Αδρενόχρωμα: χημική ένωση

Τη δεκαετία του 1950, αρχίζοντας το 1952 προτάθηκε ότι η συσσώρευση αδρενοχρώματος προκαλεί διαταραχές αντίληψης που μοιάζουν με ψύχωση και ότι σχετίζεται με τη σχιζοφρένεια, και πρότειναν τη χρήση νιασίνης και βιταμίνης D για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας, προχωρώντας σε πειράματα μικρής κλίμακας τα οποία έδειξαν όφελος. Περαιτέρω έρευνες όμως, από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η οποία βρήκε συστηματικά λάθη στην έρευνα, και περαιτέρω μελέτες απέτυχαν να βρουν όφελος. Μελέτες στα τέλη της δεκαετίας του 1990 βρέθηκε ότι το αδρενόχρωμα ίσως απαντάται φυσικά σε περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με το μεταιχμιακό σύστημα.

Το αδρενόχρωμα αναφέρεται από τον Άλντους Χάξλεϊ στο βιβλίο του 1954 Oι πύλες της αντίληψης, στο βιβλίο του Άντονι Μπέρτζες Το Κουρδιστό Πορτοκάλι (1962) ως παραισθησιογόνο ναρκωτικό. Στο μυθιστόρημα του Χάντερ Τόμσον Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας (1971) αναφέρεται ως παραισθησιογόνο ναρκωτικό, το οποίο πρέπει να ληφθεί από τα επινεφρίδια ζωντανού ανθρώπου για να είναι καλής ποιότητας. Η σκηνή χρήσης αδρενοχρώματος μεταφέρθηκε και στην κινηματογραφική μεταφορά του 1998. Το αδρενόχρωμα αποτελεί κομμάτι διαφόρων θεωριών συνωμοσιών, όπως η QAnon και το Pizzagate.