλία. Το Pop Life διακρίνεται από τις προηγούμενες δουλειές του, καθώς για πρώτη φορά συναντάμε γυναίκες ερμηνευτές, μαζί με τον αξεπέρστο Chris Willis (η φωνή του Just A Little More Love και των περισσότερων προηγούμενων μουσικών κομματιών). Το πρώτο single το Love Is Gone αποτελεί το hit των νυχτερινών κέντρων και του ραδιοφώνου για το Καλοκαίρι του 2007. Η επιτυχία αυτού του κομματιού θα έχει μια αρκετά μεγάλη επιτυχία που θα του δώσει τη δυνατότητα να γίνει γνωστό κι εκτός Ευρώπης, κυρίως σε Αμερικανούς DJs. "Το πιο τρελό, είναι πως ξεκίνησαν να παίζουν το Love Is Gone στα hip-hop clubs των ΗΠΑ", αναφέρει ο Νταβίντ Γκετά. "Ήταν εντελώς απρόσμενο. Το Love Is Gone παίχτηκε επίσης στο ραδιόφωνο, από τη Νέα Υόρκη στο Μαϊάμι."

Το Love Is Gone είναι το κομμάτι που απέφερε τα περισσότερα χρήματα το 2008 σύμφωνα με την εταιρεία διαχείρησης πνευματικών δικαιωμάτων Sacem μπροστά από το Relax του Mika και το Double Je του Κριστόφ Βιλέμ. Αυτό εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από το γεγονός πως το Love Is Gone σημείωσε επιτυχία στα νυχτερινά κέντρα παγκοσμίως και συνεπώς απέφερε τεράστια έσοδα από την πώληση των δικαιωμάτων του. Το single Love Is Gone πούλησε 110.500 αντίτυπα στη Γαλλία, και έγινε ασημένιο από το Εθνικό Συνδικάτο Φωνογραφικών Εκδόσεων. Το δεύτερο κομμάτι του δίσκου Pop Life, το Baby When The Light σε συνεργασία με την Αγγλίδα τραγουδίστρια Cozi Costi, έγινε χρυσό από το SNEP με 150.000 να έχουν πωληθεί στα τέλη του 2009, μόλις δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του.

Το 2007, κατατάγεται 10ος στη βαθμολογία του DJ Mag Top 100. Το 2008, αναδεικνύεται 5ος.

One Love

Μια παγκόσμια επιτυχία

 

Στα τέλη του 2008, γράφει τον τέταρτο δίσκο του One Love. Αρκετές αμερικάνικες προσωπικότητες της R'n'B λαμβάνουν μέρος, ανάμεσά τους οι Akon, Kid Cudi, Estelle, Will.I.Am, Ne-yo, Samantha Jade.

Σ'αυτό τον τέταρτο, ο Νταβίντ Γκετά ψάχνει ακόμη περισσότερη ανεξαρτησία : προσπαθεί να ξεφύγει από τις φήμες που κυκλοφορούν σχετικά με την αυθεντικότητα των μουσικών του. Αρχίζει τότε σταδιακά να αποκόπτεται από τον Ζοακίμ Γκαρό, τον παλιό του μουσικό σύντροφο με τον οποίο δούλευε επί εννέα χρόνια (2000-2009). Συνεργάζεται για τον δίσκο με άλλους DJ και μουσικούς παραγωγούς, ανάμεσά τους ο Fred Rister, ο Afrojack, ο Sandy Vee, ο Jean Claude Sindres. Καθώς αρκετοί ήταν οι star που συμμετείχαν σε αυτό, η EMI αποφασίζει να το θέσει σε προτεραιότητα και να βγάλει προς πώληση ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο τον δίσκο. Έτσι ο δίσκος κυκλοφορεί σε περισσότερες από 65 χώρες.

Την ημέρα κυκλοφορίας, το One Love τοποθετείται στη θέση #1 ταυτόχρονα σε 17 χώρες. Ο δίσκος γίνεται διαμαντένιος με περισσότερες από 500.000πωλήσεις αντιτύπων στη Γαλλία και διαμαντένιος δίσκος παγκοσμίως με περισσότερες από 1,5 εκατομμύρια πωλήσεις αντιτύπων παγκοσμίως είτις ο γαλλικός δίσκος μουσικής με τις περισσότερες πωλήσεις παγκοσμίως για το 2009.

Το πρώτο single είναι το When Love Takes Over, ένα τραγούδι πουείναι σε συνεργασία με το πρώην μέλος των Destiny's Child, Kelly Rowland. Για πρώτη φορά, ο Νταβίντ Γκετά βρίσκεται επικεφαλής στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο Νταβίντ Γκετά λαμβάνει τότε με τον Fred Rister, τον συμπαραγωγό αυτού του κομματιού, τα συγχαρητήρια του οργανισμού Sacem.
« Ο Νταβίντ Γκετά γνώρισε μια ιστορική επιτυχία το 2009 στις αμερικάνικες και βρετανικές αγορές », επισημαίνει η Σοφί Μερσιέ, του Bureau Export, του δημόσιου φορέα που έχει αναλάβει τη στήριξη και την προώθηση των Γάλλων καλλιτεχνών στο εξωτερικό.

Τρεις μήνες αργότερα, το single Sexy Bitch φτάνει επίσης την πρώτη θέση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αποτελεί τον πρώτο Γάλλο καλλιτέχνη, που καταφέρνει να έχει δύο single στην πρώτη θέση των πωλήσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Σερζ Γκανσμπούρ, ο Σαρλ Αζναβούρ, ο Mr Oizo και ο Modjo είχαν επίης καταφέρει να γίνουν #1 μέχρι τότε αλλά για μόλις μία φορά .

Τα κομμάτια Gettin' Over You και Club Can't Handle Me φτάνουν επίσης την πρώτη θέση είτις ένα σύνολο τεσσάρων κομματιών στη θέση #1 του Ηνωμένου Βασιλείου .

Επιρροή του δίσκου

Το One Love έχει ένα σημαντικό αντίκτυπο στον κόσμο της ηλεκτρονικής μουσικής, καθώς πρόκειται πράγματι για τον πρώτο δίσκο την παραγωγή του οποίου έχει αναλάβει ένας DJ που είχε τέτοια επιτυχία στη διεθνή μουσική σκηνή. Ο Steve Angello, ένα από τα μέλη της σουηδικής κολεκτίβας DJ Swedish House Mafia, ανέφερε στο περιοδικό DJ Mag πως η επιτυχία του Νταβίντ Γκετά επέτρεψε την καλύτερη γνωριμία με τη διεθνή σκηνή. . Μπόρεσαν έτσι να συνεργαστούν με τον Αμερικανό ράπερ Pharell Williams στο κομμάτι One (your name). "Πάντα ονειρευόμουν να ενώσω τις μουσικές αυτών των δύο κόσμων, το hip-hop και την electro. Αυτό το μείγμα πολιτισμών θα αλλάξει πολλά στη σκηνή της ηλεκτρονικής μουσικής. Βρισκόμαστε σε μια αληθηνή στροφή", εκτίμησε ο Νταβίντ.

"Αυτή η μόδα δείχνει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για αυτό το είδος μουσικής ανά τον κόσμο, εξηγεί ο μουσικολόγος Γκέοφ Ρόμπερτς. Καλλιτέχνες όπως ο Νταβίντ κάνουν την dance music δημοφιλή. Και με την έλευση καλύτερωνημερών, αυτό το φαινόμενο θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο !"

Nothing But The Beat (2011-)

Πριν από την κυκλοφορία του πέμπτου του δίσκου, με τίτλο Nothing But The Beat, ο DJ δοκιμάζει τα μελλοντικά του κομμάτια σε νυχτερινά κέντρα και συναυλίες, όπως το Little Bad Girl σε συνεργασία με τους Taio Cruz και Ludacris. Στις 2 Μαΐου 2011, το πρώτο single Where Them Girls At βγαίνει προς πώληση στην ηλεκτρονική πλατφόρμα νόμιμου κατεβάσματος iTunes. Το βίντεο του κομματιού κυκλοφορεί στις 28 Ιουνίου 2011. Αρκετοί διεθνείς καλλιτέχνες, όπως η Sia Furler, ο will.i.am, η DEV, ο Usher, η Jessie J, ο Akon ή η Nicki Minaj, ανάμεσα σε άλλους, συνεργάζονται στον δίσκο. Αποτελεί τον πρώτο δίσκο του DJ χωρίς τη φωνητική συμμετοχή του Chris Willis. Το Nothing But The Beat κυκλοφόρησε στις 29 Αυγούστου 2011.

Αυτός ο δίσκος έχει ως ιδιαιτερότητα πως αποτελείται από δύο δίσκους, εκτός από την έκδοση των ΗΠΑ. Ο πρώτος αποτελείται από συμπαραγωγές με διεθνείς καλλιτέχνες ενώ ο δεύτερος είναι ένας δίσκος αποκλειστικά instrumental. Ο τελευταίος φιλοξενεί αρκετά μουσικά ρεύματα. Αν οι fans περίμεναν μια επιστροφή στην πηγή της εποχής Ζοακίμ Γκαρό, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο Νταβίντ Γκετά προσανατολίζεται προς άλλα μουσικά στυλ με στόχο να αποδείξει τη δυνατότητά του να φτιάξει μουσικά κομμάτια που να είναι τόσο mainstream όσο και underground.

Ξαναβρίσκουμε περισσότερο κομμάτια σε στυλ French touch που δεν γίνεται να μην θυμίσουν το γαλλικό γκρουπ Daft Punk, ή ακόμη τους Justice. Ολλανδικά κομμάτια όπως είχαμε ακούσει στα τελευταία του live sets, ένας τίτλος break που πολλοί συγκρίνουν με το dubstep, ένα progressive κομμάτι σε συνεργασία με τον Avicii. Αυτό το κομμάτι κατάφερε, για μια ακόμη φορά, να σηκώσει συζήτηση για τη συμμετοχή ή μη του Νταβίντ Γκετά σ'αυτό. Παρόλα αυτά, φαίνεται πως συγκεκριμένα σημεία του κομματιού παραπέμπουν περισσότερο στο μουσικό στυλ του Νταβίντ Γκετά παρά σε αυτό του Avicii. Τέλος, βρίσκουμε ένα κομμάτι σε στυλ Acid House που παραπέμπει στο γκρουπ Logic που ο Νταβίντ Γκετά και ο Ζοακίμ Γκαρό είχαν στήσει μαζί.

Η κριτική αυτού του δίσκου υπήρξε μοιρασμένη: αν γενικά ο πρώτος δίσκος κριτικάρεται εκτός από τον τίτλο Titanium, ο δεύτερος δίσκος διχάζει : ορισμένοι τον "υμνούν" και άλλοι τον χαρακτηρίζουν ως μια κακοφτιαγμένη αντιγραφή της μουσικής του γκρουπ Daft Punk.

Στη διάρκεια του καλοκαιριού του 2012, και συγκεκριμένα την 1η Ιουνίου, ο Νταβίντ Γκετά εμφανίστηκε ζωντανά με τους Nicky Romero και Nervo στο Alexandra Palace του Λονδίνου.

Μια επανέκδοση του Nothing but the Beat, υπό τον τίτλο Nothing But The Beat 2.0, κυκλοφόρησε στις 7 Σεπτεμβρίου 2012. Το πρώτο single αυτού του δίσκου, ήταν το "She Wolf (Falling to Pieces)" για το οποίο ο Γκετά συνεργάστηκε, και πάλι, με τη Sia. Το επόμενο single από τον συγκεκριμένο δίσκο ανακοινώθηκε από τον Γκετά πως θα ήταν το κομμάτι "Just One Last Time" στο οποίο συνεργάστηκε για τα φωνητικά με τον Taped Rai.

Επίσης, συνέθεσε, παρήγαγε και συμμετείχε στον έβδομο δίσκο της Rihanna με τίτλο "Unapologetic", την οποία θα συνοδεύσει στην ευρωπαϊκή της περιοδεία, στα πλαίσια του Diamonds World Tour.