Cawl Cymreig

Erbyn heddiw mae gan y gair cawl ystyr ehangach, ond yn hanesyddol roedd yn dynodi pryd arbennig.

Cawl Cymreig

Math	broth, pryd o gig oen
Rhan o	Coginiaeth Cymru
Yn cynnwys	Cig oen
Ffeiliau perthnasol ar Gomin Wicimedia

Cynhwysion sylfaenol y cawl traddodiadol yw cig moch, bresych, tatws, a chennin. Defnyddid cig eidion neu oen yn aml yn lle'r bacwn neu'n ychwanegol iddo, a hefyd moron, pannas, rwden, ffa llydain, a sewyrllys. Câi'r darnau o gig, llysiau a pherlysiau eu cyd-ferwi mewn dŵr yn yr un llestr, ac yna câi'r trwyth ei dewhau gyda blawd ceirch neu flawd plaen. Gall y cawl hefyd gynnwys twmplenni blawd ceirch a throlennau, sef twmplenni neu bwdinau bychain llawn cyrens. Weithiau ychwanegir saws perllys a wneir gyda'r dŵr a ddefnyddiwyd i goginio'r tatws, ac nid gyda llaeth.

Cofnodwyd y gair "cawl" yn gyntaf yn y 13g, yn yr ystyr o fresych neu lysiau coginio. Daw o'r gair Lladin caulis, sy'n golygu coesyn planhigyn neu fresych. Ers tua'r flwyddyn 1400 defnyddir yn ei ystyr o saig sy'n cynnwys bresych, a chynhwysion eraill. Gweinid y potes yn gyntaf ac yna'r cig a llysiau yn hanesyddol, ond erbyn heddiw un cwrs yw'r cawl Cymreig. Fe'i paratoid yn gyffredin gynt ar gyfer cinio ganol dydd yn ardaloedd amaethyddol Cymru, ac ar gyfer cinio nos y glöwr yng nghymoedd diwydiannol y de. Arferid bod yn gyffredin iawn yn ystod y gaeaf yn y de orllewin. Pryd debyg a geir yn y gogledd yw lobsgows.