Εριμένα

Ο Εριμένα ήταν ο διάδοχος του Σαρντούρι Γ΄ και ο πατέρας του Ρούσα Γ΄ που κυβέρνησε την Ουραρτού την περίοδο (629 π.Χ.-615 π.Χ.). Δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τον Εριμένα. Το όνομα του καταγράφεται σε επιγραφή που βρέθηκε από τον Χόρμουζτ Ρασάμ σε μπρούτζινη πινακίδα στο Τόπρα-καλλέ (1880), βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο. Το βασίλειο των Ουραρτίων δέχτηκε πολλές επιθέσεις από την Βαβυλωνία υπό την βασιλεία του Ναβοπολάσσαρ με αποτέλεσμα την παρακμή του. Υπάρχουν πολλές ερμηνείες σχετικά με την άνοδο του Εριμένα στον θρόνο. Ο Ίγκορ Μ. Ντιάκονοφ πιστεύει ότι ήταν αδελφός του Σαρντούρι Γ΄, τον διαδέχθηκε ο ίδιος στον θρόνο επειδή ο γιος του Σαρντούρι Δ΄ ήταν ακόμα ανήλικος. Ο Εριμένα έμεινε επίσης γνωστός από μια επιγραφή ενός από τους κυβερνήτες του, διατηρήθηκε σε μία πέτρινη πινακίδα από το Καρμίρ-Μπλουρ. Τα επόμενα χρόνια ο Χαρουτγιουνιάν εξετάζοντας προσεκτικότερα τα δεδομένα της πινακίδας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν προκύπτει από πουθενά ότι ήταν διάδοχος του Σαρντούρι Γ΄, ανέβηκε κανονικά στον θρόνο μετά τον θάνατο του Σαρντούρι Δ΄.

Εριμένα
Επιγραφή σε ασπίδα με το όνομα του Εριμένα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	6ος αιώνας π.Χ.
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Τέκνα	Ρούσα Γ΄
Γονείς	Ρούσα Β΄
Αδέλφια	Σαρντούρι Δ΄ Σαρντούρι Γ΄
δεδομένα

Άλλες θεωρίες αναφέρουν τον Εριμένα ως γιο του Σαρντούρι Δ΄ και άλλες ότι ανατράπηκε από τον Σαρντούρι Δ΄ που έγινε ο ιδρυτής μιας νέας δυναστείας. Δεν απουσιάζει και η πιθανότητα να ανατράπηκε ο Σαρντούρι Δ΄ από τον Ρούσα Γ΄ γιο του Εριμένα και ο ίδιος ο Εριμένα να μην υπήρξε ποτέ βασιλιάς. Οι σύγχρονοι ιστορικοί δεν έχουν πολλές πληροφορίες από τις πηγές για να λύσουν τα αινίγματα. Στις αρχές του 20ου αιώνα ο Ιβάν Μεσχανίνοφ διατύπωσε την άποψη ότι το πατρώνυμο του Ρούσα Γ΄ δεν προέρχεται από το "Εριμένα" αλλά από το εθνώνυμο του λαού των Αρμενίων "Αρμένα". Με την ίδια άποψη συμφώνησε και ο Άγγλος ιστορικός Ρίτσαρντ Ντέιβιντ Μπάρνετ αλλά αργότερα απορρίφθηκε με τα νέα δεδομένα. Οι απόψεις αυτές έχουν δημιουργήσει πολλούς θρύλους ότι το 620 π.Χ. είχε ήδη ανέβει στον θρόνο της Ουραρτού η εθνική δυναστεία των Αρμενίων, οι σύγχρονοι ιστορικοί ωστόσο τους απέρριψαν. Ο Ρόμπερτ Χ. Χιούσεν σημειώνει ότι υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στον Εριμένα και στην θρυλική φυσιογνωμία "Αρμενάκ" που καταγράφει ο εθνικός ιστορικός των Αρμενίων Μοβσές Χορενατσί.

• Arutyunyan N. V. Some questions of the last period of the history of Urartu // Ancient East, Publishing House of the Academy of Sciences of the Armenian SSR, Yerevan, No. 2, 1976
• Areshian, Gregory E. (2019). Pavel S. Avetisyan; Roberto Dan; Yervand H. Grekyan (eds.). Bisotun, 'Urartians' and 'Armenians' of the Achaemenid Texts. Oxford: Archaeopress.
• Barnett, Richard (1928). John Bagnell Bury; John Bernard Bury; Martin Percival Charlesworth; Stanley Arthur Cook (eds.). Urartu (2 ed.). Cambridge: Cambridge University Press.
• Chahin, Mack (2001). The Kingdom of Armenia: A History (2 ed.). England: Routledge.
• Dyakonov I. M. The last years of the Urartian state according to the Assyrian-Babylonian sources // Bulletin of Ancient History No. 2, 1951
• Gérard Dédéyan (2007). History of the Armenian people. Toulouse: Éditions Privat.
• Harutyunyan N.V. Biainili (Urartu), Publishing House of the Academy of Sciences of the Armenian SSR, Yerevan, 1970
• Meshchaninov I. I. To the analysis of the name of Erimen // Language and thinking, vol. 1, Leningrad, 1933
• R.D. Barnett. Urartu // Edwards IES, Gadd CJ, Hammond NGL, Boardman J. Cambridge Ancient history. - London: Cambridge University Press, 1982.
• Piotrovsky B. B. Kingdom of Van (Urartu), Eastern Literature Publishing House, Moscow, 1959