Psikologi

Wewengkonipun kalebet tingkah laku manungsa lan sanès-manungsa, kalebet sadhar lan alit ingkang boten kasadhar, sarta prosès mental kados ta pikiranipun, rasan, lan kamotivasian. Psikologi punika disiplin akademik ingkang gadhah jembaran ageng, nyabrang watesan antawisipun ilmu alam lan ilmu sosial. Ahli psikologi biologi ngupados pangerten babagan sipat-sipat ngkang medal saking otak, nyambungaken disiplin menyang neuroscience. Minangka ahli ilmu sosial, para psikolog ngupados pangerten babagan tingkah laku individu lan kelompok.

Para psikolog melibataken panaliten babagan persepsi, kognisi, perhatian, emosi, intelegensi, pengalaman subjektif, motivasi, fungsi otak, lan kepribadian. Keprihatinan para psikolog ugi nyabrang menyang hubungan interpersonal, ketahanan psikologis, ketahanan kulawarga, lan wilayah sanès ing jero psikologi sosial, kalêbêt prosès méntal ingkang tanpa kasadaran. Para psikolog riset ngangge metode empiris kanggé mbedakaken hubungan kausal lan korèlasi antarane variabel-variabel psikososial. Sawetawis, nanging boten sadaya, psikolog klinis lan konseling ngandelaken interpretasi simbolik.

Psikoterapi punika panggunaan metode psikologis, utamané nalika adhedhasar interaksi pribadi kanthi rutin, kanggé nulung tiyang ngowahi prilaku, nambah kabagéyan, lan ngatasi masalah. Psikoterapi gadhah tujuan kanggé ningkataken kasejahteraan pribadi lan kasehatan mental, kanggé ngatasi utawi ngirangi prilaku, kapercayan, kekarepan, pamikiran, utawi émosi ingkang ngrisak, lan kanggé ningkataken hubungan lan ketrampilan sosial. Ana akèh jinis psikoterapi ingkang dipunrancang kanggé tiyang déwasa ingkang nedahaken, kulawarga, utawi anak lan remaja. Sawetawis jinis psikoterapi dianggep berbasis bukti kanggé nambani sawetawis gangguan kesehatan mental ingkang sampun didiagnosa; jinis sanèsipun wonten ingkang dipunkritik minangka pseudosains.

• Psychoworld.sk - human psychology news
• Ansia Psychology University of Rome Research (it)
• In-Mind, Quarterly Magazine for Social Psychology