Ско́расць гу́ку — скорасць распаўсюджвання гуку ў матэрыяльным асяроддзі.
Вызначаецца пругкасцю і шчыльнасцю асяроддзя.
Скорасць гарманічнай гукавой хвалі (гл. гарманічныя ваганні) называецца фазавай скорасцю гуку. Звычайна скорасць гуку — велічыня пастаянная для дадзенага рэчыва пры дадзеных знешніх умовах і не залежыць ад частаты хвалі і яе амплітуды. У выпадку залежнасці фазавай скорасці ад частаты гуку мае месца дысперсія хваль і тады карыстаюцца паняццем групавой скорасці.
Скорасць гуку ў газах меншая, чым у вадкасцях, у вадкасцях меншая, чым у цвёрдых целах (прычым для зрухавых хваль яна меншая, чым для падоўжных). У монакрышталічных цвёрдых целах скорасць гуку залежыць ад напрамку распаўсюджвання хвалі адносна крышталеграфічных восей.
Скорасць гуку ў газах і пары 150—1000 м/с, у вадкасцях 750—2000 м/с, у цвёрдых целах 2000—6000 м/с, у паветры пры нармальных умовах 330 м/с, у вадзе прыкладна 1500 м/с.
Вымярэнне скорасці гуку выкарыстоўваецца для вызначэння многіх характарыстык рэчыва, напрыклад, сціскальнасці газаў і вадкасцей, модуляў пругкасці цвёрдых цел, зоннай структуры паўправаднікоў і інш.
This article uses material from the Wikipedia Беларуская article Скорасць гуку, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Матэрыял даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0, калі не пазначана іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.