Летувіская Кірыліца: кірылічная азбука летувіскае мовы

Абецеле летувишка) — кірылічная азбука летувіскае мовы.

Выкарыстоўваецца здаўна. Сярод творцаў азбукі можна назваць:

• Станіслаў Паўлавіч Мікуцкі,
• Л. Івінскі,
• Й. Крэчынскі,
• Філіп Фёдаравіч Фартунатаў,
• В. Мілер,
• Іпаліт Ёсіфавіч Лютастанскі,
• Й. Грабаўскас і інш. 

Кожны зь іх па розных поглядах стварыў вельмі блізкую да гутарковае мовы азбуку.

У 19 ст. С. П. Мікуцкі стварыў азбуку, якую ўрад узяў за аснову для выданьняў на жэмойцкае мове. На аснове тае азбукі былі выдадзеныя ў 1864 годзе летувіскі буквар «Абецеле жемайтишкай лѣтувишка».

а б в г д е е̂ ж з и и̂ й і к л м н о о̂ п р с т у ў ц ч ш щ ь ѣ э ю я ʼ (знак апострофа)

Па словах С. П. Мікуцкага, 28 кірылічных знакаў былі дастаткова прымальнымі для летувіскага вымаўленьня без усялякіх зьменаў, і толькі для некаторых гукаў і двухгукавых спалучэньняў трэба было ўвесьці асобныя абазначэньні:

ė — е̂,
для доўгага y — и̂,
для доўгіх o, uo, ua — о̂,
для двагукаў ei, ij, ie — ѣ,
j перад o, uo — і, и,
u у двагуках au, eu, iau — ў.
Апострафам абазначалася скарочанае заканчэньне або выдзяляліся прыстаўкі, напрыклад: эйн’ (эйна), атʼіоти.

У азбуцы С. Мікуцкага было 34 знакі (без уліку апострафа), і ў ім не было знакаў: «ы», «ф», «х» и «ъ».

Ставаральнікі «Абецеле жемайтишкай лѣтувишка» — С. Мікуцкі і Л. Івінскі — не зьвярталі ўвагі пры перадачы летувіскае мовы на доўгія насавыя гукі, таму на пісьме яны абазначаліся як: «а», «е», «и», «я», «ю» або «у».

36-знакавая азбука І. Крэчынскага, у адрозьненьне ад азбукі С. Мікуцкага, мела ў сваім складзе знакі «ф», «х», «ы», «ѳэта» і «ѵжыца»:

а б в г д е ж з и і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш щ ъ ы ь ѣ э ю я ѳ ѵ

Яшчэ адну азбуку І. Крэчынскага выкарыстоўвалі ў кнізе «Ді^евишка літургіја Швэн́то Јо́но Аӯксобу́рніо» в 1887 году:

а а̄ б б́ ц д д́ э е̇ е і^е і́^е г г̀ і і̄̀ і́ ј к к̀ л љ м м̀ н њ н̨ о п п̀ р р̀ с с̀ ш т т́ ч у ӯ у̊ з ж дж в

Сьпіс кнігаў летувіскае мовы на кірыліцы, якія былі выдадзеныя ў XIX ст.:

• Евангеліесъ антъ недѣліос денунъ иръ китунъ швенчю, куріос Ира скайтомасъ бажниціосњ швентосѣ паръ иштисусъ метусъ пагалъ Рима иредима. — Вильнюс, 1865 (Л. Ивинский)
• Трумпасъ катехизмасъ, аукщяусей крашта виреснибей лійпантъ, парашитасъ дѣл каталику яунуменесъ, и мокслусъ лейдамосъ. — Вильнюс, 1865 (И. Кречинский)
• J. Krečinskis. Русишкай летувишкасисъ календорюсъ антъ 1868 (прибувимасъ) мѣту. — Вильнюс, 1867 (И. Кречинский)
• Моксласъ скайтима рашта летувишка дѣль мажу вайку… — Вильнюс, 1867 (И. Кречинский)
• "Ді^евишка літургіја Швэн́то Јо́но Аӯксобу́рніо. 1887 (Й. Кречинский)
• Л. Н. Толстой. Кауказа невальникасъ. — Вильнюс, 1891 (И. Лютостанский)
• J. Grabauskas. Укишкасис календорюс 1902 метамс. — Сувалки, 1902 (Й. Грабаускас)