Уладзімір Мікалаевіч Гаўрыловіч

30 жніўня 1967, Вятчын) — беларускі празаік і публіцыст, драматург.

Уладзімір Мікалаевіч Гаўрыловіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	30 жніўня 1967(1967-08-30) (56 гадоў)
Месца нараджэння	Вятчын, Дзякавіцкі сельсавет, Жыткавіцкі раён, Гомельская вобласць, БССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Альма-матар	філалагічны факультэт БДПУ імя М. Танка
Месца працы	Новае Палессе Гомельскія ведамасці[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	празаік, публіцыст, драматург
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз пісьменнікаў Беларусі Беларускі саюз журналістаў
Прэміі	Літаратурная прэмія імя Івана Мележа Залаты купідон Літаратурная прэмія імя Кірылы Тураўскага[d] (2022)
Узнагароды	Выдатнік друку Беларусі[d]

Нарадзіўся ў 1967 годзе ў вёсцы Вятчын Жыткавіцкага раёна Гомельскай вобласці ў шматдзетнай сям’і.

Скончыў філалагічны факультэт, аддзяленне журналістыкі Мінскага педінстытута імя А. М. Горкага. Працаваў настаўнікам беларускай мовы і літаратуры Вятчынскай сярэдняй школы, дырэктарам сярэдняй школы ў Бялёве Жыткавіцкага раёна, намеснікам дырэктара па вучэбна-выхаваўчай рабоце сярэдняй школы № 2 у Жыткавічах. На працягу 18 гадоў галоўны рэдактар жыткавіцкай раённай газеты «Новае Палессе», потым гомельскай гарадской газеты «Гомельскія ведамасці». Таксама 7 гадоў працаваў уласным карэспандэнтам па Гомельскай вобласці рэспубліканскай газеты «Беларускі Час» (газета Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі).

Жыве ў Гомелі.

У снежні 2005 года абраны старшынёй Гомельскага абласнога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі.

Ініцыятар, арганізатар літаратурных фестываляў: Міжнароднага фестывалю-свята «Славянскія літаратурныя дажынкі», Рэгіянальнага фестывалю літаратуры, культуры і народных традыцый «На зямлі Кірылы Тураўскага» і Форума маладых літаратараў Гомельшчыны.

З 2024 года дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь 8-га склікання.

Аўтар звыш 35 кніг прозы, публіцыстыкі, п’ес.

Аўтар кніг: «Споднія яблыкі» (1999), «Дзе над горадам лунаюць буслы» (2000), «Забранае шчасце» (2001), «Глыбокія карані» (2001), «На варце — днём і ноччу» (2001), «На мяжы» (2003), «Плата за каханне» (2007), «Крокі па роднай зямлі» (2005), «Адкрый сваё сэрца» (2006), «Запах черемухи» (2007), «Запрашэнне. Eingeladen! Приглашение» (2007), «Вяртанне» (2008). У 2010 годзе выйшлі з друку два тамы выбраных твораў: раманы, аповесці, апавяданні, п’есы. У 2013 годзе выйшла з друку кніга прозы «Цяпло маладзіка» (раман, аповесці, п’есы), а ў 2014 годзе — новая кніга прозы «Анёлак мой, Анёлак». У 2022 годзе выйшаў раман-версія «Па веры вашай…», у 2023 годзе надрукаваны яго працяг — раман-версія «Любі бліжняга твайго…». У 2023 годзе выйшла з друку драматычная аповесць на рускай мове «Я тоже сын человеческий» (кабардзінская легенда).

У сваіх мастацкіх творах пісьменнік звяртаецца да падзей мінулых дзесяцігоддзяў. Так, падзеі рамана «Забранае шчасце» адбываюцца на жыткавіцкім Палессі, каля балотнага Князь-возера, у 1930-я гады — час карэнных грамадскіх перамен.

Асобныя творы перакладзеныя на рускую, украінскую, нямецкую, англійскую і кабардзінскую мовы.