Ίρμα Γκρέζε

Οι κρατούμενοι του Άουσβιτς την αποκαλούσαν «η ύαινα του Άουσβιτς».

Ίρμα Γκρέζε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Irma Grese (Γερμανικά)
Γέννηση	07 Οκτωβρίου 1923 (1923-10-07) Wrechen
Θάνατος	13 Δεκεμβρίου 1945 (22 ετών) Hamelin Prison
Αιτία θανάτου	απαγχονισμός
Συνθήκες θανάτου	θανατική ποινή
Παρατσούκλι	die Hyäne von Auschwitz
Χώρα πολιτογράφησης	Γερμανία Δημοκρατία της Βαϊμάρης Ναζιστική Γερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	βασανιστής φρουρός στρατοπέδου συγκέντρωσης νοσηλεύτρια
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματος	δολοφονία έγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Σούτσσταφφελ
Πόλεμοι/μάχες	Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

H Γκρέζε καταδικάστηκε σε θάνατο στη δίκη του Μπέλζεν για εγκλήματα που αφορούσαν κακομεταχείριση και δολοφονία κρατουμένων που διαπράχθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Άουσβιτς και Μπέργκεν-Μπέλζεν. Η Γκρέζε ήταν η νεότερη γυναίκα που εκτελέστηκε σύμφωνα με τη βρετανική νομοθεσία του 20ού αιώνα.

Ο πατέρας της Ίρμα Γκρέζε ήταν ο Άλφρεντ Γκρέζε, ένας εργάτης σε αγρόκτημα και μέλος του NSDAP από το 1937.Επιπλέον είχε τέσσερα αδέλφια (2 αδερφές και 2 αδερφούς). Το 1936 η μητέρα της ,Μπέρτα ,αυτοκτόνησε, αφού ανακάλυψε ότι ο Άλφρεντ είχε σχέση με την κόρη ενός τοπικού ιδιοκτήτη παμπ. Μετά το θάνατο της ο πατέρας της Ίρμα ξαναπαντρεύτηκε.

Η ίδια εγκατέλειψε το σχολείο το 1938, σε ηλικία 15 ετών, και εργάστηκε ως βοηθός νοσοκόμας στο σανατόριο των SS.

Μέχρι τα εφηβικά της χρόνια είχε δραστηριοποιηθεί ενεργά στη νεολαία του Χίτλερ και στην ένωση κοριτσιών της Γερμανίας. Πριν από τα 18α γενέθλιά της, μετακόμισε στην εκπαιδευτική βάση των Γυναικών Βοηθών των Ες-Ες, η οποία βρισκόταν κοντά στο Ράβενσμπρικ, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για γυναίκες.

Το 1942 άρχισε να εργάζεται εθελοντικά ως φύλακας στο Ράβενσμπρικ. Το 1942 έγινε Aufseherin και το Μάρτιο του 1943 στάλθηκε για εργασία στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Μετά από ένα χρόνο προήχθη σε Rapportführerin, τη δεύτερη υψηλότερη δυνατή θέση για γυναίκες φύλακες στρατοπέδων συγκέντρωσης. Είναι γνωστό ότι συμμετείχε σε διαλογές κρατουμένων για τους θαλάμους αερίου όσο καιρό βρισκόταν στο Άουσβιτς. Στις αρχές του 1945 συνόδευσε κρατουμένους από το Άουσβιτς στο Ραβένσμπρικ κατά τη διάρκεια εκκένωσης του στρατοπέδου. Τον Μάρτιο του 1945 μεταφέρθηκε στο Μπέργκεν-Μπέλσεν μαζί με έναν μεγάλο αριθμό κρατουμένων από το Ράβενσμπρικ.

Συνελήφθη μαζί με τον διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Μπέργκεν - Μπέλζεν, Γιόζεφ Κράμερ, από τους Βρετανούς στις 17 Απριλίου 1945.

 

Η Γκρέζε ήταν μεταξύ των 44 ατόμων που κατηγορήθηκαν για εγκλήματα πολέμου στη δίκη του Μπέλζεν. Η δίκη ξεκίνησε στις 17 Σεπτεμβρίου 1945 στο Λύνεμπουργκ και ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 1945. Η ίδια είχε ως κύριο συνήγορό της τον ταγματάρχη L. Cranfield.

Οι κατηγορίες εναντίον της αφορούσαν την κακομεταχείριση και τη δολοφονία κρατουμένων στα στρατόπεδα, συμπεριλαμβανομένων πυροβολισμών και σαδιστικών ξυλοδαρμών με μαστίγια.

Στο δικαστήριο η Γκρέζε κατέθεσε το ιστορικό της:

«Γεννήθηκα στις 7 Οκτωβρίου 1923. Το 1938 εγκατέλειψα το δημοτικό σχολείο και δούλεψα για έξι μήνες σε ένα αγρόκτημα, μετά από το οποίο δούλευα σε ένα κατάστημα στο Λίχεν για έξι μήνες. Όταν ήμουν 15, πήγα σε σανατόριο στο Χόενλιχεν, όπου έμεινα για δύο χρόνια. Προσπάθησα να γίνω νοσοκόμα, αλλά αντ' αυτού με έστειλαν να εργαστώ σε γαλακτοκομείο στο Φίρστενμπεργκ. Τον Ιούλιο του 1942, προσπάθησα πάλι να γίνω νοσοκόμα, αλλά με έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρικ, αν και διαμαρτυρήθηκα για αυτό. Έμεινα εκεί μέχρι τον Μάρτιο του 1943 όταν πήγα στο στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Έμεινα στο Άουσβιτς μέχρι τον Ιανουάριο του 1945.»

Οι επιζώντες μπόρεσαν να δώσουν λεπτομερείς μαρτυρίες σχετικά με δολοφονίες, βασανιστήρια, φρικαλεότητες και σεξουαλικές επιθέσεις στις οποίες η Ίρμα συμμετείχε κατά τη διάρκεια των ετών της στο Άουσβιτς και στο Μπέργκεν-Μπέλζεν. Υπήρξαν μαρτυρίες για σαδιστικές επιθέσεις, ξυλοδαρμούς και αυθαίρετους πυροβολισμούς των κρατουμένων, καθώς και διαλογή κρατουμένων για να θανατωθούν στους θαλάμους αερίων.

Η Γκρέζε φέρεται να φορούσε βαριές μπότες συνήθως και είχε μαστίγιο και πιστόλι. Οι μάρτυρες δήλωσαν ότι χρησιμοποιούσε τόσο σωματικές όσο και συναισθηματικές μεθόδους για να παρενοχλεί τους κρατουμένους. Ισχυρίστηκαν επίσης ότι χτύπησε μερικές γυναίκες μέχρι θανάτου. Κατηγορήθηκε επίσης ότι έφτιαχνε λάμπες από το δέρμα νεκρών Εβραίων.

Μετά από δίκη πενήντα τριών ημερών, η Γκρέζε καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού,μαζί με δύο άλλες φύλακες στρατοπέδων συγκέντρωσης, τη Γιοχάννα Μπόρμαν και τη Ελίζαμπεθ Φόλκενρατ και οκτώ άνδρες για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο Άουσβιτς και το Μπέλζεν.

Καθώς διαβάζονταν οι ετυμηγορίες, η Γκρέζε ήταν ο μόνη καταδικασμένη που παρέμενε εριστική. Η επακόλουθη έφεσή της απορρίφθηκε.

Σύμφωνα με τη Wendy Adele-Marie Sarti, το βράδυ πριν από την εκτέλεση, η Γκρέζε τραγουδούσε ναζιστικά τραγούδια μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες μαζί με τη Γιοχάννα Μπόρμαν.

Την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 1945 στη φυλακή του Χάμελιν ,η Γκρέζε οδηγήθηκε στην αγχόνη. Οι γυναίκες εκτελέστηκαν μεμονωμένα με απαγχονισμό και στη συνέχεια οι άνδρες ανά δυάδες. Ο αρχιλοχίας του συντάγματος Ρίτσαρντ Άντονι Ο'Νιλ, ο οποίος βοήθησε τον Βρετανό εκτελεστή, Άλμπερτ Πιέρποιντ δήλωσε αργότερα:

«Στις 9.34 π.μ. μπήκε στο θάλαμο εκτέλεσης, κοίταξε για μια στιγμή τους αξιωματούχους που στέκονταν γύρω της, και μετά περπάτησε στο κέντρο της παγίδας, όπου είχε μαρκαριστεί και στάθηκε σε αυτό το σημάδι πολύ σταθερά, και καθώς έβαλα την άσπρη κουκούλα πάνω από το κεφάλι της, είπε με αδύναμη φωνή, «Schnell» (γρήγορα). Η παγίδα άνοιξε και ο γιατρός που με ακολούθησε κάτω την κήρυξε νεκρή. Μετά από είκοσι λεπτά το σώμα αφαιρέθηκε από το σχοινί και τοποθετήθηκε σε φέρετρο έτοιμο για ταφή.»