ကာလသားရောဂါ

ကာလသားရောဂါ
Electron micrograph of Treponema pallidum
အထူးပြု	Infectious disease

ဆစ်ဖလစ်ရောဂါ ဖြစ်ရခြင်းမှာ စပိုင်ရိုခီပိုးကြောင့် ဖြစ်သည်။ ယင်းပိုးသည် အရေပြား၊ သို့မဟုတ် ကျိချွဲမြှေးများ ပွန်းပဲ့ရာမှ လူ့ခန္ဓာကိုယ် အတွင်းသို့ ဝင်သည်။ မေထုန်မှီဝဲခိုက်တွင် အများဆုံး ကူးစက် ဝင်ရောက်တတ်သည်။ ရောဂါရှိသူကို နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်မိသောကြောင့်၎င်း၊ ယင်းတို့သုံးထားသည့် ပန်းကန် ခွက်ယောက်၊ မျက်နှာသုတ် ပဝါ စသည့် အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းကို သုံးစွဲမိသောကြောင့်၎င်း ဆစ်ဖလစ်ရောဂါ ကူးစက်တတ်သေးသည်။

ဆစ်ဖလစ်ရောဂါ ကြာရှည်စွာ ဖြစ်ခဲ့လျှင် အာခေါင်ရိုးပေါက်ခြင်း၊ အသည်း သို့မဟုတ် အရေပြားပေါ်၌ အနာဆိုးများ ပေါက်ခြင်း၊ နှာခေါင်းရိုး ကျိုးသွားခြင်းများ ဖြစ်တတ်ပြီး ဦးနှောက်၊ သွေးကြော၊ နှလုံးနှင့် ဗဟိုအာရုံကြောစုတို့ကို ထိခိုက် ပျက်စီးစေတတ်သည်။ ဝမ်းတွင်းပါ ဆစ်ဖလစ်ရောဂါသည် ရောဂါရှင် မိခင်ထံမှ ပဋိသန္ဓေသားသို့ ကူးစက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သန္ဓေရှိစက ကူးစက်ခဲ့လျှင် သန္ဓေပျက်ပြီး သားလျှောတတ်သည်။ ဆစ်ဖလစ်ရောဂါကို ကုသရာ၌ ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ စပိုင်ရိုခိပိုးများကို ပဋိဇီဝဆေးများသုံး၍ သုတ်သင် ရှင်းလင်းပစ်ရသည်။ ထိုကိစ္စအတွက် ပင်နီဆီလင် ဆေးများကို အသုံးများသည်။

ဂိုနိုရီယာခေါ် ဂိုနိုညောင်းကျနာမှာမူ ဂိုနိုကော့ကတ်ပိုးကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဤရောဂါသည် အင်္ဂါဇာတ်နှင့် အင်္ဂါဇာတ်အနီးရှိ အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းများနှင့်သာ သက်ဆိုင်သည့် ရောဂါမျိုးဖြစ်သည်။ ဂိုနိုညောင်းကျနာသည် တာရှည်လာသောအခါ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးသို့ ပျံ့နှံ့သွားပြီး အဆစ်အမြစ်ရောင်ခြင်း၊ နှလုံးသားများရောင်ခြင်း စသည်တို့ကို ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သည်။ ဂိုနိုညောင်းကျရောဂါရှိသော မိခင်များမှမွေးသည့် မွေးကင်းစ ကလေးများသည် ဂိုနိုရီယားပိုးကြောင့် မျက်စိကန်းတတ်သည်။ ကလေးများကို မျက်စိကန်းခြင်းမှ ကာကွယ်နိုင်ရန် ဆီလဗာနိုက်တြိတ်ခေါ် မျက်စဉ်းတစ်မျိုးကို မွေးလျှင်မွေးချင်း ခတ်ပေးလေ့ရှိသည်။ ဂိုနိုညောင်းကျနာကိုကုသရာ၌ ဆာလဖာဆေးနှင့် ပင်နီဆီလင်ဆေးများကို သုံးကြသည်။

ကာလသားရောဂါသည် မျိုးပွားအင်္ဂါများကို အန္တရာယ်ကြီးစွာ ပေးတတ်သောကြောင့် မျိုးဖျက်ရန်သူဟူ၍ပင် ခေါ်စမှတ်ပြုကြသည်။ ဤကဲ့သို့လူမျိုးပြုန်းတီးစေသော ရောဂါဆိုးမှ ကာကွယ်ရန် အကောင်းဆုံး နည်းလမ်းမှာမိမိ ခင်ပွန်းနှင့် ဇနီး မှတပါး မေထုန်မှီဝဲခြင်းကို ရှောင်ကြဉ်ရန်ပင် ဖြစ်သည်။