Латыская Часовая Нацыянальная Рада

Пытаньне аб даце стварэньня Рады застаецца спрэчным, у розных крыніцах паказваюцца даты 26 кастрычніка, 29 лістапада ці 2 сьнежня.

26 кастрычніка 1917 году ў Петраградзе праходзіла паседжаньне латыскіх палітычных партыяў і грамадзкіх арганізацыяў, якія рыхтавалі стварэньне латыскай часовай нацыянальнай рады. Пазьней яны пераехалі ў Валку, дзе з 19 лістапада па 2 сьнежня праходзіла пасяджэньне. На ім ЛЧНР, да скліканьня Канстытуцыйнага сходу Латвіі, была фармальна абвешчана адзіным і паўнапраўным органам, які прадстаўляе інтарэсы латыскага народа. Мэтай ЛЧНР было скліканьне Канстытуцыйнага сходу Латвіі, распрацоўка праекту аўтаноміі і тэрытарыяльнае аб’яднаньне латыскіх зямель

2 сьнежня 1917 году ЛЧНР прынялп дэклярацыю пра самавызначэньне Латвіі, быў вызначаны статус рэгіёнаў Відзэмэ, Курзэмэ і Латгалэ якія кантраляваліся прыхільнікамі Рады. Яна стала вышэйшым законным органам улады ў Латвіі, зь ліпеня 1918 году гэта адзначаецца і ў яго дакумэнтах. Супраць дзеяньняў ЛЧНР выступалі бальшавікі з Іскалату. 1 студзеня 1918 году яны афіцыйна забаранілі дзейнасьць Рады, але падпісаньне пастановы сарвалася і рада працягвала сваю працу. У тым самым месяцы адбылося паседжаньне ЛЧНР у Петраградзе, дзе абмяркоўвалася пытаньне аб абвяшчэньні незалежнасьці. Рада выказвала свой пратэст Берасьцейскаму міру і анэксыі Курляндыі немцамі, бо падтрымлівала Антанту, хаця, шмат хто з латыскіх палітыкаў выступаў за саюз зь Нямеччынай.

23 кастрычніка ўрад Вялікабрытаніі часова прызнала Латыскую Часовую Нацыянальную Раду ў якасьці ўраду Латвіі да прыняцьця пастановы Парыскай мірнай канфэрэнцыі — гэта пастанова была аформлена 11 лістапада афіцыйнай нотай брытанскага МЗС, якой Латыская Часовая Нацыянальная Рада прызнавалася як урад Латвіі, якая законна прадстаўляе інтарэсы латыскага народу.

11 лістапада было падпісана перамір’е паміж Нямеччынай і Антантай, што дало магчымасьць латышам стварыць незалежную Латвію. 17 лістапада ЛЧНР Дэмакратычны блёк і прадстаўнікі ад некаторых іншых партыяў пасьля няпростых перамоў сфармавалі часовы парлямэнт — Народная рада Латвіі, які 18 лістапада абвясьціў незалежную і дэмакратычную Латвійскую Рэспубліку.

• Latvijas Brīvības cīņas 1918—1920. Enciklopēdija. Rīga:Preses nams, 1999.