Oradea

Predstavlja sjedište okruga Bihor, i jedan je od najvažnijih ekonomskih, društvenih i kulturnih centara u zapadnom dijelu Rumunije. Grad se nalazi na sjeverozapadu zemlje, smješten između brežuljaka u ravnici Krišana, na obalama rijeke Brzi Kereš, koja dijeli grad na gotovo jednake polovine.

Oradea
Grad
S lijeva nadesno: Pogled na centar grada, Gradska vijećnica, Grko-katolička biskupska palata, Palata Crni orao, Hotel Astoria, Rimokatolička episkopska palata
Zastava
Stanovništvo
• Ukupno	196.367

Smještena na oko 10 km udaljenosti od Borșa, jednog od najvažnijih prelaza na granici Rumunije s Mađarskom, Oradea je na desetom mjestu po veličini među rumunskim gradovima. Prostire se na površini od 11.556 hektara, na području dodira između produžetaka Apušenskih planina i proširene ravnice Krišana-Banat.

Oradea uživa visok životni standard u odnosu na druge rumunske gradove i svrstava se među najprihvatljivije gradove za život u zemlji. Grad je takođe veliko industrijsko središte u regionu, sjedište je nekih od najvećih rumunskih kompanija. Pored statusa ekonomskog središta, Oradea se može pohvaliti i bogatom arhitektonskom baštinom u Art Nouveau stilu i član je mreže Réseau Art Nouveau.

Rumunsko ime Oradea potječe od mađarskog imena grada. Na mađarskom jeziku grad se zove Nagyvárad, ili kolokvijalno Várad. Grad također ima njemačko ime, Großwardein, kao i jidiš, izvedeno iz njega, Groysvardeyn. Na turskom jeziku, grad je bio historijski poznat kao Varat ili Varad. Ostala imena uključuju latinski Varadinum, kao i historijsko italijansko ime Gran Varadino.

Neka arhaična rumunska imena grada su Oradia, Oradea Mare (Velika Oradea), Varadia Mare (Velika Varadia) i Urbea Mare (Veliki grad).

Grad se nalazi na mjestu susreta ravnice Krišana i bazena Brzi Kereš. Nalazi se na 126 metara nadmorske visine, na sjeveroistočnom dijelu je okružen brežuljcima Oradea, dijelom brda Șes. Glavni dio naselja smješten je na plavnom polju i na terasama koje su smještene niz rijeku Brzi Kereš. Oradea je poznata po svojim termalnim izvorima. Rijeka Brzi Kereš prolazi kroz središte grada, pružajući mu slikovitu ljepotu. Njen protok ovisi o sezoni; nasipi u blizini Tileagda dijelom su ga kontrolirali otkako su izgrađeni početkom 1980-ih.

Klima

Oradea ima toplu, ljetnu vlažnu kontinentalnu klimu (Köppenska klimatska klasifikacija Dfb ) s okeanskim uticajima. Topoklimatsko djelovanje grada određeno je preovladavajućim zapadnim vjetrovima.

Prosječna godišnja temperatura je 10.4 °C (50.7 °F). Prosjek u julu je oko 21 °C (70 °F), dok je u januaru prosjek −1.4 °C (29.5 °F). Padavine su dovoljne da opskrbe šume i vegetaciju zone, a registruju godišnji prosjek od oko 585.4 mm. Padavine su varijabilno raspoređene tokom cijele godine, s maksimumom u junu, a najmanje u kasnim jesenjim i zimskim mjesecima u godini.

 

Dok se moderna Oradea prvi put spominje 1113. godine, pod latinskim nazivom „Varadinum“ u diplomi koja pripada benediktinskoj opatiji Zobor - biskupi Sixtus Varadiensis i Saul de Bychar spominju se u dokumentu - nedavna arheološka otkrića, u gradu i oko njega, pružajući dokaze manje-više neprekidnog naseljavanja od neolita. Dačani i Kelti su, takođe, naseljavali ovu regiju. Nakon osvajanja Dakije, Rimljani su utvrdili prisustvo u tom području, ponajviše u četvrti Salca grada i modernom Băile Felixu. Prema Gesta Hungarorum, mađarskoj hronici napisanoj nakon 1150. od strane nepoznatog autora, regijom je krajem 9. i početkom 10. vijeka vladao Menumorut, sve do mađarskog preuzimanja zemljišta. Njegova citadela bila je usredsređena na Bihareju. Historičari raspravljaju da li je Menumorut stvarni vladar ili izmišljeni lik kog je stvorio anonimni autor, jer Gesta govori o više ličnosti, uključujući Menumoruta, koji nisu identificirani ni u jednom drugom primarnom izvoru i ne imenuje nikoga od neprijateljskih Mađara u drugim savremenim izveštajima o invaziji. Prema Anonimusu, Menumorutovo vojvodstvo je bilo naseljeno prvenstveno Hazarima i Sekeljima, i on je priznavao suverenost (neimenovanog) vladajućeg bizantijskog cara u to vrijeme.

U 11. vijeku je mađarski kralj Ladislav I osnovao biskupsko naselje u blizini grada Oradee, sadašnje rimokatoličke biskupije Oradee. Grad je procvjetao i ekonomski i kulturno tokom 13. vijeka kao dio Kraljevine Ugarske. U to vrijeme je sagrađena citadela u Oradei, koja se prvi put spominje 1241. godine tokom invazije Mongola. Bila je uništena i obnavljana više puta tokom nadolazećih vijekova. 14. i 15. vijek pokazali su se najprosperitetnijim periodima u historiji grada do tog trenutka. U gradu su izložena mnoga umjetnička djela, uključujući statue Svetog Stefana, Emerika i Ladislava (prije 1372.) i konjičku skulpturu svetog kralja Ladislava I (1390.). Kip svetog Ladislava bio je prvi protorenesansni konjanički spomenik na javnom trgu u Evropi. Biskup Andreas Báthori (1329–1345.) obnovio je katedralu u gotskom stilu. Iz te epohe datira i Hermes, koji se danas čuva u Đeru, a koji sadrži lobanju svetog Ladislava i remek-djelo je mađarske zlatarske umjetnosti.

Upravo je u to vrijeme astronom Georg von Peuerbach napisao svoju Tabulu Varadiensis, objavljenu posmrtno 1464. godine, u Opservatoriju Varadinum, uspostavljajući opservatoriju grada kao referentnu tačku Zemlje i glavni meridijan.

1474. godine grad su zauzeli Turci nakon duge opsade. Njihova uglavnom tolerantna politika prema drugim narodima osigurala je da grad postane etnički mozaik Rumuna, Mađara, Austrijanaca, Slovaka, Rusina i Turaka, čime je Oradea narasla kao urbano područje počevši od 16. vijeka.

Nakon osmanske invazije na Ugarsku, u 16. vijeku, grad je postao stalna tačka prepirke između Kneževine Transilvanije, Osmanskog carstva i Habsburške monarhije. Varadski mirovni sporazum sklopljen je između cara Ferdinanda I i Ivana Zapolja, 4. februara 1538., u kome su se međusobno priznali kao legitimni monarsi.

Osmanlije su opsjedale grad 1598. godine, međutim opsada nije uspjela. Nakon Bečkog ugovora (1606.), grad je carskim dekretom trajno uključen u Kneževinu Transilvaniju. Kao rezultat propalog pokušaja Gyorgya Rakoczija II, tadašnjeg princa Transilvanije, da preuzme vladavinu nad Poljskom, Osmanlije su poslale još jednu kaznenu ekspediciju protiv njega i njegovih vlaških i moldavskih saveznika. 1660. godine Osmanlije su, sa vojskom od 45.000 muškaraca, posljednji put zaposjele grad. 850 branilaca je uspjelo sačuvati grad tokom 46 dana, da bi se naposljetku grad predao 27. augusta zbog domaće izdaje. Osmanlije su odredile Oradeu za glavni grad novoformiranog ejaleta Varat. Ejalet je uključivao sandžake Varat (Oradea), Salantu, Deberecen, Halmaš, Sengevi i Japišmaz. Opsadu je opisao Szalárdy János u svojoj savremenoj hronici. Osmanska dominacija nad gradom okončana je 1692. godine, kada su hapsburške kraljevske snage osvojile grad nakon opsade koja je trajala 14 mjeseci.

 

Pod Habsburgovcima grad je ušao u svoje zlatno doba. Bečki inženjer Franz Anton Hillebrandt dobio je zadatak isplanirati grad u baroknom stilu i, počevši od 1752. godine, izgrađene su mnoge današnje znamenitosti grada, poput Rimokatoličke katedrale, Mjesečeve crkve, Državnog teatra i Barokne palate .

Grad je odigrao veliku ulogu u mađarskoj revoluciji 1848. godine, budući da je bio sjedište najveće mađarske fabrike oružja.

Po završetku Prvog svjetskog rata Oradea je postala dio Rumunskog kraljevstva prema Trijaonskom ugovoru. 1925. godine Oradea je dobila status opštine, čime je ukinuta bivša građanska autonomija. Pod istim pravilnikom naziv je promijenjen iz Oradea Mare ("Velika" Oradea) u jednostavno Oradea.

Druga bečka nagrada koju su posredovali Hitler i Mussolini 1940. godine omogućila je Mađarskoj da povrati sjevernu Transilvaniju, uključujući Oradeu, a mađarska administracija je dočekana uz masovne proslave. Dana 12. oktobra 1944. godine Oradeu su zarobile sovjetske trupe 2. ukrajinskog fronta tokom bitke kod Debrecena . Nakon Drugog svjetskog rata Mađarska se morala odreći prava nad Oradeom prema Pariškom ugovoru sklopljenom 10. februara 1947.

U prošlosti su etničke tenzije na ovim prostorima znale su biti velike, ali sada različite etničke grupe uglavnom žive zajedno u harmoniji, dajući međusobni doprinos modernoj kulturi.

Nakon revolucije iz decembra 1989. godine, Oradea je težila postizanju većeg prosperiteta zajedno sa ostalim gradovima u Rumuniji. Kulturno i ekonomski, izgledi Oradee neizbježno su vezani za opšte težnje rumunskog društva da postigne slobodu, demokratiju i slobodnu tržišnu ekonomiju. Zbog svog specifičnog karaktera, Oradea je jedno od najvažnijih ekonomskih i kulturnih središta zapadne Rumunije i zemlje uopšte i jedan od velikih akademskih centara, sa jedinstvenom dvojezičnom dinamikom.

Popisom stanovništva iz 2011. godine Oradea je imala 196.367 stanovnika, što je smanjenje u odnosu na popis stanovništva iz 2002. godine.

Etnička struktura je sljedeća:

• Rumuni : 132.718 (73.1%)
• Mađari : 45.305 (24.9%)
• Romi : 2.132 (1,2%)
• Ostalo: 1.507 (0.8%)

(Podaci se odnose na one za koje su dostupne informacije o etničkoj pripadnosti. Dostupni su za 14.705 pojedinaca ili 7,5% gradskog stanovništva. )

Vjerski sastav je sljedeći: 59,8% rumunskih pravoslavaca, 14,3% reformista, 9,4% rimokatolika, 5% pentekostala, 3,7% baptista, 3,4% grko-katolika i 4,4% ostalih, neprijavljeno ili nijedno.

Jevrejska zajednica

 

Ovaj odeljak sadrži tekst iz Jevrejske enciklopedije 1901–1906, publikacije koja je sada u javnom domenu.

Čevra kadiša („sveto društvo“) osnovana je 1735., prva sinagoga 1803., a prva javna škola 1839. Tek na početku 19. vijeka Jevrejima je bilo dopušteno da posluju u bilo kojem drugom dijelu grada, a čak i tada su morali da se vraćaju u noćnim satima u svoj kvart. 1835. godine data im je dozvola za život u ostalim dijelovima grada.

Jevrejska zajednica Oradee podijelila se na ortodoksne i neološke kongregacije. Dok su članovi Neološkog sabora još uvijek zadržali svoje članstvo u čevra kadiši, počeli su koristiti vlastito groblje 1899. godine. Početkom 20. vijeka, Jevreji Oradee zauzeli su istaknuto mjesto u javnom životu grada. Bilo je židovskih proizvođača, trgovaca, pravnika, doktora i poljoprivrednika; šef policije (1902) bio je Jevrej; a u opštinskom vijeću jevrejski element bio je proporcionalno zastupljen. Zajednica je osim bolnice i čevra kadiše, posjedovala jevrejsko žensko udruženje, gimnaziju, trgovinsku školu za dječake i djevojčice, ješivu itd.

The Oradea Jewish community was once the most active both commercially and culturally in the Austro-Hungarian Empire. In 1944, twenty-five thousand Oradean Jews were deported to concentration camps by the Nazis, thus decimating this vital community. Only three hundred Jews reside in Oradea today. In the center of the city, on the river bank and towering over other buildings in the area, is the large Neolog Temple Synagogue built in 1878. The unusual cube-shaped synagogue with its large cupola is one of the largest in Romania. Inside there is a large organ and stucco decorations. In 1891, the Orthodox community also built a complex of buildings including two synagogues and a community center.

1944. godine, tokom okupacije Mađarske od strane nacističke Njemačke, mađarske vlasti stjerale su jevrejske stanovnike u geto Oradea prije nego što su ih poslali u koncentracioni logor Auschwitz. Potomci pre-holokaustskog hasidskog rabinata u Oradei osnovali su sinagogu u oblasti Willowbrook na ostrvu Staten, New York. Sinagoga održava i tradicionalnu hadisku Nusach Sefard i Nusach Ashkenaz službu, pri čemu potonja djeluje pod imenom Bais Medrash Igud Avreichim iz Groisverdaina (jidiški izgovor za Grosswardein).

 

Prije 1848. godine Oradeu su činila 4 odvojena grada: Várad-Újváros (Villa Nova, bivši Vicus Szombathely), Várad-Olaszi (Villa Latinorum Varadiensium, "olasz" što znači italijanski), Várad-Velence (Vicus Venetia), Várad-Váralja (Civitas Waradiensis). Nazivi Vicus Venetia, Villa Latinorum, Vicus Bolognia, Vicus Padova i drugi odnose se na Francuze, Valonce i Italijane koji su se naselili u 13. vijeku.

Danas se grad sastoji od sljedećih distrikta zvanih četvrti (cartiere na rumunskom, negyedek na mađarskom):

Oradea je već dugo jedan od prosperitetnijih gradova u Rumuniji. BDP po glavi stanovnika Oradee iznosi oko 150% od rumunskog prosjeka. Nakon 1989. godine, zbog svoje važne baze potrošača, Oradea je uživala ekonomsku obnovu, ne toliko u industriji, već u sektoru usluga poput trgovine i turizma.

Oradea ima stopu nezaposlenosti od 6,0%, što je nešto niže od prosjeka u Rumuniji, ali mnogo više od prosjeka okruga Bihor, od oko 2%. Oradea trenutno proizvodi oko 63% industrijske proizvodnje okruga Bihor, dok čini 34,5% stanovništva županije. Najvažnije industrije su namještaj, tekstil i odjeća, obuća i prehrambena industrija. Ekonomiju Oradee uglavnom održavaju mala i srednja poduzeća i porezi na imovinu koje plaćaju građani.

U fiskalnoj 2012. godini Oradea je imala najveći budžet u regiji Transilvanije, prestigavši svoje susjedne gradove, Arad i Kluž-Napoku. Neke velike rumunske kompanije, kao što su Adeplast, RCS-RDS, European Drinks ili FrigoExpress, nalaze se u Oradei.

 

Mrežom javnog prijevoza upravlja lokalna agencija OTL (Oradea Transport Local). Čine je pet tramvajskih linija (1R, 1N, 2, 3R, 3N, 2, 4N, 4R) i 17 lokalnih autobusnih linija (označene brojevima od 10 do 26), te međunarodne prigradske linije do Biharkeresztesa, Mađarska. Grad ima četiri željezničke stanice: Centralnu, Zapadnu, Istočnu i Episkopiju Bihor (opatija Bihor). Zapadni kolodvor smješten je u četvrti Ioşia, a centralna stanica (nazvana jednostavno Oradea) nalazi se bliže centru grada, u blizini četvrti Vie, dok se istočna stanica nalazi u Velenţi.

Oradeu opslužuje Međunarodna zračna luka Oradea, koja je ponovo otvorena krajem 2015. godine, nakon popravka piste.

Oradea je jedan od glavnih obrazovnih centara Rumunije. Grad je dom Univerziteta Oradea, jednog od najvećih univerziteta u zemlji. Postoji i nekoliko privatnih univerziteta, od kojih je jedan Univerzitet Agora, moderna akademska ustanova osnovana 2000. godine. Univerzitet Emanuel, akreditirani privatni baptistički univerzitet, također postoji u gradu od 2002. godine.

Tradicija visokog obrazovanja u Oradei, metaforički rečeno, sežue u davna vremena. 2012. godine su navršene 232 godine od otvaranja visokog obrazovanja u Oradei i 48 godina kontinuiranog visokog obrazovanja u Oradei.

Krajem 18. vijeka, tačnije 1780. godine, u Oradei je osnovana „viša ustanova za filozofsko učenje“, koja je 1788. godine trebala postati Pravni fakultet, najstariji fakultet ne samo unutar rumunskih granica već i u golemom regionu Istočne Evrope.

Nakon 1921. svi predmeti na Pravnom fakultetu izučavali su se na rumunskom jeziku. 1923. osnivanje dvaju teoloških akademija dalo je nove dimenzije akademskom životu u Oradei.

Pravna akademija u Oradei, zajedno s dvije teološke akademije, trebala je napraviti još jedan korak naprijed integrirajući fakultet pisama, stvarajući na taj način pretpostavku za osnivanje Univerziteta Krišana u Oradei.

Nakon tridesetogodišnje pauze u radu Pravne akademije u Oradei, 1. oktobra 1963. godine, naredbom Ministarstva obrazovanja osnovan je trogodišnji Pedagoški zavod koji je trebao otkloniti nedostatak nastavnika u srednjem obrazovanju. Nova visokoškolska ustanova započela je s dva fakulteta: Filološki i Matematičko-fizički, a godinu dana kasnije dodana su još dva fakulteta (Historija-Geografija i Tjelesni odgoj).

U maju 1990. dekretom rumunske vlade uspostavljen je Tehnički univerzitet u Oradei, kasnije nazvan Univerzitet u Oradei i zasnovan na impresivnim tradicijama akademskog života u gradu. Bio je to čin naučne i kulturne obnove dugo očekivane u životu rumunskog društva, veliki dobitak narodne revolucije iz decembra 1989., jedno od najvećih rumunskih dostignuća u Krišani nakon Velike unije 1. decembra 1918. godine. Tako se ostvario san nekoliko generacija učenjaka, što je jasno izrazio historičar iz Oradee: „Što se tiče budućnosti, želja dobronamjernih Rumuna je da u Oradei osnuju kompletan univerzitet, čija će svjetla zasjati preko cijele zapadne granice Rumunije." Danas je Univerzitet u Oradei integrisana visokoškolska ustanova ove vrste, koju čini 18 fakulteta.

Misija Univerziteta u Oradei je da uveliko obuči i obrazuje kako studente, tako i diplomirane studente visokog obrazovanja, kao i da se približi određenim oblastima nauke i tehnologije na visokom nivou.

 

Strukturu Univerziteta čine akademsko obrazovanje, postdiplomsko obrazovanje i naučna istraživanja.

Univerzitet u Oradei proširio se razvijanjem novih fakulteta i istraživačkih timova, kao i razvijanjem određenih specijalizacija unutar postojećih fakulteta.

Unutar Univerziteta u Oradei razvija se obrazovna i istraživačka aktivnost na području prirodnih i fizičkih nauka, kao i na području društvenih i humanističkih nauka, obuhvatajući: matematiku, fiziku, hemiju, nauke o životu, poljoprivredne nauke, medicinske nauke, tehnološke nauke, ekonomske nauke, geografiju, istoriju, pravne nauke i pravo, lingvistiku, pedagogiju, političke nauke, psihologiju, slova i umjetnost, sociologiju, filozofiju. Obrazovni proces se temelji na nastavnim planovima i programima za dugotrajne dodiplomske i postdiplomske studije.

U Oradei se nalazi i jedan od najstarijih privatnih univerziteta u Rumuniji. Reformski fakultet Sulyok István osnovala je u proljeće 1990. godine Reformska crkva Királyhágómelléki . Škola je 1999. postala potpuno nezavisna od protestantskog teološkog fakulteta u Kluž-Napoki i promijenila je ime u Univerzitet Partium Christian. Trenutno posluje sa 12 fakulteta i sa 1400 studentskih tijela; jezik podučavanja je mađarski.

 

 

 

Trenutna arhitektura Oradee mješavina je stambenih zgrada komunizma, uglavnom u rubnim četvrtima, i prekrasnih istorijskih građevina koje su ostaci ere kada je grad bio dio Austro-Ugarske. Pored mnogih baroknih građevina, Oradea je prepoznatljiva po posebno bogatoj kolekciji arhitekture u Art Nouveau stilu.

Art Nouveau je lako prepoznati zbog svojih zakrivljenih, valovitih linija koje "prirodno" teku u sinkopatskim ritmovima, kao muzički lajtmotiv. Mnogobrojne otvorene zakrivljene linije - parabole i hiperbole - važni elementi Art Nouveaua, daju dinamičnost i ritam ovim građevinama i artefaktima.

Potpuno je izražen u dekorativnoj umjetnosti, dizajnu i arhitekturi. Glavna ukrasna karakteristika je asimetrična valovita linija završena energetskim bičem.

Oradea se može smatrati jednim od najreprezentativnijih središta arhitekture sa prelaza iz 19. u 20. vijek u Rumuniji, te se može uporediti sa arhitekturom secesije u srednjoj Evropi.

Smještena na rumunskoj zapadnoj granici, Oradea je početkom 20. vijeka bila dio Srednjoevropskog Austro-Ugarskog Carstva, pa su na taj način utjecale umjetničke struje ovog prostora.

Zgrade s početka 20. vijeka bogato su obilježene utjecajem Lechnera i Bečke secesije, nasljeđujući važnu baštinu velikih arhitekata umjetničkog pokreta s kraja 19. i početka 20. vijeka. Arhitekturi i staništu Oradee treba pristupiti samo u kontekstu srednjoevropske arhitekture.

Svojom nezavisnošću i osobnošću, Oradea zauzima mjesto među velikim evropskim porodicama čvrsto konturirane umjetnosti iz 1900. godine, posebno u pogledu područja između Citadele i Glavne željezničke stanice. Ovdje se nalaze zgrade za iznajmljivanje, (palata Moskovits I i II, palata Apolon, palata Stern, kuće Adorjan I i II, palata Darvasy), vile (La Roche, Vágó, Okany Schwartz), hoteli (Panonija, Emke, Rimonoczy, Weiszlovics, Vulturul Negru), vojne zgrade - u ulici Armatei Române, industrijske zgrade i skladišta (piva, alkohola, fabrike opeke, dimnjak elektrane), javne ustanove (Gradska vijećnica, Palata pravoslavnih vladika, Palata grčko-katoličke biskupije, Palata pravde, banke, trgovačke i industrijske kuće itd.), koju potpisuju arhitekti koji imaju istaknuto mjesto u evropskom zapisu o arhitekturi iz 1900. godine: Odon Lechner, Dezső Jakab, Marcell Komor, László i József Vágó, Valér Mende, Ferenc Sztaril, Ferenc Löbl, Kálmán Rimanóczy Sr. i Jr., Anton Szallerbek. Sve ove stranice nude vrlo raznovrstan istraživački i razvojni materijal. Ti su veliki arhitekti svojim radom unijeli u Oradeju utjecaj Beča i Budimpešte, pokazujući novi stil drugačiji od akademskog, i stvarajući tako prostor za stilsku diverzifikaciju zasnovanu na izumima i originalnosti.

 

Kao i mnogi evropski gradovi, i „Mali Pariz“, kako je Oradea nazvana početkom prošlog vijeka, ima šarm koji je joj je pružila njena secesijska, eklektična, novo-rumunska, neoklasična i barokna arhitektura. Ne toliko zadivljujuće veličinom ili bogatstvom, zgrade Oradee imaju auru blagostanja, profinjenosti i kvaliteta koji utiskuju sjećanje. Rani 20. vijek značajno je zastupljen u centru, ali gotovo svaka zona grada ima nešto posebno. Istorijsko centralno jezgro grada ima veliku istorijsku, kulturnu, arhitektonsku vrijednost i vrijednost u pogledu urbanističkog planiranja. Uključuje jezgre naselja, arhitektonske relikvije, spomenike arhitekture i urbanizma počev od 16. vijeka pa sve do dobro predstavljenog početka 20. veka, pri čemu nijedan spomenik ne odskače od cjeline.

 

Analizirajući jedinstvo stila i ornamentike kao svojstvene vrijednosti Art Nouveaua, možemo pronaći koherentan stil koji kombinira arhitektonsku strukturu i njena umjetnička sredstva; štukature, statue i medaljone, željezo, vitraže, neprozirno i obojeno staklo - svi oni opravdavaju ukras kao princip arhitekture, zasnovan na vrijednosti crte, na organskoj snazi biljke i na strukturalnom simbolu. Arhitektura Oradee rezultat je vrijednosti stvorenih iznimno zanimljivim i vrijednim etničkim spojem, koji se materijalizirao u razmjeni vrijednosti rijetkog bogatstva i u zajedničkom nasljeđu velikog veličanstva i ljepote. Baština ovdje predstavlja jedinstven element, instrument socijalne kohezije, koji je stvorio kulturni mozaik i izvornu sintezu, poput dijalekata jezika - rezultat je stilskog dijalekta koji je posljedica međusobnih ukrašavanja i oplodnji.

Ovaj doprinos rumunske stilske intervencije u važnoj europskoj struji, uživa posebnu pažnju i značajnu promociju, kako bi se uskladili kvaliteta, velikodušnost, autentičnost i izuzetna vrijednost skladnog prepletanja.

Autentičnost mjesta je veoma dobro sačuvana od strane prethodnih generacija. Ako lokalna specifičnost nije dobro očuvana, izgubit će se velik dio kulturnog identiteta, toliko bitnog za identificiranje naroda. Cjelokupna zajednica mora se osjećati obaveznom u poklanjanju veće pažnje i osjetljivosti u pogledu zaštite baštine, a vlasti i stručnjaci moraju razviti politike i akcije za očuvanje tako vrijedne baštine. Potrebno je proučiti i poznavati različite pristupe konzervaciji, pažljivo odabrati odgovarajuće, kako bi se izbjegle moguće zamke koje mogu nastati pokušajem održavanja ravnoteže između očuvanja i upravljanja istorijskim centrom.

 

 

 

Stara gradska jezgra jedna je od glavnih turističkih atrakcija u Oradei, kao i lječilišta Băile Felix, koja su dostupna autobusom i nalaze se izvan grada.

Ostala mjesta koja privlače znatan broj turista uključuju:

 

• Barokna palača Oradee - danas Muzej Țării Crișurilor. Bila je to rimokatolička biskupska palata sve do 1945. godine, kada je komunistički režim zgradu preuzeo u javno vlasništvo. Vraćena je Rimokatoličkoj crkvi 2003. godine. Njegova kolekcija uključuje mnogo fosila dinosaurusa i ptica iz rudnika boksita u Cornet- Brusturi.
• Rimokatolička bazilika-Katedrala Uznesenja Marijina ili jednostavno "barokna katedrala" ("Catedrala barocă") - najveća barokna katedrala u Rumuniji, a dom je relikvija lobanje i 2 statue mađarskog kralja Ladislava I.
• Cetatea Oradea - tvrđava Oradea, peterokutnog oblika, je utvrda sa stijenama na nekim dijelovima i kulama od drveta smještenim na kapiji i na uglovima.
• Biserica cu Lună - crkva s astronomskim satom na kojoj se prikazuju faze mjeseca, jedinstvenih karakteristika u Evropi.
• Pasajul Vulturul Negru - šoping galerija „Crni orao“ (ili „Orlova palata“), nazvana po svom čuvenom vitražu u stropu.
• Muzej Ady Endre - muzej posvećen jednom od najvećih mađarskih pjesnika i bivšem stanovniku Oradee.
• Teatrul de Stat din Oradea | Teatrul de Stat - Državno pozorište u srcu grada, čije su planove osmislila dva austrijska arhitekta koji su do kraja 19. vijeka izgradili oko 100 pozorišta i opernih kuća u Evropi.
• Str. Republicii - smatrana je jednom od najljepših ulica Transilvanije, u kojoj se nalazi veliki broj zgrada u Art Nouveau stilu.
• Oko 100 vjerskih lokaliteta različitih denominacija u Oradei, uključujući tri sinagoge (samo jedna je još uvijek u upotrebi) i najveću baptističku crkvu u istočnoj Evropi, Baptističku crkvu Emmanuel.

 

 

 

CSM Oradea je profesionalni košarkaški klub Oradee koji igra u 1. diviziji zemlje, Liga Națională, takmičenja u kojem ga je klub osvojio 2016. i 2018. godine, a takmiči se i u međunarodnim takmičenjima kao što je Liga prvaka. Tim igra svoje domaće utakmice u Areni Antonio Alexe.

Mnogi značajni fudbaleri su rođeni u Oradea, kao recimo: Iuliu Baratky, Cosmin Bărcăuan, Elemér Berkessy, Zeno Bundea, Zoltan Crişan, Claudiu Keserü, Attila Kun, Erik Lincar, Marius Popa, Paul Popovici, Francisc Spielmann, Albert Strock ili Ion Zare .

CSM Digi Oradea je profesionalni vaterpolo klub iz Oradee, razvija se u rumunskoj Superligi, natjecanju u kojem je pobijedio 9 puta zaredom, a ima i redovno prisustvo u LEN Ligi prvaka ili LEN Euro Cupu, budući da je finalista u posljednjem.

Prijateljski gradovi - gradovi sestre

Oradea je povezana sa:

Gradsko područje Oradee je gradsko područje smješteno u zapadnoj Rumuniji, u okrugu Bihor, Krišana Rumunija i osnovano je 9. maja 2005.

 

• Biharija
• Borş
• Cetariu
• Nojorid
• Oşorhei
• Paleu
• Sânmartin
• Sântandrei .

•  
  Trg Ferdinand
•  
  Medicinski fakultet
•  
  Palata Crni orao
•  
  Barokna rimokatolička katedrala
•  
  Rijeka Brzi Kereš

Ljudi rođeni u Oradei:

• Péter Pázmány (1570–1637), filozof, teolog, kardinal
• Sigismund Báthory (1572–1613), princ Transilvanije
• Gabriel Báthory (1589–1613), princ Transilvanije
• Francis Rhédey (1610–1667), princ Transilvanije
• Ödön Beöthy (1796–1854), zamjenik
• Emanoil Gojdu (1802–1870), advokat
• József Nagysándor (1803–1849), počasni general u mađarskoj vojsci
• Ede Szigligeti (1814–1878), dramaturg
• Antal Csengery, (1822-1880), publicist i historijski pisac
• Lucreția Suciu-Rudow (1859–1900), pjesnikinja
• Lajos Bíró (1880-1948), romanopisac, dramatičar i scenarista
• Lajos Jambor (1884–1954), slikar, zidar, ilustrator
• Ernő Tibor (1885–1945), impresionistički i neoimpresionistički slikar
• Ernő Grünbaum (1908–1945), slikar ekspresionista
• Iuliu Baratky (1910-1962), fudbaler
• Francisc Spielmann (1916-1974), fudbaler
• Nándor Wagner (1922-1997), kipar
• János Kristófi (1925–2014), slikar
• Ovidiu Cotruș (1926–1977), esejist i književni kritičar
• Mircea Zaciu (1928–2000), kritičarka i historičarka književnosti
• Tit Popovići (1930–1994), scenarista
• Eva Heyman (1931–1944), židovska djevojka, često je uspoređivana s Anne Frank zbog dnevnika koji je vodila
• Iosif Demian (rođen 1941.), snimatelj i filmski režiser
• AG Weinberger (rođen 1965.), muzičar i radio producent
• Cosmin Bărcăuan (rođen 1978.), fudbaler
• Erik Lincar (rođen 1978.), fudbaler i menadžer
• Kálmán Kádár (rođen 1979), vaterpolista
• Mihai Neșu (rođen 1983.), fudbaler
• Gabriella Szűcs ( rođena 1984.), rukometašica
• Claudiu Keșerü (rođen 1986.), fudbaler

Ljudi koji su živjeli u Oradei:

• Roger of Torre Maggiore (1205–1266), italijanski monah
• John Vitéz (1408–1472), biskup i humanista, osnovao je u Oradei prvi opservatorij iz jugoistočne Evrope
• George Martinuzzi (1482–1551), biskup nagyvaradski
• Michael Haydn (1737–1806), austrijski kompozitor
• Ignațiu Darabant (1738–1805), episkop biskupije Oradea Mare
• Carl Ditters von Dittersdorf (1739–1799), austrijski kompozitor i violinista
• Wenzel Pichl (1741–1805), češki kompozitor
• Samuil Vulcan (1758.-1839.), biskup eparhije Oradea Mare
• Mihail Pavel (1827–1902.), biskup eparhije Oradea Mare
• Iosif Vulcan (1841–1907), urednik časopisa, pjesnik, dramski pisac, romanopisac
• Roman Ciorogariu (1852–1936), rumunski pravoslavni biskup
• Demetriu Radu (1861-1920), biskup eparhije Oradea Mare
• Valeriu Traian Frențiu (1875–1952), biskup eparhije Oradea Mare
• Endre Ady (1877–1919), mađarski pjesnik
• Alex Leon (1907-1944), slikar
• Iuliu Bodola (1912–1992), fudbaler
• Emerich Jenei (rođen 1937.), bivši fudbaler i trener
• Alexandru Darie (1959–2019), pozorišni reditelj
• Antonio Alexe (1969–2005), košarkaš

U Oradei je sahranjeno i nekoliko kraljeva i kraljica:

• Mađarski kralj Ladislav I (1095)
• Stjepan II od Ugarske (1131)
• Andrija II od Ugarske (1235)
• Fenenna iz Kuyavije (1295)
• Beatrice od Luksemburga (1319)
• Marija, kraljica Mađarske (1395)
• Sigismund, sveti rimski car (1437)