Вугрападобныя

Даўжыня змеепадобнага цела 15—300 см, маса ад 10 грам да 65 кг. Плаўнікі без калючак. Брушны плаўнік і яго шкілет адсутнічае. Спінны і анальны плаўнікі доўгія, мяккія, ззаду звычайна злучаюцца з хваставым. Луска вельмі дробная або адсутнічае. Шчэлепныя адтуліны звычайна вузкія, шчэлепы падоўжаны і змешчаны назад. Верхнясківічная косць утварае край рота з зубамі. Ёсць плавальны пузыр.

Вугры здольны праходзіць скрозь невялікія адтуліны.

Вядомы з верхняга мелу. Пашыраны пераважна ў трапічных водах акіянаў. Многія жывуць на мелкаводдзі, вядуць скрытны прыдонны спосаб жыцця, хаваюцца ў расколінах скал і каралавых рыфаў, зрэдку селяцца калоніямі ў норках, некаторыя закопваюцца ў мяккі субстрат. Асобныя марскія віды жывуць на глыбінях да 4000 м або ў тоўшчы вады (да 500 м). У прэсных водах трапляюцца толькі прадстаўнікі сямейства вугровых, або прэснаводных вугроў, да іх належыць вугор еўрапейскі.

Пераважна драпежнікі, некаторыя паразітуюць.

Развіццё з метамарфозам. Празрыстая высакацелая лістападобная лічынка (лептацэфал) істотна адрозніваецца ад дарослай асобіны. Назіраецца вялікая марфалагічная разнастайнасць лептацэфалаў.

У многіх вугрападобных у крыві ёсць ядавітыя рэчывы — іхтыятаксіны, якія, трапіўшы ў кроў цеплакроўных жывёл, разбураюць эрытрацыты.

Многія вугрападобныя — каштоўныя аб’екты промыслу.

• Вугрападобныя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).