Isabelle Huppert

marta 1953.) francuska je filmska i pozorišna glumica koja se pojavila u više od 100 filmova i televizijskih produkcija počevši od njenog prvijenca 1971. Za film Čipkarica 1977. godine dobiva nagradu BAFTA za najperspektivniju novu glumicu i zatim slijedi César za najbolju glumicu za film Ceremonija (1995). Ona je glumica sa najviše nominacija za nagradu Césard, sa ukupno 16 nominacija. Huppert je 1994. godine nagrađena Francuskim ordenom za zasluge (Ordre National du Mérite). Zatim je dobila titulu Legije časti 1999. godine.

Isabelle Huppert
Ime pri rođenju	Isabelle Anne Madeleine Huppert
Rođenje	16. mart 1953. Pariz, Francuska
Godine rada	1971. - danas
Zlatni globusi
2016. Najbolja glavna glumica-drama - Ona
BAFTA nagrade
1977. Najbolja nova glavna glumica - La Dentellière
César nagrade
1995. Najbolja glumica - Ceremonija

Huppert je dobila prvu nominaciju za Césara sa filmom Aloise iz 1975. Zatim je na Kanskom filmskom festivalu osvojila Nagradu za najbolju glumicu sa filmovima Violette Nozière (1978) i Nastavnica klavira (2001) te nagradu Volpi Cup za najbolju glumicu na Filmskom festivalu u Veneciji sa filmovima Priča o ženama (1988) i Ceremonija (1995) Njen drugi značajniji filmovi u Francuskoj su: Loulou (1980), La Séparation (1994), 8 žena (2002), Gabrielle (2005), i Amour (2012.). Kao jedna među najplodnijim glumicama na međunarodnoj sceni, Huppert je radila u Italiji, Rusiji, srednjoj Evropi i na azijskom kontinentu. Njeni filmovi na engleskom jeziku su: Vrata raja (1980), I Heart Huckabees (2004), Nestanak Eleanor Rigby (2013.), i Glasnije od bombi (2015).

U 2016. godini, Huppert je zaradila pohvale za svoj rad na filmovima Ona i Stvari koje dolaze, osvojivši nagrade za najbolju glumicu od strane Nacionalnog društva filmskih kritičara, Udruženja filmskih kritičara New Yorka i Los Angelesa. Njena izvedba u filmu Ona donijela joj je Zlatni globus za najbolju glumicu - drama i nominaciju za Oscara za najbolju glumicu.

Šest puta nominirana za Nagradu Molière u Francuskoj, Huppert je imala londonski pozorišni debi u naslovnoj ulozi predstave Marija I, kraljica Škota 1996. godine, a njezin debi u New Yorku 2005. desio se sa predstavom 4.48 Psihoza. Zatim se vratila na njujoršku pozornicu 2009. godine sa nastupom u predstavi Heinera Müllera Kvartet, te je u 2014. godini glumila u produkciji Sydney Theatre Companya u predstavi Sluškinje.