Ναπάλμ: εμπρηστικό όπλο

Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως εμπρηστικός μηχανισμός και αργότερα ως όπλο κατά προσωπικού, καθώς το εύφλεκτο υλικό που περιέχει κολλάει στο δέρμα και προκαλεί σοβαρά εγκαύματα όταν καίγεται. Οι ναπάλμ αναπτύχθηκαν το 1942 σε ένα μυστικό εργαστήριο στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, από μια ομάδα με επικεφαλής τον χημικό Λούις Φίσερ. Χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στο ευρωπαϊκό θέατρο του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης εκτεταμένα στον ελληνικό εμφύλιο, στον πόλεμο της Κορέας και στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Ο όρος «ναπάλμ» προκύπτει από το συνδυασμό των ονομάτων δύο συστατικών του παράγοντα αύξησης ιξώδους, των συγκαταβυθισμένων αλάτων των αργιλίου του ναφθενικού και του παλμιτικού οξέως. Η ναπάλμ Β είναι μια πιο σύγχρονη μορφή της ναπάλμ, αλλά με διαφορετική χημική σύνθεση, ωστόσο αναφέρεται επίσης ως ναπάλμ.

•   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Napalm στο Wiki Commons