Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1871

Μετά την παραίτηση του «Υπουργείου Ζαΐμη», ο βασιλιάς κάλεσε τους αρχηγούς των 3 μεγαλύτερων παρατάξεων και τους ζήτησε να συνεργαστούν σε μια απο κοινού κυβέρνηση. Ο Δεληγεώργης αρνήθηκε και αποσύρθηκε και έτσι σχημάτισε κυβέρνηση ο Δημήτριος Βούλγαρης με την υποστήριξη του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, ( στην παράταξη του οποίου παραχωρήθηκαν δύο υπουργεία, το «Οικονομικών» και το «Ναυτικών»). Ταυτόχρονα αποφασίστηκε η διεξαγωγή νέων εκλογών και στις 27 Δεκεμβρίου, ο βασιλιάς Γεώργιος με διάταγμά του διέλυσε την Βουλή και προκήρυξε εκλογές που θα άρχιζαν στις 26 Φεβρουαρίου 1872 και θα τελείωναν στις 29.
Μετά τις εκλογές η κυβέρνηση Βούλγαρη κατέλαβε τις 90 από τις 190 βουλευτικές έδρες και ο υποψήφιος πρόεδρος του κυβερνητικού κόμματος Σπυρίδων Σπυρομήλιος, εκλέχτηκε με συντριπτική πλειοψηφία (156 ψήφοι υπέρ, σε σύνολο 159).

Έβδομη κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη

Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	25 Δεκεμβρίου 1871
Ημερομηνία διάλυσης	8 Ιουλίου 1872
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Δημήτριος Βούλγαρης
Συνολικός αριθμός Μελών	7
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	κυβέρνηση πλειοψηφίας
Ιστορία
Εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1872
Απερχόμενες εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1869
Θητεία νομοθετικού σώματος	5 Ιουνίου 1869 - 27 Δεκεμβρίου 1871 (Γ' κοινοβουλευτική περίοδος) 24 Μαρτίου 1872 - 12 Ιουλίου 1872 (Δ' κοινοβουλευτική περίοδος)
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη 1871
Διάδοχη	Κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγεώργη 1872

Η επέμβαση των Ανακτόρων στο ζήτημα του Λαυρίου, οδήγησε τον Βούλγαρη σε αντιπαράθεση με τον βασιλιά και τον ώθησε να υποβάλλει την παραίτησή του αν και εξακολουθούσε να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της Βουλής. Ο ίδιος ο Βούλγαρης αναφέρει χαρακτηριστικά κατά την ομιλία του στο Κοινοβούλιο : «...πάντες γιγνώσκετε, ότι το υπουργείον είχε την τιμήν ν'απολαμβάνη πλήρη την εμπιστοσύνην και την συνδρομήν του κοινοβουλίου. Η παραίτησίς του προήλθεν εξ άλλης αιτίας. Το Υπουργείον μεταξύ των έργων του είχε και το ζήτημα του Λαυρίου. Εις αυτό η Κυβέρνησις ησχολείτο, προσπαθούσα να λύση και απαλλάξη τον τόπον της υποθέσεωςσπουδαίας και σκανδαλώδους, ειργάζετο επί του ζητήματος τούτου και ητοιμάζετο να φέρη εις την Βουλήν μίαν πρότασιν, όπως απαλλαχθή ο τόπος των απαιτήσεων του κυρίου Σερπιέρη...Καταγινομένου του Υπουργείου εις τούτο και εις άλλα ακόμη έργα εξωτερικής σπουδαιότητος, η Α.Μ. ο βασιλεύς εφρόνει, ότι έπρεπε το Υπουργείον να επισπεύση την εισαγωγήν του ζητήματος τούτου...Επιμένοντος δε του βασιλέως εις την άμεσον διεξαγωγήν του ζητήματος... επήλθε διαφωνία του Υπουργείου προς Αυτόν, διότι δεν ηδυνάμεθα να ενδώσωμεν και ενομίσαμεν, ότι έπρεπε να επιμείνωμεν, καθόσον η ευθύνη ημάς και μόνον εβάρυνεν...»

• «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Δημήτριος Βούλγαρης

• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Δημήτριος Βούλγαρης
• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Βασίλειος Νικολόπουλος
• «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος
• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: ο ταγματάρχης Ιωάννης Δράκος
• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Αγαμέμνων Μεταξάς

- αντικαταστάθηκε στις 30 -6 - 1872, προσωρινά, από τον Γεώργιο Μπούμπουλη

• «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Ανδρέας Νοταράς
• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Γεώργιος Μπούμπουλης