Κατάλογος Των Κοντινότερων Αστέρων Και Φαιών Νάνων

Υπάρχουν, εκτός από τον Ήλιο, 52 αστέρες, απλοί ή πολλαπλοί (συστήματα δύο η περισσότερων αστέρων) που σήμερα είναι γνωστό ότι βρίσκονται μέσα σε αυτό το όριο. Μετρώντας ως ξεχωριστούς αστέρες, όπως και είναι στην πραγματικότητα, τα μέλη των συστημάτων, πρόκειται για ένα σύνολο 59 αστέρων που βρίσκονται στην Κύρια Ακολουθία (από τους οποίους οι 50 είναι ερυθροί νάνοι) και 4 λευκοί νάνοι. Εκτός αυτών, υπάρχουν και 11 φαιοί νάνοι (υποαστρικά σώματα με μάζα υπερδωδεκαπλάσια αυτής του Δία) σε απόσταση μικρότερη των 5 παρσέκ. Παρά τη σχετικά μεγάλη εγγύτητα αυτών των σωμάτων στη Γη, μόνο εννέα από αυτά έχουν φαινόμενο μέγεθος μικρότερο του 6,5, πράγμα που σημαίνει ότι μόλις το 13% περίπου αυτών μπορούν να παρατηρηθούν με γυμνό μάτι. Εκτός του Ήλιου, μόνο τρεις είναι αστέρες πρώτου μεγέθους: οι Άλφα Κενταύρου, Σείριος και Προκύων. Το σύνολο των εγγύτερων αστέρων βρίσκονται στο εσωτερικό της Τοπικής Φυσαλίδας, μιας περιοχής μέσα στον σπειροειδή βραχίονα Ωρίωνος-Κύκνου του Γαλαξία μας.

Με βάση τα πλέον πρόσφατα αποτελέσματα από τη διαστημική αποστολή Gaia (Απρίλιος 2018), εκτιμάται ότι 694 αστέρες θα πλησιάσουν ενδεχομένως το Ηλιακό Σύστημα σε απόσταση μικρότερη των 5 παρσέκ μέσα στα επόμενα 15 εκατομμύρια έτη. Από αυτούς, οι 26 έχουν μεγάλη πιθανότητα να πλησιάσουν τη Γη στο 1,0 παρσέκ (3,26 έτη φωτός) ή λιγότερο και τα 7 σε απόσταση μικρότεροη του 0,5 παρσέκ. Αυτοί οι αριθμοί είναι πιθανώς πολύ μεγαλύτεροι, καθώς χρειάζεται να μετρηθούν αστρομετρικά δεδομένα για τεράστιο αριθμό αστέρων: ένας αστέρας που θα μας πλησιάσει σε 10 εκατομμύρια έτη και κινείται με τυπικές ταχύτητες ως προς τον Ήλιο (20 ως 200 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο), θα βρίσκεται σήμερα σε απόσταση 600ως 6.000 έτη φωτός, με εκατομμύρια αστέρες να βρίσκονται σήμερα πιο κοντά. Το πλησιέστερο πέρασμα στον Ήλιο και στη Γη που έχει προβλεφθεί μέχρι σήμερα είναι αυτό του πορτοκαλί νάνου αστέρα Gliese 710 (HIP 89825), ο οποίος έχει το 60% της ηλιακής μάζας. Προβλέπεται να περάσει 19.300 ± 3.200 AU (0,305 ± 0,051 έτη φωτός) από τον Ήλιο και τη Γη 1,28 εκατομμύρια έτη μετά από σήμερα, αρκετά κοντά ώστε να διαταράξει το Νέφος του Όορτ.

Οι αστέρες που είναι ορατοί με γυμνό μάτι σημειώνονται με το φαινόμενο μέγεθός τους σε γαλάζιο πλαίσιο. Οι φασματικοί τύποι των αστέρων και των φαιών νάνων σημειώνονται σε πλαίσιο με το χρώμα που αντιστοιχεί στον συγκεκριμένο τύπο. Πολλοί φαιοί νάνοι δίνονται με το υπέρυθρο (φίλτρο J) μέγεθός τους αντί του οπτικού (V). Κάποιες από τις αποστάσεις και παραλλάξεις που δίνονται, αντιστοιχούν σε προκαταρκτικά αποτελέσματα.

 

Ο αστέρας Ρος 248, σήμερα σε απόσταση 10,3 έτη φωτός, έχει ακτινική ταχύτητα −81 km/sec. Σε περίπου 31.000 χρόνια ίσως να είναι ο κοντινότερος στη Γη επί αρκετές χιλιετίες, με ελάχιστη απόσταση 3,02 έτη φωτός σε 36.000 χρόνια. Ο Gliese 445, σήμερα σε απόσταση 17,6 έτη φωτός, έχει ακτινική ταχύτητα −119 km/sec. Σε περίπου 40.000 χρόνια θα είναι ο κοντινότερος αστέρας για μία περίοδο αρκετών χιλιάδων ετών.

• Κατάλογος των φωτεινότερων αστέρων
• Διαστρικό ταξίδι

• "The 100 nearest star systems", Research Consortium on Nearby Stars (αγγλικά)

• «NStars database». Northern Arizona University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2005.  (αγγλικά)
• «Map of the 25 nearest star systems». NASA. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2005.  (αγγλικά)
• «Notable Nearby Stars». SolStation. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2005.  (αγγλικά)
• «Cool stars in the solar Neighbourhood». D. Montes, UCM. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2005.  (αγγλικά)
• The dynamics of the closest stars (αγγλικά)
• Takeda, G.· E.B. Ford· A. Sills· F.A. Rasio· D.A. Fischer· J.A. Valenti (2006). «Structure and Evolution of Nearby Stars with Planets II. Physical Properties of ~ 1000 Cool Stars from the SPOCS Catalog». California & Carnegie Planet Search. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2006.  (αγγλικά)
• Nearest Stars 3D View (αγγλικά)
• Table 4 "The Census of Stars and Brown Dwarfs within 8 Parsecs of the Sun" in Kirkpatrick et al. (2012) Further Defining Spectral Type “Y” and Exploring the Low-massEnd of the Field Brown Dwarf Mass Function, http://arxiv.org/pdf/1205.2122v1.pdf (αγγλικά)