Donjolužičkosrpski Jezik: Jedan od dva jezika Lužičkih Srba

Govori se u historijskoj pokrajini Donja Lužica u pokrajini Brandenburg, na istoku Njemačke. Pripada lužičkosrpskoj grupi zapadnoslavenskih jezika. Donjolužičkosrpski jezik govori prema podacima iz 2007. godine 6.860 ljudi.

Donjolužičkosrpski jezik zajedno sa gornjolužičkosrpskim ispoljava zajedničke karakteristike, a ima iste karakteristike kao svi zapadnoslavenski jezici. Štaviše, jedna karakteristika spaja lužičkosrpske jezike sa lehitskom podrugom, a drug sa češko-slovačkom. Donjolužičkosrpski se od gornjolužičkosrpskog razlikuje na svim nivoima jezičkog sistema: u fonetici (rasprostranjen suglasnik g praskavog oblika; podudaranje afrikata č sa tvrdim sibilantom c; promjena tvrdog r poslije p, t, k u tvrdo š; promjena ć, ʒ́ u frikativne meke šuštave suglasnike ś, ź); u morfologiji (postojanje supina; odsustvo u dijalektnom obliku aorista i imperfekta) i u leksici (bom „drvo”, twarc „tesar”, gluka „sreća” itd. suprotnost su gornjolužičkim riječima istog značenja štom, ćěsla, zbožo). Formiranje donjolužičkosrpske književne norme u velikoj mjeri je bilo pod uticajem gornjolužičkosrpskog jezika, ali za razliku od gornjložučkosrpskog, donjolužičkosrpski je manje normalizovan i strogo kodifikovan, karakterizujući nestabilnost i veću varijabilnost.

• Lužički Srbi
• Lužičkosrpski jezici
  • Gornjolužičkosrpski jezik
• Lužičkosrpska abeceda