Demokrasie: Regeringsvorm gekenmerk deur gereelde en vry verkiesings met meer as een party

Volgens die Verenigde Nasies bied demokrasie "'n omgewing wat menseregte en fundamentele vryhede respekteer, en waarin die vryuitgedrukte wil van mense uitgeoefen word."

In 'n direkte demokrasie het die mense die direkte gesag om oor wetgewing te beraadslaag en te besluit. In 'n verteenwoordigende demokrasie kies die mense regerende amptenare deur verkiesings om dit te doen. Wie as deel van "die mense" beskou word en hoe gesag onder die mense gedeel of gedelegeer word, het met verloop van tyd en teen verskillende koerse in verskillende lande verander. Kenmerke van demokrasie sluit dikwels vryheid van vergadering, assosiasie, persoonlike eiendom, vryheid van godsdiens en spraak, burgerskap, toestemming van die regeerdes, stemreg, vryheid van ongeregverdigde regeringsontneming van die reg op lewe en vryheid, en minderheidsregte in.

Die idee van demokrasie het mettertyd aansienlik ontwikkel. Deur die geskiedenis kan 'n mens bewyse vind van direkte demokrasie, waarin gemeenskappe besluite neem deur middel van volksvergaderings. Vandag is die dominante vorm van demokrasie verteenwoordigende demokrasie, waar burgers regeringsamptenare verkies om namens hulle te regeer, soos in 'n parlementêre of presidensiële demokrasie.

Die meeste demokrasieë geld in die meeste gevalle meerderheidsreël, maar in sommige gevalle word pluraliteitsreël, supermeerderheidsreël (bv. grondwet) of konsensusreël (bv. Switserland) toegepas. Hulle dien die deurslaggewende doel van inklusiwiteit en breër legitimiteit oor sensitiewe kwessies—teenbalansering van meerderheidshouding—en geniet daarom meestal voorrang op grondwetlike vlak. In die algemene variant van liberale demokrasie word die bevoegdhede van die meerderheid binne die raamwerk van 'n verteenwoordigende demokrasie uitgeoefen, maar die grondwet en 'n hooggeregshof beperk die meerderheid en beskerm die minderheid - gewoonlik deur die genot van al sekere individuele regte te verseker. bv. vryheid van spraak of vryheid van assosiasie.

Die term het in die 5de eeu vC in Griekse stadstate, veral Klassieke Athene, verskyn om "heerskappy van die mense" te beteken, in teenstelling met aristokrasie (ἀριστοκρατία, aristokratía), wat "heerskappy van 'n elite" beteken. Westerse demokrasie, anders as dié wat in die oudheid bestaan het, word algemeen beskou as sy oorsprong in stadstate soos dié in Klassieke Athene en die Romeinse Republiek, waar verskeie skemas en grade van stemreg van die vrye manlike bevolking waargeneem is voor die vorm het aan die begin van die laat oudheid in die Weste verdwyn. In feitlik alle demokratiese regerings deur die antieke en moderne geskiedenis, was demokratiese burgerskap aanvanklik beperk tot 'n elite-klas, wat later na alle volwasse burgers uitgebrei is. In die meeste moderne demokrasieë is dit bereik deur die stemregbewegings van die 19de en 20ste eeue.

Demokrasie staan in kontras met regeringsvorme waar mag óf deur 'n individu gehou word, soos in outokratiese stelsels soos absolute monargie, óf waar mag deur 'n klein aantal individue gehou word, soos in 'n oligargie—teenstellings wat uit antieke Griekse filosofie geërf is. Karl Popper het demokrasie gedefinieer in teenstelling met diktatuur of tirannie, en fokus op geleenthede vir die mense om hul leiers te beheer en om hulle te verdryf sonder dat 'n revolusie nodig is. Die wêreld se openbare mening is sterk ten gunste van demokratiese regeringstelsels. Volgens die V-Dem Democracy-indekse en The Economist Democracy Index, leef minder as die helfte van die wêreldbevolking vanaf 2022 in 'n demokrasie. Demokratiese terugval met 'n toename in hibriede regimes het demokratisering sedert die vroeë tot middel 2010's oorskry.

• Kleptokrasie, regering deur diewe.
• Plutokrasie, regering deur die rykes.
• Teokrasie, regering deur God (theos).

•   Wikiwoordeboek het 'n inskrywing vir demokrasie.