Alfabet

Geskrewe taal bestaan uit sinne, sinne bestaan uit woorde en woorde bestaan uit een of meer letters van die alfabet. Elke letter verteenwoordig rofweg 'n klank in die gesproke taal. 'n Alfabet is verskillend van ander vorme van skryfstelsels soos ideogramme, waarin elke simbool 'n volledige konsep verteenwoordig.

Die woord alfabet is afgelei van 'n kombinasie van die woorde alfa en beta, die eerste twee simbole in die Griekse alfabet. Daar word ook soms verwys na die gewone alfabet as die ABC (uitgespreek aa-bee-see). Die woord alfabet word ook soms gebruik om te verwys na die basiese elemente of dele van 'n stelsel, bv. die DNA-alfabet.

Hoofartikel: Geskiedenis van die alfabet

Tekens wat voorwerpe voorgestel het, eerder as klanke, dateer uit voor 10 000 v.C., uit die Madaleniese periode.

Die Egiptiese hiërogliewe was die voorloper tot die Fenisiese alfabet. Die Egiptiese hiërogliewe het simboliese en verborge betekenisse gehad en het ook klanke voorgestel. Bykomende karakters is later bygevoeg om te onderskei of die simbool verwys na die simbool self, of na die klank wat die simbool voorstel. Die Egiptenare het die stelsel uiteindelik gestandaardiseer tot 'n stelsel met 24 konsonante. Die Egiptiese stelsel was egter te lomp en omslagtig en moes plek maak vir 'n vokaalgedrewe stelsel.

Die Fenisiese alfabet het bestaan uit 22 karakters en was die eerste alfabet wat primêre klanke van 'n taal voorgestel het. Die Fenisiese skrif is van links na regs gelees en is gestandaardiseer deur koning Ahiram. Volgens oorlewering is Cadmos, die stigter van die stad Thebes, die persoon wat die Fenisiese alfabet ontwikkel het. Die term "foneties" verwys steeds na die herkoms van klank in die alfabet vanaf die Fenisiese alfabet. Die Fenisiese alfabet het die basis gelê vir die ontwikkeling van die antieke Griekse alfabet (800 v.C.).

•   Wikiwoordeboek het 'n inskrywing vir alfabet.