Ο Κωνσταντής Αταλιώτης (Φισίνη Λήμνου, 1862 - 1942) ήταν περίφημος Έλληνας λιθοξόος από τη Λήμνο.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Κωνσταντής Αταλιώτης | |
---|---|
Γέννηση | 1862 Φισίνη Λήμνου |
Θάνατος | 1942 |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Ιδιότητα | γλύπτης |
Ο Κωνσταντής Αταλιώτης γεννήθηκε στη Φισίνη το 1862 περίπου. Ο πατέρας του ονομαζόταν Χρυσάφης Τριανταφύλλου αλλά επειδή είχε εργαστεί στην Αττάλεια της Μικρασίας του έμεινε το παρωνύμιο Αταλιώτης, από όπου προήλθε και το επώνυμο.
Ο Αταλιώτης εργαζόταν από μικρός σε συντεχνίες οικοδόμων στα μικρασιατικά παράλια, κυρίως στη Σμύρνη και στο Αϊβαλί. Σιγά σιγά έμαθε την τέχνη του πετρά αλλά και του πελεκάνου. Δηλαδή έμαθε όχι μόνο να χτίζει την πέτρα (πετράς) αλλά να τη λαξεύει κιόλας (πελεκάνος – λιθοξόος). Ήταν αυτοδίδακτο ταλέντο. Ήταν πολύ παρατηρητικός και αντέγραφε σε μεγάλα χαρτιά σχέδια οικιών, καμπαναριών, ναών, κρηνών κλπ από χωριά και πόλεις που εργαζόταν και τα μετέφερε στη Λήμνο. Την πληροφορία αυτή έδωσε ο ίδιος στο Γερμανό περιηγητή Fredrich, το 1904, όταν εκείνος θαύμασε το νεόκτιστο καμπαναριό του ναού των Καμινίων και τον ρώτησε πού είχε βρει το σχέδιο.
Όταν αναλάμβανε να χτίσει ένα μεγάλο έργο, συνήθως κάποιο καμπαναριό, το σχεδίαζε με κάρβουνο στο έδαφος και στη συνέχεια λατόμευε τις πέτρες που απαιτούνταν και το έχτιζε. Τις πέτρες έκοβε από τη θέση Κομμένο Βουνό, κοντά στον Άγιο Σώζο. Από εκεί τις μετέφερε με ένα βοϊδάμαξο. Πρώτα λατόμευε τους σοβέδες, δηλαδή τα μεγάλα μονοκόμματα κομμάτια, τα οποία προόριζε για κίονες, πρέκια ή παραστάδες, και τις γωνιές, με ένα ειδικό μεταλλικό εργαλείο, τη γωνιά. Αφού λάξευε τα κομμάτια που είχε σχεδιάσει, στη συνέχεια τα αρμολογούσε με χυμένο μολύβι.
Από το 1892 περίπου, που παντρεύτηκε τη Μαρία Κατακουζηνού από τη Φισίνη, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο χωριό του και απέκτησε έξι παιδιά. Το 1938 επισκέφτηκε το σπίτι του, που είχε κτίσει ο ίδιος, ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας, όταν μελετούσε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του νησιού σταλμένος από την Ακαδημία Αθηνών. Το φωτογράφισε, το σχεδίασε και δημοσίευσε σχέδια και φωτογραφίες στην εργασία του «Η λαϊκή οικοδομία της Λήμνου». Το σπίτι αυτό υπάρχει ακόμα στη Φισίνη και ανήκει στη Σοφία Γ. Πούλιου, εγγονή του Αταλιώτη από τη θυγατέρα του, την Ευλαλία Αν. Ψάρρα.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Αταλιώτης έχασε το φως του, με αποτέλεσμα να πέσει από τον εξώστη του σπιτιού του και να τραυματιστεί σοβαρά. Στη συνέχεια κατάπεσε και πέθανε το 1942 σε ηλικία 80 ετών περίπου.
Κατασκεύασε τα καμπαναριά των εξής ναών στη Λήμνο:
Επίσης, έκτισε το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Μούδρου (1928-31), σπίτια, κρήνες, ηρώα κ.ά.
This article uses material from the Wikipedia Ελληνικά article Κωνσταντής Αταλιώτης, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Το περιεχόμενο είναι διαθέσιμο υπό CC BY-SA 4.0 εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Ελληνικά (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.