Erik Pòmòrsczi

Na rëchcenim dostôł miono Bògùsłôw, pò starkù Bògùsławie V-im, bùdownikù zómkù w Dirlowie.

W 1388 rokù wzãti za swòje przez swoją cotkã, dëńską królewą Magòrzatã I-szą (Margrete), przëcygnął do Roskilde w Dëńsczi. W 1389 erbòwôł òd ny Norwesczé Królestwò, w stëcznikù 1396 òstôł wëlowóny królã Dëńsczi, a w lëpincu- Szwedzczi. 20 czerwińca 1397, jakno rezultat starë Magòrzatë I, na zómkù w Kalmarze (Szwedzkô) miôł plac ùgôdënk midzë Dëńską, Szwedzką ë Norweską, zwóny Kalmarską Ùniją. Ji pierszim królã òstôł Erik Pòmòrsczi, równak jaż do smiercë Magòrzatë w 1412 z nią dzélëł władzã nad Skandinawiją. W 1405 mia plac żeńba Erika z Filipiną (Phillippa)- córką anielsczégò króla Henrika IV-gò.

Zgrôwã Erika bëła wiôlgô skandinawskô imperëjô z centróm w Dëńsce. W 1429 rokù w gardze Helsingør nad zwãżëną Øresund wprowôdzëł mòrsczi col dlô òkrãtów wpłëwającëch ë wëpłëwającëch z Bôłtu. Przez wicy jak 4 stalata nen col dowôł dënsczémù państwù zacht zwësk. Dejadë dosc chùtkò wdôł sã Erik w marachùjącé wòjnë z Hanzą, a przez to narôsta òpòzycëjô procëm niemù. Òsoblëwò wiele procëmników miôł westrzód Szwedów, chtërny òskarżëwelë gò téż ò fawòrizowanié Dënów ë Pòmòrzanów przë òbsadzëwanim ùrzãdów. W 1439 mùszôł ùstąpic z tronu ë wëcopôł sã do zómkù na Gòtlandiji. Stamtądka wiele razë napôdôł jakno pirata na òkrãtë, ë dlôte dostôł pòzwã "pòslédnégò wikinga Bôłtu".

W 1449 béł znôwu w Dirlowie, tu rozbùdowôł zómk ë jakno Erik I miôł przëjãté przédnictwò nad stołpsczim dzélã Pòmòrsczi òd Bògùsława IX-gò.

Ùmar 3 maja 1459 rokù, pòchòwalë gò w mariacczim kòscele w Dirlowie.