Makroekonomija

Ovo uključuje regionalne, nacionalne i globalne ekonomije.

Makroekonomija potiče od grčkih riječi makros (veliki) i oikonomia (ekonomija), što znači da proučava ekonomske agregatne veličine. Drugim riječima, bavi se proučavanjem problema društvene privrede, kao cjeline, gdje se varijable svode na mali broj globalnih veličina, tj. kompleksnih agregatnih veličina. U tom smislu makroekonomija se bavi izučavanjem pojava, procesa i problema, kao što su: bruto domaći proizvod (BDP), nezaposlenost, društveni proizvod, nacionalni dohodak, potrošnja, štednja, investicije, ekonomski rast, vanjskotrgovinska razmjena, društvena reprodukcija, platni bilans, ciklična kretanja privrede, budžet, fiskalna i monetarna politika, agregatna tražnja i ponuda, inflacija itd. Prema tome, makroekonomija proučava funkcioniranje i upravljanje ekonomijom u cjelini.

Makroekonomija dobija na značaju poslije velike ekonomske krize (1929-1939. godine), kada su objelodanjeni ekonomski problemi sa nesagledivim posljedicama, koji se nisu mogli riješiti putem mehanizma Smithove "nevidljive ruke". Među ekonomistima je to najbolje uočio John Maynard Keynes (1883-1946. godine), te se nastanak navedene makroekonomske teorije i politike vezuje za njegovo ime.