จังหวัดเซบู
จังหวัดเซบู (/seɪˈbuː/; เซบัวโน: Lalawigan sa Sugbu; ฟิลิปปินส์: Lalawigan ng Cebu) เป็นจังหวัดในเขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วยเกาะหลักและเกาะบริวารอีก 167 เกาะ เมืองหลักคือ นครเซบู ซึ่งเป็นเมืองที่เก่าแก่ที่สุดและเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของฟิลิปปินส์ จังหวัดนี้มีท่าอากาศยานนานาชาติมักตัน–เซบู ตั้งอยู่บนเกาะมักตัน เป็นท่าอากาศยานที่มีผู้โดยสารมาเป็นอันดับที่ 4 ของประเทศ
จังหวัดเซบู Sugbu | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
จังหวัด | ||||||
 | ||||||
 ธง | ||||||
| สมญา: The Gateway to a Thousand Journeys | ||||||
 ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์ | ||||||
| ประเทศ |  ฟิลิปปินส์ | |||||
| เขต | กิตนางคาบีซายาอัน | |||||
| ก่อตั้ง | 6 สิงหาคม ค.ศ. 1569 | |||||
| เมืองหลัก | นครเซบู | |||||
| การปกครอง | ||||||
| • ประเภท | ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน | |||||
| • ผู้ว่าราชการจังหวัด | Gwendolyn Garcia (PDP-Laban) | |||||
| • รองผู้ว่าราชการจังหวัด | Hilario Davide III (LP) | |||||
| พื้นที่ | ||||||
| • ทั้งหมด | 4,943.72 ตร.กม. (1,908.78 ตร.ไมล์) | |||||
| อันดับพื้นที่ | 20 จาก 81 | |||||
| ไม่รวมพื้นที่นครอิสระ | ||||||
| ความสูง (ภูเขามานุงกัล) | 1,097 เมตร (3,599 ฟุต) | |||||
| ประชากร (ค.ศ. 2015) | ||||||
| • ทั้งหมด | 2,938,982 คน | |||||
| • อันดับ | 4 จาก 81 | |||||
| • ความหนาแน่น | 590 คน/ตร.กม. (1,500 คน/ตร.ไมล์) | |||||
| • อันดับความหนาแน่น | 7 จาก 81 | |||||
| • ผู้ที่ใช้สิทธิ์เลือกตั้งได้ | 1,903,740 คน (ค.ศ. 2,016) | |||||
| ไม่รวมประชากรในนครอิสระ | ||||||
| เขตการปกครอง | ||||||
| • นครอิสระ | 3
| |||||
| • นคร | 6
| |||||
| • เทศบาล | 44 | |||||
| • บารังไกย์ |
| |||||
| • ตำบล |
| |||||
| เขตเวลา | UTC+8 (PST) | |||||
| รหัสไปรษณีย์ | 6000–6053 | |||||
| ไอดีดี : รหัสโทรศัพท์ | +63 (0)32 | |||||
| รหัส ISO 3166 | PH | |||||
| ระดับรายได้ | ระดับที่ 1 | |||||
| PSGC | 072200000 | |||||
| เว็บไซต์ | www | |||||
จังหวัดเซบูเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีการพัฒนาดีที่สุดของประเทศ และเมืองหลักอย่างนครเซบู ก็เป็นศูนย์กลางด้านพาณิชยกรรม การค้า การศึกษา และอุตสาหกรรมของเกาะวิซายัส นอกจากนี้ยังโดดเด่นในด้านการขนส่งทางทะเล การผลิตเฟอร์นิเจอร์ และการท่องเที่ยว
ภูมิอากาศ
เซบูตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเกาะเนโกรส ทางทิศตะวันตกของเกาะเลเตและเกาะโบโฮล ตัวจังหวัดประกอบด้วยเกาะเซบูและเกาะบริวารอีก 167 เกาะ ที่สำคัญได้แก่ เกาะมักตัน เกาะบันตายาน เกาะมาลาปาสกัว เกาะโอลังโก และหมู่เกาะคาโมเตส นครหนาแน่นอย่างนครเซบู, ลาปู-ลาปู และมันดาเว จัดเป็นนครอิสระที่ไม่อยู่ภายใต้การปกครองของจังหวัด แต่จะถูกจัดรวมอยู่ในจังหวัดในเชิงภูมิศาสตร์และสถิติ
จังหวัดเซบูมีพื้นที่ 4,944 ตารางกิโลเมตร (1,909 ตารางไมล์) แต่ถ้ารวมนครอิสระเข้าไปด้วย จะมีพื้นที่ 5,342 ตารางกิโลเมตร (2,063 ตารางไมล์) พื้นที่ใจกลางของเกาะเซบู มีสายพันธุ์พืชและสัตว์หายากหลายชนิด และมีความเสี่ยงจากแผ่นดินไหวและพายุไต้ฝุ่นที่น้อยมาก
ภูมิอากาศ
ภูมิอากาศของจังหวัดเซบูเป็นแบบเขตร้อน ประกอบด้วย 2 ฤดูกาล ได้แก่ ฤดูฝน และฤดูแล้ง แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว อากาศจะร้อนและค่อนข้างแห้งแล้งในช่วงเดือนมิถุนายน–ธันวาคม และโอกาสที่จะประสบพายุไต้ฝุ่นนั้นมีน้อยมาก
พื้นที่ทางตอนเหนือจะมีฝนตกมากกว่าทางตอนใต้ และเคยได้รับความเสียหายจากพายุไต้ฝุ่นไห่เยี่ยนในปี ค.ศ. 2013 มีผู้เสียชีวิต 73 คน บาดเจ็บ 348 คน นอกจากนี้ยังมีพายุไต้ฝุ่นรูปิง ที่สร้างความเสียหายให้แก่เซบูตอนกลางในปี ค.ศ. 1990
อุณหภูมิของจังหวัดเซบูสามารถขึ้นสูงถึง 36 องศาเซลเซียส (97 องศาฟาเรนไฮต์) ในเดือนมีนาคม–พฤษภาคม และลดลงต่ำสุดถึง 18 องศาเซลเซียส (64 องศาฟาเรนไฮต์) ในเขตภูเขาช่วงฤดูฝน อุณหภูมิโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 24–34 องศาเซลเซียส โดยจะไม่ค่อยแปรปรวนนัก ยกเว้นในเดือนพฤษภาคมซึ่งเป็นเดือนที่ร้อนที่สุด ความชื้นโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 70–80%
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ จังหวัดเซบู
คู่มือการท่องเที่ยว จังหวัดเซบู จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)- เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 พฤษภาคม 2017
- The Official Government Portal of the Republic of the Philippines – Cebu, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 ธันวาคม 2012
This article uses material from the Wikipedia ไทย article จังหวัดเซบู, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). เนื้อหาอนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้ CC BY-SA 4.0 เว้นแต่ระบุไว้เป็นอื่น Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ไทย (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.