Яўген Уладзіміравіч Гіпіус

Пушкін, Ленінградская вобласць — 1985) — рускі савецкі музыказнавец і музычны этнограф. Доктар мастацтвазнаўства (1958), прафесар (1944).

Яўген Уладзіміравіч Гіпіус
Дата нараджэння	7 ліпеня 1903(1903-07-07)
Месца нараджэння	Царскае Сяло[d], Царскае Сяло, Царскасельскі павет, Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	5 чэрвеня 1985(1985-06-05) (81 год), 1985 ці 4 чэрвеня 1985(1985-06-04) (81 год)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Вастракоўскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	музыказнавец, фалькларыст
Навуковая сфера	музыказнаўства, этнаграфія
Месца працы	Расійская нацыянальная бібліятэка Расійская нацыянальная бібліятэка
Навуковая ступень	доктар мастацтвазнаўства
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Інстытут гісторыі мастацтваў  (руск.) (бел., Ленінградская кансерваторыя
Узнагароды

Скончыў Ленінградскія Інстытут гісторыі мастацтваў  (руск.) (бел. у 1924 годзе і кансерваторыю ў 1928 годзе.

У 1927—1963 гадах працаваў у навуковых установах і музычных ВНУ Ленінграда і Масквы.

Удзельнік фальклорных экспедыцый, у т. л. у Беларускім Палессі (1934). Распрацаваў тэарэтычныя праблемы збірання, натавання, акустычнага вымярэння гукавысотнага строю  (руск.) (бел. народных напеваў, займаўся пытаннямі сістэмнай тыпалогіі, параўнальнага вывучэння лакальных меладычных стыляў музычнага фальклора рускіх, беларусаў, фіна-вугорскіх і цюркскіх народаў у іх гістарычным развіцці.

Рэдактар многіх фальклорных выданняў, у т. л. акадэмічных «Песни белорусского народа» (т. 1, 1940, саўм. з З. Эвальд), «Песни народов СССР»), зборніка Эвальд «Песни белорусского Полесья» (1979).