Novi Zeland

Sastoji se od dva velika ostrva ‒ Severnog i Južnog ‒ kao i većeg broja manjih ostrva. Zvanično ime države na maorskom je Aotearoa, što se često prevodi kao „Zemlja dugog belog oblaka“. Novi Zeland je geografski najizolovanija država na svetu. Najbliži sused, Australija, udaljena je 1.500 kilometara severozapadno od glavnih ostrva, preko Tasmanovog mora. Jedina značajnija kopnena masa ka jugu je Antarktik, ka severu su Nova Kaledonija, Fidži i Tonga.

Novi Zeland New Zealand (engleski) / Aotearoa (maorski)
Zastava Grb
Državna himna: "God Defend New Zealand" • "God Save the King"
Glavni grad		Wellington 41°17′0″S, 174°27′0″E
Najveći grad		Auckland
Službeni jezici		engleski (95.9%) maorski (4.2%) NZL znakovni jezik (0.6%)
Vlada		Unitarna parlamentarna ustavna monarhija
-	Monarh	Charles III
-	Generalni guverner	Cindy Kiro
-	Premijer	Christopher Luxon
Zakonodavno tijelo		Parlament (Predstavnički dom)
Nezavisnost od Ujedinjenog Kraljevstva
-	Odgovorna vlada	7. svibnja 1856.
-	Dominion	26. rujna 1907.
-	Usvojen Statut	25. studenog 1947.
-	De iure nezavisnost	10. prosinca 1947.
Površina
-	Ukupno	268,021 km2 (75.)
-	Voda (%)	1.6%
Stanovništvo
-	Procjena za 2016.	4,697,880 (123.)
-	Popis iz 2013.	4,242,048
-	Gustoća	17.2/km2 (205.)
BDP (PPP)		procjena za 2016.
-	Ukupno	$173.2 mlrd.
-	Per capita	$36,950
BDP (nominalni)		procjena za 2016.
-	Ukupno	$169.9 mlrd.
-	Per capita	$36,254
Gini (2014)		33.0 srednji
HDI		▲ 0.913 jako visok • 9.
Valuta		novozelandski dolar (NZD)
Vremenska zona		NZST (UTC+12)
-	Ljeti (DST)	NZDT (UTC+13)
Format datuma		dd/mm/gggg
Pozivni broj		+64
Web domena		.nz

Zbog svoje izolovanosti Novi Zeland je jedno od poslednje naseljenih mesta na planeti. Tokom ove izolacije razvijen je karakterističan diverzitet flore i faune. Najznačajniji je veliki broj jedinstvenih ptica, od kojih su mnoge izumrle dolaskom ljudi i sisara. Sa umerenom morskom klimom, zemljište je uglavnom pokriveno šumom. Raznovrsnu topografiju zemlje čine i oštri planinski vrhovi koji su rezultat tektonskog pomeranja tihookeanske i indo-australijske ploče.

Polinežani su naselili teritoriju današnjeg Novog Zelanda između 1250. i 1300. godine, pritom razvivši karakterističnu Maori kulturu. Prvi kontakt Evropljana je bio 1642. kada je do obala doplovio Abel Tasman. Pojava krompira i musketa je dovela do preokreta u maorskom načinu života, i kao posledica nastupili su međuplemenski Musketni ratovi. Britanska imperija i Maori su 1840. potpisali Ugovor iz Vajtangija kojim je Novi Zeland posao britanska kolonija, a Maori su dobili zaštitu od nadolazećih francuskih kolonizatora i samovolje kolonijalnih kompanija. Usledio je priliv velikog broj imigranata iz Evrope što je dovelo do brojnih sukoba i naposletku Novozelandskih ratova, posle kojih je došlo do masovne konfiskacije maorske imovine. Ekonomske krize su pratili periodi političke reforme, žene su dobile puno pravo glasa tokom devedesetih godina 19. veka, a od tridesetih godina 20. veka formirana je socijalna država blagostanja. Nakon Drugog svetskog rata, Novi Zeland se priključio ANZUS paktu zajedno sa SAD i Australijom, ali je ugovor kasnije suspendovan od strane SAD kada je Novi Zeland proglasio svoju teritoriju za slobodnu zonu od nukelarne energije i obnovljen je tek 2010. Novi Zeland je deo dogovora UKUSA o deljenju obaveštajnih podataka između država anglosfere — Ujedinjenog Kraljevstva, SAD, Kanade i Australije. Tokom pedesetih godina 20. veka životni standard je bio među najvišima na svetu ali je sedamdesetih godina nastupila recesija koja je dodatno pogoršana stanjem na tržištu nafte i ulaskom Velike Britanije u EEZ. Tokom osamdesetih godina izvršene su brojne ekonomske reforme poznate pod nazivom Rogernomics po Rodžeru Daglasu, ministru finansija, kada je ukinuta politika protekcionizma i uvedena slobodna trgovina. Tržišta za poljoprivredne proizvode sa Novog Zelanda su umnogome promenjena nakon sedamdesetih, pa je nekada najpopularniji izvozni proizvod vuna, zamenjena mlečnim i mesnim proizvodima a u skorije vreme i vinom.

Većina Novozelanđana je evropskog porekla. Najveća manjinska grupa su domoroci Maori, a osim njih brojni su doseljenici iz Azije i drugih država Polinezije. Engleski je najdominantiji jezik, dok maorski i novozelandski znakovni jezik imaju status zvaničnog jezika. Kulturu Novog Zelanda uglavnom čine elementi maorske i kulture ranih britanskih doseljenika. U ranom periodu evropskog doseljavanja slikarsku umetnost su uglavnom činili pejzaži i u manjoj meri portreti Maora. U skorije vreme su popularizovane klasične maorske umetnosti poput duboreza, pletenja i tetovaža. Mnogi umetnici danas kombinuju elemente maorskih i zapadnih tehnika u stvaranju jedinstvenih formi. Kultura Novog Zelanda je dodatno proširena globalizacijom i povećanom imigracijom sa ostrva u Pacifiku i iz Azije. Ranzolik pejzaž Novog Zelanda pruža mnoge mogućnosti za spoljne aktivnosti i korišćen je kao pozadina niza visokobudžetnih filmova.

Novi Zeland se sastoji od 11 regiona, 67 teritorijalnih uprava u svrhu lokalne samouprave ali uz manje ovlašćenja od nekadašnjih provincija. Na nacionalnom nivou vlast vrši kabinet ministara, predvođen premijerom. Šef države je kralj Charles III koga predstavlja generalni guverner. Kraljevstvo Novi Zeland čine još i Tokelau (zavisna teritorija), Kukova ostrva i Nijue (samoupravne teritorije u slobodnoj asocijaciji) i Rosova teritorija (teritorijalna pretenzija Novog Zelanda na Antarktik). Novi Zeland je članica međunarodnih organizacija OUN, APEK, Komonvelt, OESR, FPO i STO.

 

Maori danas Novi Zeland nazivaju Aotearoa (što se prevodi kao „zemlja dugog belog oblaka“), a ovaj naziv je u upotrebi i u novozelandskoj varijanti engleskog jezika. Ovaj naziv potiče od jednog naziva za Severno ostrvo na maorskom. Nepoznato je da li su Maori imali naziv za teritoriju cele države pre dolaska Evropljana. Abel Tasman je 1642. primetio obalu Novog Zelanda i ovu zemlju nazvao Staten Landt, uveren da je u pitanju deo istoimenog južnog dela Južne Amerike. Holandski kartografi su promenili ime ove zemlje u Nova Zeelandia 1645. godine, po provinciji Zeland. Britanski istraživač Džejms Kuk koji ga je prvi oplovio, je prilagodio ovaj naziv engleskom jeziku i nazvao ga New Zealand, što je ime koje se i danas koristi.

Maori su imali više naziva za ova dva ostrva, uključujući Te Ika-a-Māui (riba Mauija) za Severno i Te Wai Pounamu (voda zelenog kamena) i Te Waka o Aoraki (kanu Aorakija) za Južno ostrvo. Na prvobitnim evropskim mapama Južnim ostrvom je nazivano malo ostrvo Stjuart a sadašnje Južno ostrvo je nazivano Srednjim ostrvom. Sadašnja podela potiče iz 1830. godine a od 1907. je standardna. Geografski savet Novog Zelanda je 2009. godine otkrio da imena ostrva nikada nisu ozvaničena i trenutno postoje planovi da se to uradi. Istovremeno se razmatraju budući zvanični nazivi na maorskom, i najverovatnije je da će to biti Te Ika-a-Māui i Te Wai Pounamu.

Glavni članak: Geografija Novog Zelanda

Reljef

 

Novi Zeland čine dva glavna i veći broj manjih ostrva, koja se nalaze blizu centra takozvane Vodene hemisfere (nasuprot Kopnene čiji je centar u Francuskoj). Severno i Južno ostrvo razdvaja Kukov prolaz, širok 22 kilometra na najužoj tački. Osim ova dva ostrva, pet najvećih naseljenih ostrva su Ostrvo Stjuart, Četem ostrvo, Ostrvo Veliki greben (u zalivu Hauraki), Ostrvo Durvil (u Marlboro moreuzu) i Ostrvo Vajheke (22 km od Oklanda).

Novi Zeland je dugačak (preko 1600 kilometara duž severo-severoistočne ose) i uzak (na najširem delu 400 kilometara između obala) sa približno 15.134 kilometara obale i ukupnom površinom od 268.021 kilometara. Zbog udaljenih ostrva i duge obale, država je bogata morskim resursima. Ekskluzivna ekonomska zona je jedna od najvećih na svetu i više od 15 puta je veća od površine samog Novog Zelanda.

 

Južno ostrvo je najveća kopnena masa Novog Zelanda, i podeljena je uzdužno Južnim Alpima. Na njima se nalazi više od 18 vrhova visine preko 3.000 metara, od kojih je najviši Maunt Kuk sa 3.754 metra što je i najviši vrh na celom Novom Zelandu. U podnožju Južnih Alpa nalazi se oblast Fjordlend sa dubokim fjordovima, od kojih je najpoznatiji Milford Saund. Severno ostrvo ima manje planinskih venaca ali ima veliki broj vulkan a. Najaktivnija je vulkanska zona Taupo oko koje je formirana vulkanska visija koju obeležava najviši vrh Severnog ostrva, Maunt Ruapehu (2,797 metara). Na ovoj visiji nalazi se i najveće jezero na Novom Zelandu, Taupo koje se nalazi u kalderi jednog od najvećih supervulkana.

Raznovrsnost topografije, a verovatno i pojavu kao kopna, Novi Zeland duguje tektonskom pomeranju tihookeanske i indo-australijske ploče. Novi Zeland je deo Zelandije, mikrokontinenta veličine polovine Australije, koji je postepeno potapan nakon odvajanja od Gondvane. Pre 25 miliona godina započela je orogeneza „Kajokura“. Dokaz ovoga danas je vidljiv na Južnim Alpima koji su nastali u sklopu kontinentalne kolizije duž Alpskog raseda. U drugim delovima granica ploča je obeležena subdukcijom jedne ploče ispod druge što je proizvelo Pujsegurov rov na jugu, Hikurangi rov na istoku i Kermadekov i Tonga rov na severu.

• Geografski diverzitet Novog Zelanda
•  
  Ruralna scena nedaleko od Queenstowna
•  
  Smaragdna jezera, Mount Tongariro
•  
  Jezero Gunn
•  
  Pencarrow Head, Wellington

Klima

Novi Zeland ima blagu i umerenu morsku klimu sa srednjim godišnjim temperaturama od 10 °C na jugu do 16 °C na severu. Istorijski maksimum je zabeležen u mestu Rangiora i iznosio je 42,4 °C a istorijski minimum je zabeležen u mestu Renfarli i iznosio je −25.6 °C. Klima se razlikuje između regiona, pa je tako na zapadnoj obali Južnog ostrva zastupljena izuzetno vlažna klima, u centralnim delovima vlada semiaridna klima a na samom severu suptropska klima. Od sedam najvećih gradova, Krajstčerč je najsuvlji sa oko 640 mm padavina godišnje, a sa oko duplo više najvlažniji je Okland. Okland, Velington i Krajstčerč imaju preko 2.000 sunčanih sati godišnje. Južni i jugozapadni delovi Južnog ostrva imaju hladniju i oblačniju klimu sa oko 1.400 do 1.600 sunčanih sati; severni i severoistočni delovi Južnog ostrva su najosunčaniji delovi i imaju u proseku 2.400 do 2.500 sunčanih sati.

• Klima Novog Zelanda
•  
  Jesen u Wellingtonu
•  
  Centralni plato tokom zime
•  
  Plaža u zaljevu Scorching tokom ljeta

Biodiverzitet

Glavni članci: Flora Novog Zelanda i Fauna Novog Zelanda

 

Geografska izolacija Novog Zelanda od preko 80 miliona godina i ostrvska biogeografija je odgovorna za endemičnost vrsta flore i faune Novog Zelanda. Oni su nastali ili evolucijom živog sveta Gondvane ili preko vrsta koje su uspele da dođu do udaljenih obala Novog Zelanda preko vazduha ili mora. Od svih vaskularnih biljaka, 82% su endemske vrste i čini ih 1.944 vrste u 65 rodova i u jednoj familiji. Velike površine ostrva su pod šumama podokarpa i južne bukve. Podokarp je vrsta zimzelenog drveta – golosemenice i formira šume uglavnom u severnim delovima Novog Zelanda. Na krajnjem severu Severnog ostrva u ovim šumama raste kauri – džinovsko drvo koje naraste do 50 m u visinu. Šume južne bukve su zastupljene u južnijim predelima ostrva. Za Severno ostrvo su karakteristična papratišta i šikare. U njima raste veći broj paprati (srebrnaste, drvene itd) i raznog žbunastog rastinja. Na Južnom ostrvu su velike planinske površine pod pašnjacima i niskim žbunovima.

 

 

 

Pre dolaska ljudi oko 80% površine Novog Zelanda je bilo pokriveno šumom, praktično cela teritorija osim planinskih vrhova, močvara, neplodnog zemljišta i vulkanskih područja. Nakon dolaska ljudi dolazi do masovne deforestacije, posebno od požara nastalih nakon polinežanskog naseljavanja. Ostatak šuma je posečen od strane Evropljana zarad stvaranja njiva, tako da danas površina pokrivena šumom iznosi 23%.

Šumama su dominirale ptice a u nedostatku sisara, neke od vrsta poput kivija, kakapoa i takahea su evoluirale u neletačice. Dolaskom ljudi dolazi i do pojave pacova, tvorova, raznih drugih glodara i sisara što je dovelo do izumiranja brojnih vrsta, uključujući i velike ptice kao što su moa i hastov orao.

Druge endemske vrste čine reptili (tuatare, skinkovi i gekoni), žabe (uključujući 4 vrste najstarijih i najprimitivnijih žaba na svetu, roda Leiopelma a to su hamiltonova, arčijeva, hohšteterova i maudska žaba), pauci (katipo), insekti (veta) i puževi. Određene vrste poput ptica carića i gmizavaca tuatara su toliko jedinstvene da se smatraju za žive fosile. Jedini dokaz o postojanju sisara na Novom Zelandu su tri vrste slepih miševa (jedna izumrla a jedna od dve preostale je Chalinolobus tuberculatus) i fosil malog sisara veličine miša koji je pronađen 2006. i procenjen na 16 miliona godina starosti. Morski sisari su brojni, polovina vrsta kitova, delfina i pliskavaca kao i foka živi u vodama Novog Zelanda. Takođe uz obalu se može videti veliki broj morskih ptica, od čega je trećina endemskih vrsta. Na Novom Zelandu se nalazi najveći broj vrsta pingvina, uključujući endemske vrste žutookog pingvina, malog pingvina, snerskog pingvina i fjordlandskog pingvina, od svih država na svetu.

Od dolaska ljudi blizu polovine endemskih vrsta je izumrlo, uključujući 51 vrstu ptica (npr. huija), 3 vrste žaba, 3 vrste rečnih riba, 4 vrste biljaka i 1 vrstu slepog miša. Preostale vrste su ugrožene i njihovo stanište je značajno smanjeno. Ipak na Novom Zelandu su nastale neke od uspešnijih metoda očuvanja ugroženih vrsta poput zaštićenih ostrva, borbe protiv štetočina, premeštanja živog sveta, udomljavanja kao i ekološke obnove ostrva i drugih odabranih oblasti.

Nacionalni parkovi

 

Na Novom Zelandu postoji četrnaest nacionalnih parkova:

Nacionalni park	Površina km²	Utemeljen	Lokacija	Broj koliba	Slika
Nacionalni park Te Urewera (izgubio status 2014.)	2,127	1954.	38°45′S 177°9′E / 38.750°S 177.150°E / -38.750; 177.150	29
Nacionalni park Tongariro*	&0000000000000796.000000796	1887.	39°12′S 175°35′E / 39.200°S 175.583°E / -39.200; 175.583	10
Nacionalni park Egmont	&0000000000000335.000000335	1900.	39°16′S 174°6′E / 39.267°S 174.100°E / -39.267; 174.100	8
Nacionalni park Whanganui	&0000000000000742.000000742	1986.	39°35′S 175°5′E / 39.583°S 175.083°E / -39.583; 175.083	5
Nacionalni park Abel Tasman	&0000000000000225.000000225	1942.	40°50′S 172°54′E / 40.833°S 172.900°E / -40.833; 172.900	7
Nacionalni park Kahurangi	&Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”..Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.4,520	1996.	41°15′S 172°7′E / 41.250°S 172.117°E / -41.250; 172.117	51
Nacionalni park Nelson Lakes	&Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”..Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.1,018	1956.	41°49′9″S 172°50′15″E / 41.81917°S 172.83750°E / -41.81917; 172.83750	20
Nacionalni park Paparoa	&0000000000000306.000000306	1987.	42°5′S 171°30′E / 42.083°S 171.500°E / -42.083; 171.500	0
Nacionalni park Arthur's Pass	&Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”..Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.1,144	1929.	42°57′S 171°34′E / 42.950°S 171.567°E / -42.950; 171.567	28
Nacionalni park Westland Tai Poutini*	&Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”..Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.1,175	1960.	43°23′S 170°11′E / 43.383°S 170.183°E / -43.383; 170.183	12
Nacionalni park Aoraki/Mount Cook*	&0000000000000707.000000707	1953.	43°44′S 170°6′E / 43.733°S 170.100°E / -43.733; 170.100	16
Nacionalni park Mount Aspiring*	&Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”..Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.3,555	1964.	44°23′S 168°44′E / 44.383°S 168.733°E / -44.383; 168.733	19
Nacionalni park Fiordland*	&Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”..Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.12,519	1952.	45°25′S 167°43′E / 45.417°S 167.717°E / -45.417; 167.717	51
Nacionalni park Rakiura	&Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”..Greška u izrazu: Nije prepoznat interpunkcijski znak „,”.1,500	2002.	46°54′S 168°7′E / 46.900°S 168.117°E / -46.900; 168.117	24

* – dio Svjetske baštine.

Glavni članak: Istorija Novog Zelanda

Novi Zeland je jedno od poslednjih naseljenih kopna na Zemlji. Radiougljenično datiranje, deforestacija i maorski mitohondrijski genom sugerišu da je Novi Zeland prvi put naseljen od strane istočnih Polinežana između 1250. i 1300. nakon serija dugih putovanja preko ostrva u južnom Pacifiku. Tokom narednih vekova ti doseljenici su razvili zasebnu kulturu danas poznatu pod nazivom Maori. Stanovništvo je podeljeno na ivi (plemena) i hapu (podplemena), koja su imala raznolike odnose, od međusobne saradnje do sukoba. Grupa Maora je u jednom trenutku naselila Čatemska ostrva (koja su nazvali Rekohu, danas Varekauri), na samom jugu, gde su razvili sopstvenu kulturu koja se zove Moriori. Populacija Moriori je bila desetkovana između 1835. i 1862, uglavnom zbog maorske invazije i porobljavanja, uz bolesti koje su doneli Evropljani. Do 1862. preživeo je svega 101 pripadnik ovog plemena a poslednji punokrvni Moriori je umro 1933. Danas se oko 1.000 stanovnika Novog Zelanda izjašnjava kao Moriori.

Prvi Evropljani koji su došli do Novog Zelanda bili su Holanđanin Abel Tasman i njegova posada koji su doplovili do Novog Zelanda 1642. Susret sa domorodačkim stanovništvom je bio neprijateljski, četiri člana posade su ubijena a jedan Maor je pogođen iz topa. Evropljani nisu ponovo dolazili na Novi Zeland sve do 1769. kada je britanski istraživač Džejms Kuk oplovio i mapirao celu obalu. Nakon Kuka, Novi Zeland su posećivali brojni brodovi koji su se bavili lovom na kitove i foke kao i trgovački brodovi. Trgovali su hranom, oruđem, oružjem i drugom robom u zamenu za drvo, hranu i vodu. Pojava krompira i musketa su značajno izmenili maorsku poljoprivredu i ratništvo. Krompiri su obezbedili dovoljnu količinu hrane, što je omogućilo duže i održivije vojne akcije. Kao posledica nastupili su međuplemenski Musketni ratovi, više od 600 bitaka između 1801. i 1840. u kojima je ubijeno 30-40.000 Maora. Od ranog 19. veka hrišćanski misionari su počeli da naseljavaju Novi Zeland i kao rezultat njihovog rada većina maorskog stanovništva je prihvatila hrišćanstvo. Maorsko stanovništvo je tokom 19. veka spalo na oko 40 procenata broja pre kontakta sa Evropljanima, a glavni faktor su bile nove bolesti dok su sukobi sa Evropljanima bili veoma retki.

 

Britanska vlada je 1832. postavila Džejmsa Basbija za namesnika na Novom Zelandu a 1835, nakon najave Francuske da želi da kolonizuje Novi Zeland, labava konfederacija pod nazivom Ujedinjena plemena Novog Zelanda je dala proglas o nezavisnosti i obratila se britanskom kralju Vilijamu IV sa molbom za zaštitu. Nemiri koji su usledili i prave nejasnoće o karakteru ove deklaracije o nezavisnosti su primorali britansko Ministarstvo kolonija da pošalje kapetana Vilijama Hobsona da uspostavi suverenitet britanske krune i da ispregovara dogovor sa Maorima. U Zalivu ostrva je 6. februara 1840. potpisan Ugovor iz Vajtangija, jedan od najznačajnijih dokumenata iz istorije Novog Zelanda. Kao odgovor na pokušaj kolonijalnih kompanija da osnuju nezavisnu naseobinu u Velingtonu i pokušaja kolonizacije od strane Francuza u Akaroi Hobson je 21. maja 1840. proglasio britanski suverenitet na teritoriji celog Novog Zelanda. Nakon potpisivanja ugovora i proglašenja suvereniteta, broj imigranata, uglavnom iz Ujedinjenog Kraljevstva se povećava.

 

Novi Zeland je u prvom periodu bio deo kolonije Novi Južni Vels, ali ubrzo 1841. godine postaje zasebna krunska kolonija. Autonomiju dobija 1852. godine a prvi saziv parlamenta je zasedao 1854. godine. Dobija punu autonomiju po praktično svim unutrašnjim pitanjima 1856. godine. Postojalo je strahovanje da bi Južno ostrvo moglo da oformi zaebnu koloniju, pa je premijer Alfred Domet doneo odluku da preseli glavni grad iz Oklanda (koji je bio glavni grad od 1841. a pre toga svega godinu dana to je bio Rasel, današnji Okijato) na lokaciju u Kukovom prolazu. Odabran je Velington zbog luke i centralne pozicije a prva sednica parlamenta u novom glavnom gradu bila je 1865. godine. Kako je rastao broj imigranata dolazilo je do sukoba oko zemlje što je dovelo do Novozelandskih ratova tokom 1860ih i 1870ih i konfiskacije maorskih poseda. Novi Zeland je postao prva zemlja koja je dala pravo glasa ženama a 1894. je donet jedan od prvih zakona o obaveznoj arbitraži između poslodavaca i sindikata.

Novi Zeland se proglasio za dominion Britanske imperije 1907. godine a punu nezavisnost u vidu krunske zemlje Komonvelta dobio je Vestminsterskim statutom koji je donet 1931, a službeno prihvaćen 1947. godine. Novi Zeland je učestvovao u svetskim dešavanjima kao saveznik Britanske imperije tokom Prvog i Drugog svetskog rata a bio je pogođen i Velikom krizom Kriza je dovela do izbora prve laburističke vlade i uspostavljanja države blagostanja i protekcionističke privrede. Nakon Drugog svetskog rata Novi Zeland ulazi u period rastućeg ekonomskog uspeha a maorsko stanovništvo počinje da napušta sela i da se seli u gradove u potrazi za poslom. Dolazi do razvoja maorskog protestnog pokreta koji kritikuje evrocentrizam i radi na većem priznanju maorske kulture i Ugovora iz Vajtangija. Vajtangi tribunal je uspostavljen 1975. da bi se bavio kršenjem Ugovora a od 1985. ima mandat da se bavi i istorijskim pritužbama. Vlada je postigla dovor o naknadi za kršenjee Ugovora sa mnogim plemenima ali tokom 2000ih dolazi do nesporazuma oko vlasništva nad primorskom zonom u zoni plime i oseke i okeanskog dna u sklopu Novog Zelanda jer Maori zahtevaju da ovaj prostor od važnosti za ribarstvo pripada njima.

Glavni članak: Demografija Novog Zelanda

Novi Zeland ima oko 4,4 miliona žitelja. Novi Zeland je većim delom urbana zemlja, sa 72 procenta stanovništva u jednoj od 16 gradskih zona, i 53 procenta u jednom od četiri najveća grada Oklandu, Krajstčerču, Velingtonu i Hamiltonu. Gradovi Novog Zelanda su često visoko rangirani u istraživanjima o kvalitetu života. Okland se, po istraživanju konsultantske kuće Merser za 2010. godinu, nalazi na četvrtom mestu po kvalitetu života i standartu a Velington na dvanaestom mestu.

Očekivana životna dob na Novom Zelandu 2008. je bila 82,4 godine za žene i 78,4 za muškarce. Očekivana životna dob pri rođenju će po predviđanju biti povećana na 85 godina do 2050. godine a mortalitet novorođenčadi će opasti. Očekuje se da 2050. godine Novi Zeland dostigne 5,3 miliona stanovnika a da prosečna starost bude povećana sa 36 na 43 godine, i da procenat starijih od 60 godina bude povećan sa 18 na 29 procenata.

Etnička pripadnost i imigracija

 

Na popisu 2006. godine, 67,6% stanovništva se izjasnilo kao Evropljani a 14,6% kao Maori. Druge važnije etničke grupe su Azijati (9,2%) i Pacifički narodi (6,9%) dok se 11,1% izjasnilo kao Novozelanđani a 1% je pripadalo nekoj drugoj etničkoj grupi. Rezultati su dosta različiti u odnosu na raniji period, na popisu 1961. 92% se izjasnilo kao Evropljani a 7% kao Maori, dok su azijske i pacifičke manjine činile preostalih 1%. Iako je zvaničan termin za stanovnika Novog Zelanda „Novozelanđanin“ (engl. New Zealander) neformalno se koristi izraz „Kivi“, kako međunarodno, tako i od strane lokalaca. Maorska reč Pākehā označava Novozelanđane evropskog porekla, mada ova reč nije prihvaćena od strane svih, a neki Maori je koriste za sve nepolinežane na Novom Zelandu.

Maori su bili prvi ljudi na Novom Zelandu, a za njima su usledili prvi evropski doseljenici. Nakon perioda kolonizacije imigranti su bili uglavnom iz Britanije, Irske i Australije, zbog restriktivne politike slične politici Bele Australije. Osim njih postojao je značajan broj imigranata Holanđana, Dalmatinaca (koje su lokalni Maori nazivali Tarara zbog brzog govora), Italijana i Nemaca kao i drugih evropskih imigranata koji su dolazili iz drugih kolonija u Australiji, Severnoj i Južnoj Americi i Južnoj Africi. Nakon Velike krize promenjena je imigraciona politika što je dovelo do promene etničkog sastava. U periodu 2009. – 2010. određeno je da se izda 45–50.000 trajnih boravišnih dozvola, što je nešto više od jednog novog imigranta na svakih 100 stanovnika. Ukupno je 23% stanovnika Novog Zelanda rođena u drugoj državi i većina njih živi u regionu Oklanda. Većina je došla iz Ujedinjenog Kraljevstva i Irske (29%) ubrzano se povećava broj imigranata iz Istočne Azije, ponajviše iz Kine ali i iz Koreje, Tajvana, Japana i Hong Konga. Broj stranih studenata je tako povećan nakon 1990ih i u 2002. godini 20.000 njih je studiralo na visokoškolskim ustanovama Novog Zelanda.

Jezik

Engleski je dominantan jezik, i njime se služi 98% stanovništva. Novozelandska varijanta engleskog je najsličnija australijskoj varijanti engleskog jezika i strancima je teško da razlikuju ova dva akcenta. Najprepoznatljivija odlika novozelandskog engleskog je promena kratkih prednjih vokala - tvrdo „i“ koje zvuči kao glas šva (kao npr. „a“ u reči about), kratko „e“ koje zvuči kao kratko „i“ i kratko „a“ koje zvuči kao standardno kratko „e“. Stoga strancima reči „bad“, „dead“, „fish“ i „chips“ zvuče kao „bed“, „did“, „fush“ i „chups“.

Nakon Drugog svetskog rata Maori su obeshrabrivani da koriste svoj jezik u školama i na radnim mestima i on je kao jezik zajednice opstajao samo u zabačenim krajevima. U skorije vreme nastupio je proces revitalizacije, maorski je proglašen za zvanični jezik 1987. i govori ga 4,1% stanovnika. Danas postoje škole na maorskom kao i dva kanala Maorske televizije. Mnoga mesta imaju dvostruke nazive, na maorskom i engleskom. Prema podacima s početka 21. stoljeća maorskim u svakodnevnom životu kao materinskim jezikom govori oko 30 000 ljudi (4.2% od ukupnoga novozelandskog stanovništva), a 150 000 njime povremeno govori te ga razumije. Posle engleskog i maorskog najrasprostranjeniji je samoanski koji sa po više od 40.000 ljudi prate francuski, hindi, jue i severni kineski. Novozelandski znakovni jezik koristi oko 28.000 ljudi i postao je zvaničan jezik 2006. godine.

Obrazovanje i veroispovest

Osnovno i srednje obrazovanje je obavezno za decu do 6 do 16 godina, dok većina u školu kreće sa 5 godina. Postoji 13 razreda a javne škole su besplatne. Novi Zeland ima stopu pismenosti odraslih od 99 procenata, dok polovina stanovništva od 15 do 29 godina ima neki vid višeg obrazovanja. Postoji pet tipova visokoškolskih ustanova, univerziteti, koledži, politehničke škole, specijalistički koledži i „vanange“ (maorski univerziteti) kao i privatne visokoškolske obrazovne ustanove. Fakultetsku diplomu ima 14,2 procenata stanovništva, 30,4 procenata ima neku vrstu višeg obrazovanja a 22,4 procenta nema nikakvo zvanje.

Hrišćanstvo je glavna religija na Novom Zelandu. prema popisu 2006. 55,6 procenata stanovništva se izjasnilo kao Hrišćani, 34,7 procenata se izjasnilo da nema veroispovest a oko 4 procenta se izjasnilo prema nekoj drugoj religiji. Glavni hrišćanske denominacije su anglikanizam, katolicizam, prezbiterijanizam i metodizam. Takođe postoji značajan broj pentekostalaca, baptista i pripadnika Crkve Isusa Hrista svetaca poslednjih dana kao i maroske crkve „Ratana“. Manjinske veroispovesti po popisu su hinduizam, budizam i islam.

Glavni članak: Privreda Novog Zelanda

Novi Zeland ima savrsenu, prosperiternu razvijenu tržišnu privredu sa bruto društvenim proizvodom (paritet kupovne moći) procenjenim na oko 28.250 američkih dolara po osobi. Valuta na Novom Zelandu zove se novozelandski dolar ili često neformalno kao kivi dolar. Uz lokalne kovanice koristi se i na Kukovim ostrvima, Nijueu, Tokelauu i na Ostrvima Pitkern. Novi Zeland se nalazi na petom mestu izveštaja UN o Indeksu humanog razvoja za 2011. godinu.

 

Tokom istorije sirovinska industrija je imala važnu poziciju u privredi Novog Zelanda, uključujući lov na foke, kitolovstvo, novozelandski lan, zlato, kauri gumu i drvnu građu. Sa razvojem hladnjača tokom 1880ih meso i mlečni proizvodi su izvoženi u Britaniju, što je bio osnov za jak ekonomski razvoj Novog Zelanda. Velika potražnja za poljoprivrednim proizvodima u Ujedinjenom Kraljevstvu i u SAD je omogućila da životni standard na Novom Zelandu bude viši nego u Australiji i Zapadnoj Evropi tokom 1950ih i 1960ih. Kada je Ujedinjeno Kraljevstvo pristupilo Evropskoj zajednici novozelandsko izvozno tržište se smanjilo, što je zajedno sa naftnom krizom 1973. godine i energetskom krizom 1979. dovelo do ekonomske depresije. Životni standard je opao u odnosu na Australiju i države zapadne Evrope a 1982. godine su lični prihodi Novozelanđana bili najniži od svih razvijenih zemalja za koje je Grupa Svetske banke radila procenu. Nakon 1984. brojne vlade su sprovodile strukturne makroekonomske reforme (poznate kao engl. Rogernomics i engl. Ruthanasia) kada je protekcionistička privreda zamenjena liberalnom slobodnom privredom.

Nezaposlenost je bila najviša 1991. i 1992. kada je bila iznad 10 procenata, kao rezultat sloma berze 1987. godine, ali je do 2007. godine došlo do punog oporavka kada je nezaposlenost iznosila 3,4 procenta (što je Novi Zeland postavilo na peto mesto od dvadeset i sedam rangiranih država u sklopu istraživanja OESR). Ipak svetska ekonomska kriza koja je usledila je dovela do recesije u pet uzastopnih kvartala što je najduža ekonomska depresija za 30 godina i nezaposlenost je porasla na 7 procenata tokom 2009. godine. Nezaposlenost među mladima je u junu 2011. iznosila 17,4 procenta. Od 1970ih do danas Novi Zeland se suočava sa problemom „odliva mozgova“. Oko četvrtine visoko kvalifikovanih radnika živi u inostranstvu, uglavnom u Australiji i Britaniji, što je najviša stopa među razvijenim državama. Ipak postoji i suprotan proces „priliva mozgova“ kroz imigraciju stručnjaka iz Evrope i manje razvijenih država.

Rudarstvo

Pre dolaska Evropljana Maori su se bavili vađenjem argilita. Novi Zeland je bogat nalazištima uglja, srebra, rude gvožđa, krečnjaka i zlata. U svetu je rangiran na 22. mestu po proizvodnji rude gvožđa i 29. po proizvodnji zlata. Ukupna vrednost proizvodenih ruda na Novom Zelandu 2006. iznosila je 1,5 milijardi dolara (ne računajući naftu i gas). Najvažnije rude metala su zlato (10.62 tona), srebro (27.2 tone) i titanomagnetit gvozdenog peska (2,15 miliona tona). U izveštaju iz 2008. procenjuje se da su neiskorišćeni resursi od samo sedam osnovnih ruda (uključujući zlato, bakar, gvožđe i molibden) vredni oko 140 milijardi dolara. Rudarstvo je jedna od značajnijih grana novozelandske privrede. Prema proceni iz 2010. godine oko 4000 hektara, ili 0,016% teritorije Novog Zelanda je pokrivena rudnicima, uglavnom kamenolomima.

Infrastruktura

Snabdevanje energijom potiče od nafte, gasa i uglja (69 procenata) i iz obnovljivih izvora energije, prvenstveno hidro i geotermalnih elektrana. Saobraćajna mreža Novog Zelanda se sastoji od 93.805 kilometara puteva vrednih 23 milijarde dolara, i 4.128 kilometara železničke pruge. Većina gradova je povezana autobuskim linijama ali je dominantan vid prevoza privatni automobil. Železnice su privatizovane 1993. godine ali su ponovo vraćene pod okrilje države 2004. godine. Pruga se proteže celom dužinom države ali danas služi uglavnom za teretni a ne putnički transport. Većina stranih posetilaca dolazi avionom, preko nekog od sedam međunarodnih aerodroma (veze sa drugim državama osim Australije i Fidžija imaju aerodromi u Oklandu i Krajstčerču). Nacionalna avio-kompanija je Er Novi Zeland. Pošta Novog Zelanda je imala monopol na telekomunikacije do 1989. kada je formirana kompanija „Telekom Novi Zeland“ koja je privatizovana 1990. godine. Telekom u svom vlasništvu ima većinu telekomunikacione infrastrukture ali je povećana konkurencija drugih provajdera.

Trgovina

 

Privreda Novog Zelanda veoma zavisi od međunarodne trgovine, posebno u oblasti poljoprivrednih proizvoda. Izvoz čini visokih 24 procenta proizvodnje, zbog čega je Novi Zeland osetljiv na međunarodne cene robe i na globalne ekonomske recesije. Glavne izvozne grane su poljoprivreda, cvećarstvo, ribolov, šumarstvo i rudarstvo koji čine oko polovine izvoza. Glavni izvozni partneri su Australija, SAD, Japan, Kina i Ujedinjeno Kraljevstvo. Od 7. aprila 2008. Novi Zeland i Kina su potpisnici ugovora o slobodnoj trgovini. Uslužni sektor je najjača grana u privredi Novog Zelanda a za njim slede proizvodnja i građevinarstvo, a zatim poljoprivreda i vađenje sirovina. Turizam igra važnu ulogu u novozelandskoj privredi, u 2010. je doprineo 15 milijardi dolara novozelandskom BDP i u ovoj oblasti je zaposleno 9,6 procenata radne snage. Broj stranih turista se tokom 2010. povećao 3,1 posto i očekuje se da će do 2015. beležiti godišnji rast 2,5 posto.

Tokom 19. veka vuna je bila glavni izvozni artikal Novog Zelanda. Sve do 1960ih vuna je činila trećinu izvoza, ali je od tada njena cena u stalnom padu u odnosu na druge robe i više nije isplativa za mnoge poljoprivrednike. Nasuprot tome mlekarska industrija je u stalnom porastu, broj krava je dupliran u periodu između 1990. i 2007. čime je ova grana dospela na prvo mesto po izvoznoj zaradi. Mlečni proizvodi su 2009. iznosili 21 procenat (9,1 milijarda dolara) ukupnog robnog izvoza, a najveća kompanija na Novom Zelandu, Fontera, kontroliše trećinu međunarodne trgovine mlečnim proizvodima. Drugi poljoprivredni izvozni proizvodi su meso sa 13,2 procenta, vuna sa 6,3 procenta, voće sa 3,5 procenata i riba sa 3,3 procenta. Broj vinarija je takođe udvostručen, što je dovelo do toga da vino 2007. godine prestigne vunu u izvozu.

Glavni članak: Politika Novog Zelanda

 

Charles III

 

Dejm Cindi Kijero

Kralj Novog Zelanda i njegova predstavnica, generalna guvernerka

Vlada

Novi Zeland je ustavna monarhija i parlamentarna demokratija, iako nema kodifikovan ustav. Šef države je kralj Novog Zelanda Charles III. Kralja predstavlja generalni guverner Novog Zelanda, koga postavlja na predlog premijera Novog Zelanda. Generalni guverner može da sprovodi krunske prerogative (kao što je razmatranje slučajeva nepravde ili postavljanje kabinetskih ministara, ambasadora i drugih ključnih javnih funkcionera) i u retkim situacijama može koristiti rezervno pravo (da smeni premijera, raspusti parlament ili odbije da dâ kraljevski pristanak zakonu). Ipak moći generalnog guvernera su ograničene ustavnim odredbama i ne može ih koristiti bez saglasnosti Kabineta.

Parlament Novog Zelanda je zakonodavno telo i čine ga suveren (predstavlja ga generalni guverner) i Predstavnički dom. Ranije je postojao i gornji dom Zakonodavni savet ali je ukinut 1950. godine. Prevlast Predstavničkog doma nad suverenom je nastala u Engleskoj po Povelji o pravima iz 1689. koji je Novi Zeland ratifikovao kao zakon. Predstavnički dom je demokratski izabrano telo, a vladu formira stranka ili koalicija sa najviše mesta. Može biti formirana i manjinska vlada ukoliko se obezbedi podrška za glasanja o poverenju vladi i budžetu. Generalni guverner postavlja ministre po savetu premijera, koji je takođe vođa poslaničke grupe koja čini vlast. Kabinet, koji čine ministri koje predvodi premijer, najviše je izvršno telo koje donosi najvažnije odluke i stvara državnu politiku. Po konvenciji, članovi Kabineta su vezani kolektivnom odgovornošću za odluke koje donosi kabinet.

 

Sudije i sudski službenici se imenuju nepolitički i pod strogim pravilima o doživotnom mandatu koja pomažu u održavanju ustavne nezavisnosti sudske vlasti. Ovo teorijski omogućava pravosuđu da tumači pravo isključivo po zakonima koje je doneo parlament bez bilo kakvog drugog uticaja na njihove odluke. Sudski komitet Tajnog saveta u Londonu je bio vrhovni sud sve do 2004. godine kada je formiran Vrhovni sud Novog Zelanda. Pravosudni sistem, kojim rukovodi glavni sudija (engl. Chief Justice), čine Apelacioni sud, Visoki sud i podređeni sudovi.

 

Gotovo svi izbori od 1853. do 1996. su održani po većinskom sistemu (stranka sa većinom glasova pobeđuje, nije potrebna apsolutna većina). Od 1930. političkom scenom dominiraju dve stranke, Nacionalna i Laburistička. Od 1996. u upotrebi je proporcionalni izborni sistem koji se zove kombinovano proporcionalno predstavljanje (engl. Mixed-member proportional representation). Po ovom sistemu svako ima dva glasa, jedan za poslanika za sedamdeset izbornih jedinica (sedam je rezervisano za Maore), a drugi za stranku kao listu. Preostalih 50 poslanika se bira upravo sa liste, uz neophodnost da partija osvoji makar jednu izbornu jedinicu ili pet procenata ukupno da bi imala pravo da uđe u parlament. Između marta 2005. i 2006. Novi Zeland je bio jedina država na svetu u kojoj su sve najviše funkcije (šefa države, generalnog guvernera, predsednika vlade, predsednika parlamenta i predsednika vrhovnog suda) istovremeno držale žene.

Spoljni odnosi i vojska

Glavni članci: Spoljni odnosi Novog Zelanda i Oružane snage Novog Zelanda

U ranom kolonijalnom periodu Novi Zeland je prepustio pitanja trgovine i spoljne politike britanskoj vladi. Tokom Imperijskih konferencija 1923. i 1926. odlučeno je da se Novom Zelandu dozvoli sklapanje međunarodnih ugovora, a prvi takav ugovor je bio potpisan sa Japanom 1928. Bez obzira na nezavisnost, Novi Zeland je sledio politiku Ujedinjenog Kraljevstva, npr. kada je proglašen rat protiv Nemačke 3. septembra 1939. kada je tadašnji premijer Majkl Džozef Sevidž u odnosu na Britansku imperiju proglasio „gde ide ona, idemo i mi; gde ona stoji, stojimo i mi“.

 

Novi Zeland je od 1951. u ANZUS paktu sa SAD i Australijom. Uticaj SAD je ubrzo počeo da bledi zbog nesuglasica oko Vijetnamskog rata, odbijanja SAD da se priključe osudi Francuske zbog potapanja Grinpis broda „Dugin ratnik“ u Oklandu, neslaganja oko trgovinskih pitanja i na kraju proglašavanja Novog Zelanda za slobodnu zonu od nukelarne energije što je dovelo do toga da SAD bilateralno suspenduju pakt sve do 2010. godine. Novi Zeland odžava bliske političke veze sa Australijom, na snazi su sporazum o slobodnoj trgovini (engl. Closer Economic Relations) i sporazum o slobodi kretanja (engl. Trans-Tasman Travel Arrangement) koji dozvoljava državljanima dve države da posećuju, žive i rade u drugoj bez ograničenja. Trenutno oko 500.000 Novozelanđana živi u Australiji i oko 65.000 Australijanaca živi na Novom Zelandu.

Novi Zeland održava prisutnost među tihookeanskim državama. Veliki deo humanitarne i druge pomoći sa Novog Zelanda ide upravo ovim državama, dok mnogi stanovnici ovih država odlaze na Novi Zeland radi zaposlenja. Trajne migracije su određene pravilima 1970 Samoan Quota Scheme i 2002 Pacific Access Category koja dozvoljavaju da do 1.000 stanovnika Samoe i do 750 stanovnika drugih tihookeanskih država dobije trajno prebivalište na Novom Zelandu. Program za sezonske radnike je uveden 2007. godine i 2009. je 8.000 ostrvljana bilo zaposleno na taj način. Novi Zeland aktivno učestvuje u radu organizacija Forum pacifičkih ostrva, Azijsko-tihookeanska ekonomska saradnja, Asocijacija nacija Jugoistočne Azije a član je takođe i Ujedinjenih Nacija, Komonvelta i Organizacije za ekonomsku saradnju i razvoj.

 

Oružane snage Novog Zelanda (engl. New Zealand Defence Force) se sastoji iz grane: Kraljevska mornarica Novog Zelanda (engl. Royal New Zealand Navy), Vojska Novog Zelanda (engl. New Zealand Army) i Kraljevska avijacija Novog Zelanda (engl. Royal New Zealand Air Force). Odbrambene potrebe Novog Zelanda su skromne jer su procene da su šanse za spoljni napad male, ali je ipak učestvovao u svetskim sukobima od kojih je najznačajnije učešće u Galipoljskoj operaciji, bici za Krit, drugoj bici kod El Alamejna, bici za Monte Kasino. Galipoljska operacija je bila od izuzetne važnosti za izgradnju nacionalnog identiteta i jačanje ANZAK (engl. Australian and New Zealand Army Corps) tradicije. U Prvom svetskom ratu je poginulo oko 18.500 Novozelanđana a 41.000 je ranjena od oko 103.000 boraca na tadašnju populaciju od jednog miliona. Novi Zeland je takođe odigrao ključnu ulogu u jedinoj bici u Južnoj Americi tokom Drugog svetskog rata, bici kod La Plate kao i u bici za Britaniju. Tokom rata SAD su imale oko 400.000 vojnika stacioniranih na Novom Zelandu.

Pored oba svetska rata i rata u Vijetnamu, Novi Zeland je učestvovao i u Korejskom ratu, Drugom burskom ratu, Pobuni u Malaji, Zalivskom ratu i ratu u Avganistanu. Tokom rata u Iraku Novi Zeland je odbio učešće u direktnom sukobu već je na godinu dana poslao tim inženjera da pomažu u obnovi države. Novi Zeland je učestvovao i u mirotvoračkim misijama u Kiperu, Somaliji, Bosni i Hercegovini, na Sinaju, Angoli, Kambodži, na Iransko-iračkoj granici, na Bugenvilu, na Istočnom Timoru i na Solomonskim ostrvima.

Lokalna samouprava i spoljne teritorije

Glavni članci: Kraljevstvo Novi Zeland i Administrativna podela Novog Zelanda

 

Rani evropski doseljenici su Novi Zeland podelili na provincije sa određenim nivoom autonomije. Zbog finansijskog pritiska i želje da se konsoliduju železnice, obrazovanje, prodaja zemlje i druge politike vlasti, vlast je centralizovana i provincije su ukinute 1876. godine. Kao rezultat toga Novi Zeland nema posebno predstavljene podnacionalne entitete. Sećanje na provincije održavaju regionalni praznici i sportska rivalstva.

Od 1876. godine, razne vrste lokalnih samouprava su vršile vlast na lokalnom nivou po odlukama centralne vlade. Vlada je 1989. iz tadašnjih 249 opština izvršila reorganizaciju lokalne samouprave u sadašnji sistem 11 regiona (engl. Region) kojim upravljaju regionalni saveti i 67 teritorijalnih uprava. Uloga regionalnih saveta je da regulišu „prirodno okruženje sa posebnim naglaskom na upravljanje resursima“, dok su teritorijalne uprave nadležne za pitanja vodovoda i kanalizacije, lokalnih puteva, izdavanja građevinskih dozvola i raznih lokalnih pitanja.

Kraljevstvo Novi Zeland je jedna od 16 krunskih zemalja Komonvelta i obuhvata Novi Zeland, Tokelau (zavisna teritorija), Kukova ostrva i Nijue (samoupravne teritorije u slobodnoj asocijaciji) i Rosova teritorija (teritorijalna pretenzija Novog Zelanda na Antarktik). Parlament Novog Zelanda ne može da donosi zakone za Kukova ostrva i Nijue, ali uz njihov pristanak može da ih predstavlja u pitanjima spoljne politike i odbrane. Tokelau je po definiciji UN nedekolonizovana teritorija i nesamoupravna teritorija (engl. non-self-governing territory) koja koristi zastavu i himnu Novog Zelanda ali njom upravlja savet staraca, sa svakog od tri atola po jedan. Rosova teritorija je teritorijalna pretenzija Novog Zelanda na Antarktik gde se nalazi istraživačka stanica Skotova baza. Zakonodavstvo Novog Zelanda po pitanjima državljanstva tretira sve zemlje kraljevstva jednako ukoliko su rođeni pre 2006. a za one rođene nakon te godine postoje određeni uslovi.

Rani Maori su adaptirali kulturu istočne Polinezije, u skladu sa izazovima u vezi sa većim i raznovrsnijim okruženjem, iz čega na kraju razvijaju sopstvenu specifičnu kulturu. Društvena organizacija je bila u velikoj meri komunalna sa porodicama (whanau), pod-plemenima (hapu) i plemenima (iwi) kojima je rukovodio poglavica (rangatira) čija pozicija je bila predmet saglasnosti zajednice. Britanski i irski imigranti su doneli aspekte svoje kulture na Novi Zeland i takođe su uticali na maorsku kulturu, posebno uvođenjem Hrišćanstva. Međutim, Maori i dalje smatraju svoju lojalnost plemenskim grupama kao vitalni deo svog identiteta, a maorske rodbinske uloge liče na one iz drugih polinežanskih naroda. U skorije vreme američka, australijska, azijska i druge evropske kulture su izvršile uticaj na Novom Zelandu. Nemaorske polinežanske kulture su takođe očigledne, kao npr. festival „Pasifika“, najveći polinežanski festival na svetu koji se održava u Oklandu.

U velikoj meri ruralni život u ranom Novom Zelandu je doprineo tome da Novozelanđani imaju ugled robusnih i vrednih majstora. Tada se očekivala skromnost a svi uspešni ljudi su bili izloženi kritici. Novi Zeland tada nije bio država intelektualaca. Maorska kultura je takođe suzbijana sve do kasnih 1960ih. Tada je započeo proces urbanizacije a visoko obrazovanje je postalo dostupno širem krugu ljudi. Iako danas većina stanovništva živi u gradovima dobar deo novozelandske umetnosti, književnosti, kinematografije i humora ima ruralne teme.

Umetnost

Kao deo oživljavanja maorske kulture, tradicionalni zanati poput rezbarenja i tkanja su šire rasprostranjeni a maorski umetnici su sve brojniji i uticajniji. Većina maorskih rezbarija prikazuju ljudske figure, uglavnom sa tri prsta i sa glavom koja je prikazana prirodno i sa puno detalja ili groteskno. Šare na površini se sastoje od spirala, brazda zaseka i ribljih krljušti radi dekoracije rezbarija. Izražena maorska arhitektura se sastojala od rezbarenih kuća za sastajanje (wharenui) koje odlikuju simboličke rezbarije i ilustracije. Inicijalno ove zgrade su osmišljene da se stalno obnavljaju, menjaju i adaptiraju prema različitim potrebama.

Maori su dekorisali belo drvo na zgradama, kanuima i kenotafima koristeći crvenu (mešavina okera i ajkuline masti) i crnu (od čađi) boju i crtali su slike ptica, reptila i drugo na zidovima pećina. Maorske tetovaže (moko) su crtane mešavinom obojene čađi i gume a ucrtavane su uz pomoć koštanog dleta. Prve evropske slike i fotografije su prikazivale pejzaže, ali nisu bile osmišljene kao umetnost već radi prikazivanja Novog Zelanda. Portreti Maora su takođe bili uobičajeni a umetnici su ih prikazivali kao „plemenite divljake“, egzotičnu lepotu ili prijateljski nastrojene starosedeoce. Izolacija Novog Zelanda je doprinela razvoju osobene lokalne umetnosti. Tokom 1960ih i 70ih mnogi umetnici su stvarali jedinstvene forme kombinijući maroske i zapadne tehnike. Postepeno su novozelandska umetnost i zanat dostigli šire međunarodno priznanje a posebno su bili zapaženi nastupi na Bijenalu u Veneciji 2001. i na izložbi u Njujorku 2004.

Maorski ogrtači su pravljeni od lana i ukrašeni su crnim, crvenim i belim oblicima. Od lokalnog žada se prave minđuše i ogrlice, a najpoznatiji je oblik „hei-tiki“, izobličena ljudska figura koja sedi prekrštenih nogu sa glavom pomerenom u stranu. Evropljani su doneli i svoj smisao za modu i do 1950ih većina ljudi se posebno oblačila za društvene događaje. Od tada su standardi oblačenja promenjeni i novozelandska moda se ocenjeuje kao neformalna, praktična i bez sjaja. Ipak, lokalna modna industrija je doživela veliki rast od 2000, a izvoz je dupliran i broj proizvođača je povećan sa nekoliko na oko 50 poznatih firmi, od kojih su neke postale priznate i na međunarodnom nivou.

Književnost

Maori su brzo prihvatili ideju o zapisivanju kao načinu deljenja ideja, i mnoge njihove priče i pesme su tada zapisane. Većina ranih knjiga na engleskom je poticala iz Britanije, i tek 1950ih lokalni pisci dobijaju na značaju. Iako pod uticajem globalnih trendova (modernizam) i situacija (Velika kriza) pisci su od 1930ih počeli da razvijaju priče koje su bile fokusirane na njihove doživljaje na Novom Zelandu. Tokom ovog perioda, književnost se pomerila iz izveštačkog stila ka više akademskim težnjama. Učešće u svetskim ratovima je dalo nekim od pisaca novu perspektivu na novozelandsku kulturu a nakon rata ekspanzija univerziteta je dovela do procvata lokalne književnosti.

Zabava

Osnovni muzički pravci na Novom Zelandu su bluz, džez, kantri, rokenrol i hip hop sa lokalnim elementima. Maori su razvili sopstveno pojanje i pesme na osnovi drevnih korena iz jugositočne Azije koje ima setan prizvuk. Flaute i trube su korišćene kao lokalni instrumenti ili za signalizaciju tokom rata i u posebnim prilikama. Rani doseljenici su doneli svoju muziku, duvačke grupe i horove, a prve muzičke turneje su organizovane 1860ih. Grupe sastavljene od gajdaša i perkusionista, su bile izuzetno popularne tokom ranog 20. veka. Muzička industrija je počela da se razvija 1940ih a mnogi novozelandski muzičari su ostvarili uspeh u Britaniji i SAD. Neki umetnici izdaju pesme na maorskom jeziku a muzičko-scenska umetnost „kapa haka“ je ponovo zaživela. Novozelandske muzičke nagrade se dodeljuju svake godine od strane „RIANZ-a“ počev od 1965. pod nazivom „Loxene Golden Disc Awards“ u organizaciji kompanije „Rekit i Kolman“. „RIANZ“ takođe objavljuje zvaničnu top-listu.

Radio je na Novi Zeland stigao 1920. godine a televizija 1960. Broj novozelandskih filmova je posebno porastao 1970ih. Novozelandska filmska komisija je od 1978. počela da pomaže lokalne filmske stvaraoce a mnogi od filmova su doživeli međunarodni uspeh. Deregulacija tokom 1980ih je doprinela naglom povećanju broja radio i TV stanica. Novozelandska televizija uglavnom emituje emisije američke i britanske proizvodnje uz veliki broj australijskih i lokalnih produkcija. Pejzaži Novog Zelanda, kompaktnost države i državni podsticaji su doprineli da se neki od visokobudžetnih filmova poput trilogije Gospodar prstenova, novozelandskog režisera Pitera Džeksona, snimaju na Novom Zelandu. Medijskom industrijom Novog Zelanda dominira manji broj kompanija, većinom u stranom vlasništvu uz nekoliko državnih TV i radio-stanica. Reporteri bez granica svrstavaju Novi Zeland u sam vrh u svojim godišnjim izveštajima o slobodi medija.

Sport

 

Većina sportova popularnih na Novom Zelandu su engleskih korena. Najviše ljudi igra golf, netbol, tenis i kriket, među mlađima najpopularniji sport je fudbal dok najviše posetilaca ima ragbi. Pobedničke turneje u ragbiju u Australiji i Ujedinjenom Kraljevstvu kasnih 1880ih i ranih 1900ih su igrale važnu ulogu u konsolidovanju nacionalnog identiteta, iako je uticaj sporta od tada opao. Konjske trke su takođe bile popularne i bile su važan deo dominantne kulture tokom 1960ih koja je poznata pod nazivom „ragbi, trke i pivo“. Učešće Maora u evropskim sportovima je posebno primetno u ragbiju i u „haka“ plesu koji nacionalni timovi izvode pred međunarodne utakmice.

Novozelandski timovi koji imaju rezultate na međunarodnom nivou su ragbi, ragbi liga, netbol, kriket, i softbol timovi a na pojedinačnom nivou rezultati su ostvarivani u trijatlonu, veslanju, jedrenju i biciklizmu. Odnos broja stanovnika i osvojenih medalja na Olimpijskim i Komonvelt igrama se smatra za uspešan. Ragbi tim je često ocenjivan kao najbolji na svetu i Novi Zeland je trenutni nosilac titule šampiona Svetskog kupa. Takođe Novi Zeland je i trenutni ragbi liga svetski šampion. Popularni su i ekstremni sportovi, avanturistički turizam i postoji jaka tradicija planinarenja — novozelandski alpinista i istraživač Edmund Hilari je zajedno sa nepalskim šerpasom Tenzingom Norgajem, 29. maja 1953. prvi uspešno osvojio najviši vrh Mont Everest. Pored toga spoljne aktivnosti poput biciklizma, pecanja, plivanja, trčanja, trampinga (aktivnost popularna na Novom Zelandu koja se sastoji u kampovanju u unutrašnjosti), kanuinga, lova i sportova na snegu su takođe popularne. Trke „waka ama“ u autriger kanuima polinezijskog porekla su takođe sve popularnije i danas je to međunarodni sport, sa takmičenjima u celom tihookeanskom regionu.

Državni praznici na Novom Zelandu su:

• Zemljotres u Krajstčerču 2011.
• Australazija na olimpijskim igrama
• Novi Zeland na olimpijskim igrama

Vlada

• New Zealand Government portal Arhivirano 2007-08-13 na Wayback Machine-u
• Ministry for Culture and Heritage – includes information on flag, anthems and coat of arms
• Statistics New Zealand Arhivirano 2011-02-26 na Wayback Machine-u

Trgovina

• World Bank Summary Trade Statistics New Zealand

Putovanje

• Official site of New Zealand Tourism

Opće informacije

• New Zealand entry at The World Factbook
• Novi Zeland na Projektu Open Directory
• New Zealand from the BBC News
• Te Ara, The Encyclopedia of New Zealand
• NZHistory.net.nz New Zealand history website
• New Zealand OECD
• New Zealand, directory from UCB Libraries GovPubs
• New Zealand at Encyclopædia Britannica
• New Zealand weather
• Key Development Forecasts for New Zealand from International Futures
•   Wiki Atlas of New Zealand