A

A (larriz) eta a (xehez) idazten da. Antzinako Greziako alfa letraren antzekoa da forman, hortik baitator. Letra larria (A) hiruki batean gorantz doazen bi lerroek eta, erdian, mozten duen lerro horizontal bat da. Letra xehea, aldiz, bi motara idatzi daiteke, bi solairu dituen a eta solairu bakarra duen ɑ. Bigarren hau ohikoagoa da eskuz idazterakoan, edo eskuzko formak irudikatzen dituzten tipografietan, bereziki umeentzat bideratuta baldin bada. Tipografia batzuetan, kurtsibak ere forma hori hartzen du.

Euskal alfabetoa
A a • B b • C c • (Ç ç)1 • D d E e • F f • G g • H h • I i • J j K k • L l • M m • N n • Ñ ñ • O o P p • Q q • R r • S s • T t • U u V v • W w • X x • Y y • Z z
Digramak: dd • tt • ts • tx • tz
Beste irudikapen batzuk
Bandera
Braille	Ａ, ⓐ, 🅰, A, a, ａ, Ⓐ, 🄐, ⒜, 🅐, 🄰, ᴀ, ᴬ, ᵃ, ₐ, 𝔸, 𝕒, 𝔄, 𝔞, 𝕬 eta 𝖆
ASL
Kodeak	Braille ASCII (en) : A morse kodea: .- NATO alfabeto fonetikoa: Alpha
1ç letra, c letraren aldaera da euskal alfabetoan.

A letra idi (lit. alef) buruaren piktograma moduan sortu zen egiptoar hieroglifoetan edo brontze aroko alfabetoan.

Idi burua Egiptoar hieroglifoa	Idi burua proto-semitikoa	Aleph feniziarra	Alpha grekoa	A etruskoa	A erromatarra

"A" garrantzi handiko letra da euskaraz, mugatzaile nagusia delako.

Hitz batzuek eta zenbait izen berezik, "a itsasia" dute, hau da, berezkoa dute amaierako "a" eta ez da mugatzailea. Hitz batek a itsatsia duen ala ez jakiteko, hiztegian begiratu behar da. Horien artean daude labana (labana bat) eta Donostia (Donostiara noa).